Zhou Enlai var ein kinesisk politikar. Han var blant dei fremste leiarane i Kinas kommunistparti og var Kinas statsminister frå 1949 til 1976.
Bakgrunn
Zhou vart fødd i Huai'an, Jiangsu, i ein embetsmannsfamilie, og studerte i Japan. Han var med i den revolusjonære studentrørsla i 1919 og sat eit år i fengsel. I 1920 drog han til Frankrike for å studere, der han oppretta kommunistgrupper blant kinesarar i Europa. I 1924 vart han politisk kommissær ved Whampoa krigsskule i Guangzhou. Krigsskilen vart leidd av Chiang Kai-shek, som frå 1925 var leiar av Guomindang (nasjonalistane).
Borgarkrigen mot nasjonalistane
Etter kommunistane sitt brot med Chiang og nasjonalistane i 1927 organiserte Zhou ei arbeidarreisning i Shanghai, men måtte flykte til kommunistsenteret Wuhan, der han kom inn i politbyrået til partiet. Under borgarkrigen mellom kommunistar og nasjonalistar var han politisk kommissær ved den raude hærens hovudkvarter i Jiangxi og deltok i «Den lange marsjen» til Yan'an.
Zhou leidde i 1936 forhandlingane som førte til samarbeid med Chiang i krigen mot Japan. I åra 1937–1945 var Zhou representanten til kommunistane hos nasjonalistregjeringa i Chongqing, der han i 1946 også forhandla med USA om ein koalisjon mellom kommunistane og nasjonalistane. Borgarkrigen vart likevel gjenoppteken.
Statsminister i folkerepublikken
Zhou var statsminister i Folkerepublikken Kina frå skipinga i 1949, då kommunistane sigra over nasjonalistane. Han var dessutan utanriksminister til 1958. Under kulturrevolusjonen i 1966–1968 var Zhou den viktigaste stabiliserande faktoren. Frå 1969 var han medlem av det faste utvalet til politbyrået. Han spelte ei sentral rolle i normaliseringa av forholdet til USA. Zhou var ein framifrå forhandlar og må reknast blant dei store politiske leiarane.
Zhou Enlai var gift med Deng Yingchao og saman hadde dei Li Peng som adoptivsønn.
