Les Amours d'Anaïs (2021)

Vanaf 16 juni 2022 in de bioscoop (Piece of Magic)

Anaïs [Anaïs Demoustier] is een vrolijk rondfladderende en (letterlijk) gehaast levende 30-jarige vrouw die, niet lang nadat ze haar ex-vriendje tussen neus en lippen heeft verteld dat ze een abortus heeft ondergaan, de veel oudere Daniel [Denis Padalydès] ontmoet. Hun affaire wordt complex wanneer Anaïs ontdekt dat Daniel een relatie heeft met de 56-jarige auteur Emilie Ducret [Valeria Bruni Tedeschi]. Wanneer Anaïs Emilie toevallig tegenkomt op straat en besluit haar aan te spreken, lijkt ze haar eigen glazen in te gooien. Demoustier is uitstekend in de hoofdrol, daarbij ongetwijfeld geholpen door de nauwkeurig geselecteerde kledingontwerpen van Charlotte Richard, maar het scenario doet niet aan logica of geloofwaardigheid en neemt een onverwachte, niet geheel geslaagde serieuze wending in het laatste kwart.

Soms heb je van die films waarbij je na twee minuten al zo'n godsgruwelijke hekel aan de hoofdpersoon hebt, dat het het verdere genieten van de film in de weg gaat staan.

Dit is er zo één.

Wat een vreselijk egocentrisch, asociaal, manipulatief, vervelend mens is die Anaïs.

Bah.

Anaïs Demoustier loopt vrijwel heel de film rond met een brede glimlach op haar gezicht. Dat werkt aanstekelijk en is er debet aan dat je haast vanzelf een goed gevoel overhoudt aan deze film. Erg Frans, erg leuk ook.

Éric Rohmer light met een vleugje Woody Allen. Ook hier zie je naieve mensen die krampachtig om elkaar heen bewegen en onhandig communiceren.

Een aangename luchtige film met romantische elementen. Het verhaaltje is misschien net iets te onnozel en

Anaïs Demoustier acteert alsof ze een studente van 10 jaar jonger is, soit.

Ik ben nog steeds een groot fan van Valeria Bruni Tedeschi. Ze is nog steeds aantrekkelijk en charmant.

De romantiek komt pas echt tegen het einde echt aan bod. Het einde is wel verrassend, op een positieve manier.

Bijzondere film. En ook interessant. Maar ook echt mooi? In eerste instantie irriteert de hoofdpersoon. Maar langzaam krijg je toch wat sympathie voor Anaïs. En uiteindelijk wordt de film ook een stuk leuker wanneer die een iets ernstiger toon krijgt. Die serieuzere toon beviel mij wel, want dat gaf wat sturing aan het tot dan totaal niet reële leven van Anaïs. En uiteindelijk creëert de hele film ook vraagtekens. Mooi is de soundtrack die ondersteunt heel goed en fraai. Verder aantal hele mooie scenes en een mooi geschoten mild erotische scene.

Al met al toch onsamenhangend, net als het het leven van hoofdpersonage Anaïs.