The Death of Stalin (2017)

Zeer de moeite waard om te zien. Een verhaal uit een interessante periode van het Russische rijk. Er gebeurde toen heel veel in een korte periode en de kranten stonden er vol van. Het Politbureau als hoogste machtsorgaan was natuurlijk niet werkbaar en iemand moest de macht grijpen, maar wie? Nu de film: De aankleding van deze film is fenomenaal. En enkele van de gezichten van de belangrijkste figuren op de 'balkonscène' kwamen ook goed in de buurt. Chroestjov daarentegen zag er toch anders uit. Maar hij werd wel weer goed gespeeld door Buscemi. Het geheel is een politieke geschiedenisles op satirische basis, maar wel goed de werkelijkheid van toen volgend. Toch kreeg ik er een ongemakkelijk gevoel bij. De werkelijkheid was immers zo gruwelijk, werkt het als je daar al grappend doorheen gaat? Voor de een wel en voor de ander minder of gewoon niet. Vandaar het verschil in beoordeling hier. Met 'Springtime for Hitler' probeerde Mel Brooks iets vergelijkbaars, maar over Ceaucescu is dit (nog) niet geprobeerd. Misschien moet er wel enige tijd overheen gegaan zijn om een dergelijk project op te pakken.

Wat een acteerwerk en wat een tempo, filmt weigert consistent om dat tempo ook maar een beetje te laten zakken waardoor je van de ene in de andere situatie terechtkomt en je nauwelijks tijd hebt om te overpeinzen. Ik vond dit een zeer geslaagde politieke satire (met misschien inderdaad meer waarheid in dan men zou vermoeden zoals iemand anders hier al zei). Erg geslaagd en dik mee geamuseerd, speelduur wel al op het randje voor wat de film doet maar weet toch net op tijd te stoppen.

Kreeg me niet helemaal mee. Er werd gekozen om van de hele heisa rond Stalins dood en de opvolging van de tiran een schertsvertoning te maken om het wat hapbaarder te maken voor een publiek dat misschien minder affiniteit heeft met geschiedenis. Wat je ziet is eerder hoe het allemaal geweest kon zijn. Het was bij momenten best grof, al vond ik Beria nog redelijk gespaard van al te grote beledigingen. Vooral Malenkov, die recht uit de Addams Family lijkt te komen (toprol van Tambor), krijgt het zwaar te verduren als de gemanipuleerde opvolger. Maar door de soms niet goed werkende boerenlullenhumor heb ik er uiteindelijk niet zoveel fun mee gehad.

Stalin die een discours houdt in een sappig Brits accent: het zal wellicht nooit helemaal wennen. Maar goed, als je het niet al te serieus neemt, valt er wel mee te leven. Leun gewoon rustig achterover en geniet van de “kameraden” die elkaar als een stel uitgekookte bakvissen dwarsbomen. The Death Of Stalin deed me bij momenten zowaar denken Mean Girls.

Ik vraag me wel af of je deze film als satire kunt bestempelen. Het zou me immers niet verbazen als de werkelijkheid de “fictie” overtreft. Echt hilarisch vond ik The Death Of Stalin dan ook niet. Wel heb ik me prima vermaakt met de cast. De keuze om Buscemi te casten als Chroesjtsjov is even absurd als geweldig. Ook Jeffrey Tambor lijkt in de verste verte niet op Malenkov, maar hij vervult zijn rol als pantoffelheld met verve.

Benieuwd wanneer er een biopic met een Russisch sprekende Nixon in de zalen komt… 3*

Satire? Dat is het dunne laagje over de feiten. Bij wijlen grappig, maar vooral interessant, want ik wist hier eigenlijk vrijwel niks van. Dat je een monster als Beria überhaupt satirisch kan neerzetten doet me wel de wenkbrauwen fronsen. Maar die anderen waren ook geen lieverdjes natuurlijk hoewel het nu bijna lijkt of het 'de goeden' waren.

Dat komt natuurlijk door het weergaloze charisma van Buscemi (die ook al zo überbriljant was in Boardwalk Empire). Hoe die zinnen uit zijn mond afvuurt met een vanzelfsprekende flair is echt genieten. Verder wist het maar matig te boeien. Interessante film, ja. Goed? Bwah…

Bij momenten een absurde satire hoe het er aan toe ging ten tijde van het dictatoriale regime van Stalin. Je kan dan wel eens lacherig doen over het concert dat opnieuw gespeeld moet worden, maar het pure schrikbewind zit er wel goed in en iedereen tracht in de pas te lopen, zo goed als men maar kan. Zelfs de lijfwachten aan de deur durven amper te bewegen bij een verdacht geluid in de kamer van Stalin. Wanneer een opdracht of bevel tot bij jou komt, is het alle hens aan dek om toch maar aan de wensen te kunnen voldoen. Ondanks de luchtigheid van de film komt dit toch voldoende naar voren. En het eindigt ook niet zomaar na het overlijden van Stalin, integendeel ...

Verder staat ook centraal wat er moest gebeuren na de dood van Stalin. Ook deze machtsontwikkelingen zijn interessant om te volgen. Jammer dat we geen Russisch horen in de film, maar daar zijn reeds vele zagen over gespannen. Wel op zich een fijne film die humor en satire vermengt met de bittere realiteit van die periode.

Heerlijk absurde humor met fantastische droge uitspraken. Vermaak alom.

Amusante film over de dood van Stalin en de directe gevolgen binnen de Sovjet top. Het tijdsbeeld dat wordt geschetst met de effecten op gewone mensen zijn van een totalitair schrikbewind is humoristisch en lijkt historisch accuraat. De grappen zijn veelal tamelijk absurd en de film heeft veel vaart. Wel wat kluchtig hier en daar zoals de scènes met de zoon van.

Van mij had Stalin wel ietsje langer in de film mogen zitten, toch een buitengewoon interessante figuur waar ik eigenlijk weinig van weet maar wat wil je met zo'n titel.

Bijzonder aardige film over de dood van Stalin en de poppenkast die daar rondom ontstaat.

Ondanks een dikke laag satire en humor is de ondertoon wel degelijk serieus. De film bevat veel historisch accurate gebeurtenissen en met een knipoog wordt de angstcultuur die onder Stalin heerste uitgelicht. Als je de humor even wegdenkt, dan kun je je wel voorstellen wat voor angstige en bizarre tijd dat geweest moet zijn. Stalin heeft talloze tegenstanders en ‘mogelijke’ vijanden van het volk uit de weg laten ruimen. Keiharde executies in kelders van overheidsgebouwen, zonder proces of enige gerechtigheid.

Buscemi als Chroesjtsjov is de spijker op z’n kop. Hij speelt zijn rol met verve, met op de achtergrond prachtige sets en locaties. De aankleding en alles er omheen ziet er mooi uit en ademt de sfeer die je van de USSR in de jaren 50’ mag verwachten.

De humor zal niet iedereen liggen. De fucks zijn niet op één hand te tellen en soms zijn de grappen best schokkend of dan juist weer heel flauw. Voor mij werkte het in ieder geval wel. Ik heb toch een aantal keer hardop moeten lachen.

Prima vermaak met boeiende achtergronden.

Een hilarische politieke satire over het gekonkel in het Kremlin na de dood van Stalin. Net als in Iannucci’s In the Loop (2009) komt de vaak absurde humor in hoog tempo voorbij. Een heerlijke klucht over een donkere bladzijde in de geschiedenis van de Sovjet-Unie.

“Don't worry, nobody's gonna get killed, I promise you. This is just a musical emergency!”

Deze politieke satire heeft in het verleden nooit echt mijn aandacht gehad, en het leek mij ook niet echt heel interessant moet ik eerlijk toegeven. Ik zag dat hij op ‘Amazon Prime’ wordt aangeboden dus heb hem voor vanavond maar aangezet, ik werd toch wel wat meer nieuwsgierig dan ik had verwacht. Uiteraard kende ik de dictator nog uit de verhalen van de tweede wereldoorlog die mij natuurlijk heel erg interesseren dus leek me deze film aardig geschikt om te kijken, aangezien zijn dood hier centraal staat (en dan nog niet wetende dat dit een compleet foute satire film is).

De film verteld natuurlijk een enorm duister verhaal in de geschiedenis van de Sovjet-unie en dat wordt ons eigenlijk duidelijk gemaakt in de kern van de film. Want buiten alle flauwe scenes, de droge humor en de komische scenes ligt het verhaal van de vele executies die in het geheim zijn uitgevoerd onder het bewind van ‘Stalin’, de vele razzia’s tegen zijn aanhangers of mensen die lastig doen en deze na het ondervragen in alle stilte koelbloedig te vermoorden. Het zijn één van de vele dingen waar inwoners van de destijdse Sovjet-unie zo bang voor waren; stond je op de lijst, dan was dat vrijwel jou einde.

Helaas zoomt de film verder niet in op het volk van de sovjets destijds, en krijgen we alleen de politieke kant te zien van de film, daar draait het uiteindelijk om. Na de gruwelijke daden die helaas onder ‘Stalin’ zijn bewind plaats vonden wordt voornamelijk de gretigheid en honger blootgesteld van bewindsleden die na ‘Stalin’ het voor het zeggen hadden in het land, één ieder wil de macht pakken en dat strijkend onder de naam van ‘Stalin’, om zo allemaal in een goed daglicht te staan van o.a. de nabestaande en familie van ‘Stalin’.

Wat mij voornamelijk tegenviel is het Westerse smaakje die aan deze film hangt. De cast bestaat volledig uit westerse acteurs van Amerikaanse en Britse afkomst, dan is een film over Rusland al gauw smaakloos en kun je merken dat ze het leuk vinden voornamelijk de Russische geschiedenis een beetje de grond in te trappen, echter vergeten ze dat overal in de wereld hongerige wolven azen op de macht van een bepaald land of soms wel de hele wereld.

Nee, ik ga niet zeggen dat dit echt een geslaagde zit was aangezien er te vaak inzak momenten zijn, de komedie niet altijd even sterk is en het eindeloze geruzie eigenlijk wel een beetje gaat vervelen na een uur kijken. Het is ook wel een beetje het knallende einde die wat meer pit in de film brengt en de film wat weet te redden. Echt een verkeerde zit is het ook weer niet, want ik heb op momenten ook kosteloos kunnen lachen en heb mij vermaakt. Ik ben ook achter dingen geweten wat ik nog niet wist over die tijd in Rusland, dus dat is toch al gauw een win-win situatie.

Film over de dagen vlak voor en na het overlijden van Stalin, de gevreesde dictator van de Soviet-Unie.

Goede politieke satire die tracht grappig te zijn met momenten.

Toch had ik hier wat meer van verwacht.

Leuk! Had net dit boek van Robert Harris gelezen en keek dus met een stukje extra nieuwsgierigheid naar hoe personages als Beria hier worden neergezet en vooral deze Beria is precies het beest dat je je voorstelt als je over hem gelezen hebt. Maar los daarvan is de film gewoon fijn. Komisch, niet hilarisch, lekker tempo, fijne acteurs - Tambor, Palin, Isaacs en Beale ook zeker, die kende ik nog niet - en onderhoudend script. Briljant wordt het niet. Zij zo.

How can you run and plot at the same time?!

Film waar ik vooraf wel wat twijfels over had, want was de benadering precies, en slaat die aan of is die flauw. Maar welke kant deze film op ging was vrij snel na de opening wel duidelijk. Gewaagd? Wellicht, maar in mijn beleving wel geslaagd en de enige mogelijkheid, want de schande waar sommige mensen van spreken dat iemand als Beria komisch wordt neergezet is begrijpelijk. Maar ik betwijfel of de gemiddelde kijker geïnteresseerd is in die geschiedkundige correctheid, de andere vraag is of een gemiddelde kijker zit te wachten op de laffe daden van dit monster met een film denk ik vergelijkbaar met The Painted Bird of Come And See.

De toon is dus wat mij betreft geslaagd tussen het contrast waarmee de karakters zichzelf belachelijk maken en de werkelijke geschiedenis. Alhoewel, de wijze waarop besluitvorming plaats vond en er gekonkeld wordt zal toch echt niet veel anders zijn dan in deze gitzwarte komedie die ik soms met verbazing tot mij neem. Want hoewel de klok 'alle engerds verzamelen' heeft geslagen verrast de film toch steeds weer opnieuw met absurde scènes.

Kostelijk zijn onderandere scènes als de vondst van Stalin of hoe men hem naar zijn bed tilt. Minstens zo interessant zijn de losgeslagen zoon van Stalin als de greep naar macht door verschillende. En wat is de begrafenis zelf ook weer een kostelijk wedstrijdje elkaar belachelijk maken. De cast levert wat mij betreft prima werk om als eerst Kurylenko te noemen, wat een knap wijf is dat toch. Palin, Buscemi, Isaacs het is teveel om op te noemen. En wie zegt dat Buscemi niet genoeg op Chroesjtsjov lijkt, de Isaacs doet dat al helemaal niet in het geval van Zjoekov, maar geeft er wel een heerlijke eigen draai aan als mannetjesputter.

The Death Of Stalin is gebaseerd op een strip, of deze ook een komische insteek heeft is mij onbekend. Strips kennende zal het er juist sinister, duister en wreder op worden. Toch in het geval van de film hebben ze wat mij betreft de juiste keuze gemaakt. Lekker film!

Wat een snelheid! Wat een heerlijke humor! Ik ga me toch eens inlezen in wat er daadwerkelijk gebeurt is rond de dood van Stalin. 3,5☆

Prima klucht met lichte Python- en Mel Brooks-invloeden. Kent een aantal leuke scènes waarbij vooral de dialogen erg goed zijn geschreven. Over de gehele linie is het echter niet pakkend genoeg om het echt goed te laten worden.

Ik heb t geprobeerd. Engels sprekende Russen. Niet leuk. Not my cup of tee.

Aardige komedie over een stukje sovjettragedie.

Komedie en drama: het is geen makkelijke combinatie.

Dit heel aparte verhaal over Stalin kan de twee wel samenbrengen, en slaagt dus tot op zekere hoogte in z'n opzet. Maar helaas blijft de film geen 106 minuten op hetzelfde niveau. Vooral in het tweede deel, na de dood van Stalin, worden de discussies hier en daar langdradig, of ze herhalen zich gewoon. Buscemi speelt geweldig, maar ook zijn fucks verliezen op de duur hun charmes - wegens overdosis.

Bij momenten confronterend, soms heel grappig; maar niet de film waarvan ik zo direct zou denken dat ik hem ooit nog wel eens wil zien.

Gemiddeld.

Leuk begin, daar niet van. Goed tempo, toffe karikaturen door goede acteurs en cynisch op een toffe manier. Maar na een tijdje wordt deze satire toch iets te schreeuwerig. Te schijtlollig ook. Bepaalde personages (en het zijn er nogal wat) worden vermoeiend en de initiële kracht van de film wordt een zwakte. Ik kan dus niet zeggen dat ik het over de ganse lijn een geslaagde satire vind - sowieso al een moeilijk genre. Simon Russell Beale staat voor mij eenzaam bovenaan als meest geslaagde persiflage.

2,5

Half punt extra omwille van de semi-communistische staten die er niet mee om konden gaan.