Den Skyldige (2018)

Knap dat je met feitelijk één hoofdpersoon, die zich ook nog eens bevindt op een zeer beperkt aantal vierkante meters, toch een boeiende en vooral spannende film kunt schieten.

De kracht van de film is dat je van begin af aan bij de strot wordt gegrepen en in één ruk naar het einde wordt gesleurd. Geen onnodige scènes of conversaties tussendoor die afleidend werken, slechts volledige focus op de centrale verhaallijn. Voordat het überhaupt de kans krijgt om saai te worden is het al afgelopen. De korte speelduur is wat dat betreft uitstekend gekozen.

De poging de achtergrond van de agent wat verder uit te diepen kwam voor mij niet helemaal uit de verf. Verder was dit een prima film.

Film die je bekijkt alsof je een hoorspel beluisterd, volledig gefocust op je eigen fantasie en beleving,. Daarom zal elke kijker een ander beeld hebben van de personages die je hoort en niet ziet.

Interessante en originele film. Ondanks de minimalistische setting blijft de film tot het einde boeiend. Maar vanwege de vele lovende recensies had ik qua spanning er wel iets meer van verwacht. Desondanks prima film.

Een film die je zeker niet op een groot scherm hoeft te bekijken. Zelfs niet op een scherm tout court. Eigenlijk komt The Guilty nog het best tot z’n recht als podcast. De makers slagen erin om met een reeks telefoonconversaties (en enkele veelzeggende stiltes) een meeslepende thriller te construeren. En uiteraard kun je het aan de Denen overlaten om er nog een joekel van een plottwist aan toe te voegen (of misschien geldt dat toevallig enkel voor de Deense films die ik recent gezien heb).

Niet grandioos, maar wel sterk in al z’n eenvoud. 3,5*

De Deense versie

Ik heb een tijdje terug de Amerikaanse versie gekeken en was wel benieuwd hoe de Deense versie was, aangezien deze een stuk hoger scoort. Waarom? Ik weet het eigenlijk niet? Ik ben een beetje bias, want ik vind Jake Gyllenhaal een uitstekende acteur, maar ik vind de 2 films redelijk gelijkwaardig. Misschien vond ik Jake nog wel overtuigender overkomen in het Amerikaanse deel.

Ik geef ze beide 3 sterren.

Podcast, hoorspel, het is allemaal al langsgekomen. Inderdaad een originele insteek. En spannend was het ook zeker. Alleen sommige keuzes van de hoofdpersoon waren wel erg ongeloofwaardig. Dat maakte de film toch aanmerkelijk minder. Erg vermakelijk, zeker, maar niet meer dan dat.

Heel knap dat een film die zich op één locatie afspeelt zo boeiend kan blijven. Tuurlijk hebben we films zoals Cast Away gehad en anderen, maar dit is wel echt één kamer en that’s it. Heb me niet verveeld.

Echter zitten er wel "plot holes" in, of in elk geval vreemde dingen. Ook begreep ik uit reviews van mensen die echt in dit vak zitten daar dat dit alles behalve waarheidsgetrouw is. Qua hoe dingen in zo'n centrale gebeuren.

Zelf vond ik het nogal raar dat Michael al die tijd gewoon die telefoon had kunnen afpakken van zijn vrouw. Maar zelfs toen ze in de achterbak/ruimte was gezet kon ze nog steeds bellen. Nogal apart.

Gisteravond was de film op NPO3.

Mijn interesse was meteen gewekt in de eerste paar minuten en ik bleef kijken.

Het mag dan gaan om een film, de audio speelt in dit geval de hoofdrol. Het laat de kijker zelf de beelden erbij (be)denken.

Goed concept, benieuwd nu naar de Amerikaanse versie.

Een Deense film die zich afspeelt in één plaats, met één persoon, alsook meerdere stemmen via de telefoon. Zou dit niet een beetje saai zijn ? Zeker niet. Het verhaal start wel wat traag, maar eens het noodtelefoontje van de verwarde vrouw stijgt de spanning en ook mijn aandacht. Goed menselijk verhaal zonder teveel tamtam, het leven zoals het kan zijn, zonder extra sensatie, stunten en emoties, zoals men dat graag bij Amerikaanse films doet.

Jammer, al die hokjes en vergelijkingen. Ik vond het een geweldige film met fantastisch subtiel acteerwerk. De opkrullende mondhoeken als Asger een bekende aan de lijn krijgt... top!

Wow!! Wat een dijk van een film. Als je kunt genieten van films zoals Phone Booth (Film, 2002), Buried (Film, 2010), Searching (Film, 2018) en Locke (Film, 2013), dan kun je hier zeker ook van genieten. Het basisconcept is hetzelfde: een film die feitelijk draait om één hoofdpersoon, is opgenomen op één locatie en vertelt wordt vanuit slechts één perspectief. Ook hier: opgenomen in een alarmcentrale met één hoofdpersoon die een ontvoerde vrouw probeert te redden. De andere fysieke acteurs zijn eigenlijk figurant. Het zijn de stemacteurs die je alleen via de telefoon hoort die samen met Jakob de film moeten maken.

De film houdt je van van het begin tot het einde op het puntje van je stoel en je voelt de spanning die Agent Asger voelt tijdens het afhandelen van de telefoontjes en het wachten. Het is allemaal erg realistisch in beeld gebracht en er wordt ijzersterk geacteerd. Weinig sub plotjes die van het verhaal afleiden en je leert Asger gedurende film ook beter kennen. Met zijn mooie kanten en zijn schaduwkanten.

Ook dit is zo'n film waarbij de grijstinten worden opgezocht: de personages zijn niet allemaal 100% goed of slecht. Alle karakters worden genuanceerd neergezet. Wat ook mooi is, is dat uiteindelijk iedereen heeft gehandeld vanuit vanuit de juiste intenties. Alleen intenties en gevolgen liggen helaas niet altijd op één lijn.

Duur van de film is ook prima (hij voelt langer aan, wat positief is.... vaak heb ik bij korte films een gevoel van 'gejaagdheid' maar daar heeft deze film geen last van omdat er voor gekozen wordt om niet met allerlei sub verhalen te werken.

Al met al een geweldige film als je van het genre houdt. Aanrader!

Echt slecht is het niet, maar van zulke films moet je houden. Niet echt mijn ding.

Dat hoofdpersoon en politieman Asger niet bepaald de volmaakte vriend en helper in de nood is, etaleert de film al snel. De man die tijdelijk in de alarmcentrale van de politie is gestationeerd, heeft geen aimabele uitstraling. De apathische manier waarop hij noodoproepen afhandelt en de norse en onvriendelijke manier waarop hij zich tegenover zijn collega’s in de alarmcentrale opstelt, spreken boekdelen. Verder zijn er de insinuaties die regisseur en coauteur Gustav Möller subtiel in het script heeft ingebouwd die impliceren dat Asger zich in zijn werk niet altijd eerbiedwaardig heeft gedragen.

Zijn achtergrond wordt in de loop van de film stapsgewijs ontrafeld. Die stapsgewijze ontrafeling geldt ook voor de ontvoeringszaak die in de film centraal staat en waarover Asger door het slachtoffer wordt gebeld. Een ontvoeringszaak die minder simpel is dan hij lijkt. Hoewel de film tamelijk rechtlijnig en doorzichtig is, bevat de afwikkeling van de ontvoering een aantal spectaculaire wendingen die verrassen en de film spannend houden.

De gehele film speelt zich in een ruimte af. In de alarmcentrale. Asger op de voorgrond. Narrig. Gefrustreerd. Bellend. Op de achtergrond zijn andere politieagenten zichtbaar die samen met Asger de alarmcentrale bevolken. Ze dienen als behang en spelen geen rol van betekenis. De camera focust op Asger en brengt onder andere door de vele close-ups zijn stijgende stressniveau goed in beeld. Een mooie spanningsboog ontstaat die mede wordt gevoed door intensief telefoonverkeer en grote onzekerheid over de hoedanigheid van de ontvoering. Met minimale middelen weet de film die spanningsboog strak gespannen te houden.

Tegen het einde sluipen wat minder plausibele momenten de film binnen. Het is de makers vergeven. De mengeling van thriller en karakterstudie steekt in de basis goed in elkaar en zorgt over de hele linie gewoon voor uitstekend beklemmend vertier.