La Syndicaliste (2022)

Vanaf 13 april 2023 in de bioscoop (September Film)

Ik had Isabelle Huppert zo gauw niet herkend.

De Ierse Maureen Kearney [Isabelle Huppert] combineert haar baan als docent Engels, al jarenlang met werk als vakbondsvertegenwoordiger bij Areva, een bedrijf in de nucleaire industrie met 50.000 werknemers. Aan de prima verstandhouding met het bestuur van Areva komt een einde wanneer directeur Anne Lauvergeon [Marina Foïs] plaatsmaakt voor Luc Oursel [Yvan Attal], een opvliegende man die niets moet hebben van de vakbond. Wanneer zijn poging om Maureen in te palmen op niets uitloopt en Maureen als vanouds haar ongezouten kritiek op de besluitvorming blijft uitspreken, probeert Areva haar op andere wijze het zwijgen op te leggen. Waargebeurd verhaal onthult meteen dat Maureen slachtoffer is geweest van een brutale overval. Het verloop van het onderzoek, onder leiding van Nicolas Brémon [Pierre Deladonchamps], is haast net zo stuitend als wat er aan vooraf ging. Vertoond onvermijdelijk overeenkomsten van Paul Verhoevens Elle, niet in de laatste plaats omdat Huppert ook nu schittert als een slachtoffer die niet voldoet aan de eisen die mannen aan een slachtofferrol stellen. Gacebois is eveneens voortreffelijk als de man die haar door dik en dun steunt. Maar waar slaan die verwijzingen naar Vertigo op?

Verrasende plotwendingen. Een genot om naar het schitterende acteerwerk van Isabelle Huppert te kijken.

Bizar waargebeurd verhaal. Het grote geld, politieke macht en de invloed van China: een dodelijke cocktail. Céline waarschuwde er al voor.

Redelijke film over een vrouw die wordt aangevallen thuis en het onderzoek dat daaruit volgt. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De eerste helft concentreert zich wat op de politieke spelletjes binnen het wereldje van het hoofdpersonage. Dit is tevens het beste gedeelte van de film. De film mist vooral wat spanning.

Matig. Het verhaal gaat 2 kanten op. Het eerste gedeelte gaat over een vakbondsvrouw die corruptie aan de kaak stelt, het tweede gedeelte over haar aanranding. Hoewel het één wel verband houdt met het ander voelt het toch alsof er opeens een andere weg wordt ingeslagen. De film laat je met vragen zitten en daardoor vond ik het einde onbevredigend. En van wat ik van Huppert heb gezien vond ik dit toch wel haar minst sterke rol.

Een nogal ingewikkeld verhaal, maar dat komt omdat het niet uit het brein van een of andere scriptwriter stamt maar daadwerkelijk tot in detail zo gebeurd is. Tot en met dat sommige scenes, met name die in de rechtbank, woord voor woord letterlijk overgenomen zijn en de namen van alle personages die van de echte zijn. Erg realistisch in de beschouwing van de periferie van de Franse politiek met al of niet geprivatiseerde overheidsbedrijven, vakbonden, lokale en landelijke politiek - tenminste, ik herken er heel erg veel van. Om alle details in volle ernst mee te krijgen is het wellicht noodzakelijk om de berichtgeving over de zaak indertijd nog in je hoofd te hebben - daar ontgaan me wellicht wat nuances bij, maar de sfeer is ongekend sterk en raak getroffen en reflecteert precies wat ik zelf van de Franse politiek, overheid en bedrijfsleven heb mogen zien.

Zelfs Huppert is goed op haar plaats, al is het af en toe wat op het randje, maar ze blijft net ver genoeg weg bij haar gebruikelijke typetje om daar niet mee te irriteren. Ja, ze is overduidelijk veel te oud voor de rol en er wordt regelmatig zwaar gefilterd om haar rimpels weg te poetsen, maar de nogal bespottelijke blonde pruik laat haar sterk op de echte Maureen Kearney lijken. En ondanks haar overdreven sterren- en diva-status is het niet beslist een simpele vraag wie deze rol beter had kunnen spelen.

Verwijzingen naar Elle liggen nogal voor de hand, maar dit is geen film van Verhoeven waar shockeren een doel op zich is. Ik zei het al, het is echt zo gebeurd, en daarmee zijn vergelijkingen over een slachtofferrol en verwerking niet heel relevant. En buiten dat zet Huppert een net aan voldoende ander type neer om daar los van te blijven, al is dat soms erg dichtbij - een heel goede actrice kan ik haar eigenlijk niet vinden, maar dat staat los van wat ze in deze film doet.

En de film heeft ook een heleboel meer, want de rest van de cast is ongekend rijk en heeft een weelde van subtiele en minder subtiele details waarmee de sfeer waar ik het al over had fraai neergezet wordt. Salomé heeft de regie strak in handen, zoveel is wel duidelijk.

Een prima film waarbij een vrouw vecht tegen het machtige regime, met alle gevolgen van dien.

Wordt wel mooi gebracht, maar er zijn ook saaie stukken erin.

3.0 ***