The Matrix Resurrections (2021)

Man raakt verstrikt in talloze werelden, waarin hij weer en nog eens opnieuw geboren wordt, wel niet dood gaat en weer net wel opstaat of toch niet. Uiteindelijk vergat hij in de gauwigheid dat zijn liefje ook nog aan de tuinslangen lag. Heel, heel lang verhaal kort. Waanzinnig veel overbodig zinloos geweld en weet ik niet wat, zoals half virtueel en half materieel of zo iets, om uiteindelijk letterlijk samen het beeld toch maar uit te vliegen. Eind goed al goed. Wanneer komt 't deel waar het echte zand erover gaat? Tjeez. Ik krijg spontaan zin om die van Cronenberg nog eens te bekijken: eXistenZ.

Wat een ongelofelijke onzin. Nu vond ik de originele trilogie al veel te ver gaan op dit vlak, maar dit slaat toch wel alles. Onbegrijpelijk dat Reeves en co zich hiervoor leenden, want wat is nu eigenlijk de reden van een 4e matrix film? Als je al besluit om zoiets te gaan doen, probeer er dan nog iets van te maken. Wat dit moest voorstellen weet ik niet, maar heb zelden zoveel onzin in een film gezien.

Jazeker, feitelijk overbodig en onnodig en wat al dies meer zij, en wanneer er wordt gepraat over wat dit programma doet of hoe die verbinding wordt gelegd of waarom iemand ertoe gekomen is om niet dít maar juist dát te doen moet ik m'n verstand even op nul zetten omdat ik anders ga vermoeden dat er weer eens een ad-hoc-structuurelementje aan de plot is toegevoegd zodat deze of gene precies op dit of dat moment op deze of die plek aanwezig kan zijn... Maar toch heb ik me hier prima mee vermaakt: de insteek is aardig, de chemie tussen Reeves en Moss is er nog steeds, de schurkenrollen zijn aardig ingevuld, visueel ziet het er goed uit, en er is toch minstens één scène die ik nog niet eerder heb gezien en die me een raar gevoel in mijn maag gaf (de "bots" die als zelfmoordcommando's uit het raam springen en dan als groene smurrie op het plavleisel uit elkaar spatten. Co-auteur David Mitchell: "It's not kids' stuff."). Dus best vermakelijk.

"Unfortunately, no one can be told what the Matrix Resurrections is. You have to see it for yourself."

Dat is waar ik veel aan dacht tijdens het kijken naar deze Resurrections. Een film die tien jaar te laat kwam. Maar ook op hetzelfde moment met zijn verborgen boodschappen en niet zo verborgen boodschappen. Het is juist die zelfbewustzijn wat dit een vreemde kijkervaring maakt en komt nergens in de buurt van de impact die het origineel in 1999 en vandaag de dag nog maakt. Na het zien van de eerste twee trailers, die heel vet waren, had ik veel zin in Resurrections. Ik wou achteraf gezien dat ik er minder zin in had. De actie is saai en komt nergens in de buurt van bijvoorbeeld dat metro gevecht uit het eerste deel, de "powerloader vs squids" scenes uit het derde deel. Ja en zelfs de CGI battle tussen Neo en de Smiths uit Reloaded. Enkel de climax komt een beetje in de buurt. Het verhaal had zeker potentie. Alleen is het erg slecht geschreven. Dit komt misschien ook doordat Lilly's afwezigheid bij elk aspect van deze vierde film. Lana is niets zonder Lilly. Dat Morpheus en Smith door iemand anders gespeeld worden, is logisch, maar voelt gewoon vreemd. Je mist Fishburne en Weaving echt. Reeves is erg goed bezig en doet iets heel anders met het personage, iets wat ik erg kon waarderen. Buiten wat vermakelijke scenes, is dit wederom een sequel die niet nodig was.

In de film vindt een gesprek tussen Thomas Anderson/Neo en Smith plaats waarin word gediscussieerd over Warner Bros. en het maken van een sequel op de originele trilogy. Omdat de markt moeilijk is en als ze niet zouden meewerken, het contract getermineerd zou worden. Zo voelt de film ook echt. Zelfs al is de film zelfbewust en behoorlijk Tongue in Cheek.

Deze gaat mijn verstand te boven. Had al veel moeite om de eerste 3 te begrijpen

Laten we zeggen dat Matrix Resurrection vooraf nogal wisselende gevoelens met zich meedroeg, want ergens is de vraag waarom kom je met een deel 4? De delen 2 en 3 waren al zwaar overbodig na het sterke en meer dan goede eerste deel, dus ja waarom? Van de andere kant overheerst dan toch ook weer de nieuwsgierigheid, dus toch maar effe opnemen en aanslingeren.

De film begint met een kopie van de opening uit de eerste film en is het sowieso een afweging hoe serieus dit gaat worden en hoeveel ik mijn best ga doen dit te begrijpen. Ik laat het dan ook maar gewoon over me heen komen en als snel is het idee op zich duidelijk met Neo andermaal in slaap en volledig onder controle en in ontkenning. En al snel leent het geheel zich voor flitsende en spectaculaire actie, zeg maar gerust actie in overvloed.

Voegt het nu zoveel toe qua verhaal? Nee, niet echt, het is de standaard shit met ontwaken, een verzetsgroep en agenten die het geheel proberen te stoppen dit temidden van de bekende cast, nog altijd een goede chemie tussen Reeves en Moss en dat doet ie toch altijd goed net als met Bullock, een goede soundtrack en een shitload aan actie. Maar Matrix 4 heeft buiten de gebaande paden toch best wel een paar leuke momenten want één voordeel is best wel dat deze film zich gelukkig niet zo serieus neemt als de vorige twee delen. Sterker nog, het drijft regelmatig de spot met wat er in eerdere delen gebeurt is, de karakters en wat er in dit deel gebeurt, en dat is best lekker en leuk die minder serieuze aanpak met bijvoorbeeld de schmierende verschijning van Lambert Wilson als Merovingian en Reeves die Neo een soort van droog komische nervositeit meegeeft.

Maar dat is niet alles met een karrenvracht aan actie en de bizarre humanbombs in de vorm van de diving bots. En ik moet zeggen dat deel 4 dan toch wel weer vermaakt ook al blijft het de vraag of het verder zinnig is of veel toevoegt. Ondanks dat het geen beter cijfer krijgt dan 2 en 3 vond ik dit beter in te nemen.