Adieu les Cons (2020)

Vanaf 29 juli 2021 in de bioscoop (Cinéart Nederland)

Op dit moment 7,3 op IMDb; krijgt in het Belgische weekblad Humo 0,5*.

Dupontel maakt originele films over excentriekelingen en verschoppelingen.

Adieu les Cons is een film in de stijl van de films van Anders Thomas Jensen, met in het begin een expliciete ode aan Being John Malkovich (de rotonde scène).

Virginie Efira is een actrice die ik graag zie en erg waardeer. De blinde man is een maf typetje dat in zo'n film echt iets toevoegt. Luchtig vermaak in een knotsgek verhaal, daarom het ideale tussendoortje.

In dit geval beter niets van HUMO aantrekken.

7,0 nu overigens.

Niet mijn ding.

Ben al geene voorstander vd Franse taal, het moet al iets strafs zijn dan.

Mij kon het niet mee slepen.

In de hoop dat hij haar kan helpen aan informatie over de dochter die ze ooit afstond voor adoptie, besluit de doodzieke Suze [Virginie] ICT-er Jean Baptste [Albert Dupontel] te helpen uit handen van de politie te blijven nadat hij bij een mislukte zelfmoordpoging per ongeluk zijn baas neerschoot. De vriendelijke, blinde archivaris [Nicholas Marié] die het dossier vindt besluit zich aan te sluiten bij Suzes zoektocht naar haar biologische dochter. Het klinkt weliswaar wat vergezocht, maar dankzij goed uitgewerkte personages, sterk acteerwerk en het feit dat Dupontel een perfecte mix van komedie, drama en een vleugje romantiek aflevert, doet dat er helemaal niet toe. Winnaar van 6 Césars, waarvan er drie naar Dupontel gingen (voor beste film, beste regie en beste scenario).

Mensen van wie men duidelijkheid en hulp verwacht en die grandioos laf rond de pot draaien, krijgen direct al een stevige lap rond de oren.
Een goede aanzet voor een inhoudelijke, grappige film !?
Dupontel's film is dat wel al kan ik de achtergrond, namelijk een vrouw die pas als ze weet dat ze aan het dood gaan is, belangstelling krijgt voor haar kind, moeilijk appreciëren.
Het doel is wel wat hartverwarming te brengen en dat zulks bereikt wordt met fantasierijke computermiddelen maakt het ook wel grappig.
De twee personages die Suze begeleiden en bijstaan zijn buitenbeentjes - maar mensen van goede wil ! - net als regisseur Dupontel die in zijn films graag inhoud, gekte, fantasie en sentiment laat afwisselen.
Toch niet direct de humor waarvan ik hou.

[quote]Movsin schreef:
al kan ik de achtergrond, namelijk een vrouw die pas als ze weet dat ze aan het dood gaan is, belangstelling krijgt voor haar kind, moeilijk appreciëren.

Volgens mij is ze al langer aan het zoeken. Bij de man die wordt neergeschoten meldde ze dat ze vastgelopen was bij een andere instantie. Ze zet er nu alleen meer vaart achter.

Wel een fijne satire in die typische Franse stijl. Niet de sfeer of magie van een Amélie Poulain of Au revoir la haut, maar wel met kleurrijke karikaturale personages die in absurde situaties verzeild raken. Niet geweldig hoogstaand allemaal, maar best vermakelijk voor anderhalf uur.

Suze gaat op zoek naar haar kind dat ze bij de geboorte afstond en maakt wegens allerlei omstandigheden kennis met twee ambtenaren. De één heeft er een mislukte zelfmoordpoging opzitten, maar wordt door deze mislukte actie verantwoordelijk gehouden voor doodslag op een collega en de blinde man belandde letterlijk in de vergeetput van het archief. Die laatste lijkt er me zo eentje die best een jaar zou kunnen thuis zitten zonder dat iemand het opmerkt dat hij er niet is en gewoon zijn wedde opstrijkt.

De film houdt verder de balans tussen komedie en drama. En zelfs naar het einde toe wordt het zelfs wat romantisch. Een einde dat ik overigens niet zag aankomen, vrij drastisch toch, maar daarom niet minder geslaagd. Het doet je stilstaan hoe de maatschappij soms omgaat met buitenbeentjes.

Uitstekende film over een vrouw die nog maar kort te leven heeft en op zoek gaat naar haar kind. Een origineel verhaal dat hier ook speels in beeld gebracht wordt. Licht absurdistisch en behoorlijk druk. Tegen het einde zitten wat rustigere momenten en weet de film ook te ontroeren. Een nipte 4.0 sterren.

Mooie film, die me op momenten erg deed denken aan de films van Jeunet. Wanneer het einde anders was geweest, dan had ik deze film nog wel een hogere beoordeling gegeven. Dit einde had ik niet verwacht en was voor mij persoonlijk een beetje teleurstellend. Ondanks dat een goede film, goed verhaal, goed acteerwerk, sfeervol, soms grappig, romantisch soms triest en op momenten zelfs een beetje magisch....

Komisch drama komt niet helemaal goed uit de verf wmb.

Juweeltje gebaseerd op de ins en outs van het leven gekoppeld aan een zoektocht naar wat eigenlijk een zoektocht is in haarzelf, dit in samenspel met een man die het spoor bijster is in zichzelf. Dit samenspel bloeit uit tot een relatieopbouw waarin de betrekkelijkheid van het leven wordt uitgewerkt, zelfs door het "3e wiel" de blinde helper, gekoppeld aan hetgeen waar ieder mens naar op zoek is, echte liefde, in jezelf en nog mooier naar en met een ander. De keuze op het einde meesterlijk verfilmd i.c.m aftiteling. 4,5*