You Hurt My Feelings (2023)

Je moet er echt voor zijn.

Ik vond deze film mega saaaaiii, ik had moeite om wakker te blijven.

Moeizame film over een tobbend echtpaar met veel van hetzelfde. Film staat aangeduid als komedie, maar er valt weinig te lachen ondanks de aanwezigheid van Julia Louis-Dreyfus.

Valt toch wat tegen. De cast speelt niet slecht maar het verhaal is eigenlijk niet zo interessant. Het gaat over wat onbeduidende, alledaagse (relatie)probleempjes, soms wel herkenbaar maar eigenlijk niet zo boeiend. Veel gepraat over gevoelens met hier en daar wat leugentjes om bestwil en de effecten daarvan, maar het blijft allemaal wat oppervlakkig. Er zitten hier en daar wel wat grappige scènes in maar helaas niet voldoende.

Weer een leuk geobserveerde dramatische komedie van regisseuse Nicole Holofcener, die zich zo langzamerhand begint te ontpoppen als de vrouwelijke tegenhanger van Woody Allen. Hier en daar wat flauw en makkelijk, maar het script bevat genoeg grappige dialogen en rake emotionele scenes om te kunnen overtuigen. De prima cast helpt ook mee, met vooral Julia Louis-Dreyfus in goede vorm.

Holofcener is best een leuke regisseur. Dit is een hilarische en aangenaam kleine film vol met leuke dialogen en geloofwaardige personages en situaties. De toon is eigenlijk direct al perfect, en de film doet in de verte wat denken aan het werk van Larry David en Woody Allen (als die grappiger was). Misschien is het puur de upper middle class New York-setting en aanwezigheid van Louis-Dreyfus, die haar rol amper beter had kunnen spelen. Het lullige uitgangspunt van de film is natuurlijk ook behoorlijk Seinfeld-achtig.

Verschil is wel dat dit meer dan alleen maar een komedie is. Holofcener wil niet alleen lachen om narcistische figuren en maakt hun onzekerheden ook sympathiek en herkenbaar. De aanpak is verrassend warm en menselijk. De koppels in de film zijn dankzij een sterke cast ook heel overtuigend. Best prettig dat er nog films worden gemaakt waarin het drama klein van schaal is.

Redelijke film over een aantal stellen die soms liegen en soms de waarheid spreken tegen elkaar. Deze film ligt zeker in de lijn binnen het oeuvre van Nicole Holofcener. Een licht komisch drama over mensen en relaties. Een fijne cast en een aantal aardige dialogen. Het heeft niet te veel om het lijf en op een gegeven moment wordt het wel wat eentonig.

Over Beth (Julia Louis-Dreyfus). Lerares literatuurgeschiedenis en schrijfster die al een tijdje zonder veel progressie aan haar tweede roman werkt. En over haar man Don (Tobias Menzies). Een met zichzelf en zijn cliënten worstelende psychiater die de literaire inspanningen van zijn vrouw niet altijd met terecht positief commentaar begeleidt. De filmtitel zegt al veel over de richting die het verhaal kiest.

Iedereen in de film is aardig. Beth en Don zijn aardig. Hun zoon is aardig. De zus van Beth en haar man zijn aardig. De moeder van Beth is weliswaar een beetje irritant vanwege haar koppigheid die vooral leeftijd gerelateerd is. maar ook zij is verder een aardig persoon. In haar eerste boek schreef Beth over de conflicten met haar gestorven vader, maar ook die waren eigenlijk heel onschuldig en baarden weinig opzien. Waarschijnlijk was haar vader ook een aardig persoon. Al die aardigheid leidt tot het grote manco van de film. Er zijn geen dramatische conflicten. De personages zijn daarvoor veel te aardig. Veel te begripvol. Veel te fatsoenlijk. De film bezit daardoor geen enkele spanningsboog.

Ik zie in een film toch liever dat het hoofdpersonage met iets te maken krijgt dat hem daadwerkelijk uitdaagt. Een fijne catastrofe. Een lekkere crisis. Een ongewenste gebeurtenis. Iets van formaat. Als dan blijkt dat de ergste crisis die het personage Beth in deze film overkomt is dat haar man iets onaangenaams over een stukje tekst in haar manuscript zegt, dan is dat eerder lachwekkend dan spannend. En zeker geen crisis waard.

Toch is You Hurt My Feelings geen slechte film. De karakterschetsen zijn behoorlijk gedetailleerd ingevuld, zodat het kijken naar de personages in hun fatsoenlijke wereld best leuk is. Ook de dialogen zijn leuk. De gesprekken tussen Beth en haar studenten en de gesprekken tussen Don en zijn cliënten zijn vaak erg grappig. Juist in deze scènes is de achtergrond van regisseur Nicole Holofceners die ligt in het maken van tv-series, zichtbaar. De scènes in de film zijn meestal kort en afgerond. Ze hebben een sketchmatige opbouw en nemen afscheid met een uitroepteken. En daarna, hup over naar de volgende scène. Als in een sitcom bijvoorbeeld. Aangenaam voor een half uurtje maar minder geschikt om een speelfilm mee te vullen.