Vanilla Sky (2001)

Wat een aangename verrassing zeg. De film met misschien wel de mooiste filmtitel mag er als geheel ook zeker zijn.

Heerlijk origineel en onvoorspelbaar verhaal, heb me geen enkel moment verveeld. De discoscene was fucking briljant.

Cruise zijn misschien wel beste rol die ik ooit zag en ik vind hem sowieso al goed. Penelope Cruz, tja, prachtig zoals altijd. Favoriete actrice.

Visueel gezien is er toch nauwelijks moeite in gestolen lijkt het, dat is best jammer. Mijn droomwereld was in ieder geval fraaier geweest, dat kan ik je verzekeren.

Een terugkerende soundtrack is mij niet opgevallen, wel worden perfect gekozen liedjes op perfect getimede momenten ingezet. Dat is altijd genieten.

Ik zag natijd pas dat dit een remake is, ga de originele ook zeker nog kijken, met opnieuw Cruz.

Aanrader.

Ik heb op YouTube eens een filmpje gezien, een best interessante review over deze film Vanilla Sky, dat begin 2000 een best opvallend jaar was voor deze film, en een andere en ook hele goede, Mulholland Dr. omdat ze ongeveer dezelfde sfeer hadden als het gaat om dromen/onderbewuste- wat is nou echt en wat niet genre, en dan ben ik daar best benieuwd naar, want lijkt deze film voor mij steeds beter te worden elke kijkbeurt? ik denk het, want elk detail in de film heeft volgens mij ook een betekenis, misschien moet ik bij elk shot het beeld stilzetten Het is of elke scène tot in perfectie is uitgebeeld, ik zat er al meteen in bij die fantastische openingsshot van de gebouwen, het beeld knippert even op zwart, en weer terug, Cruise rent door een lege straat waar geen hond is te bekennen, kijk dat noem ik pas een perfecte opening, ja Crowe heeft een goede cameraman uitgekozen. Fijne muziek trouwens als Cruise wakker word en we horen Radiohead, goed album trouwens, maar daar hebben we musicmeter voor, ga ik niet verder op in Ook Penélope speelt goed en Diaz heeft volgens mij meer van deze rollen gespeelt, maar doet het ook erg goed hierin, en dan vooral wat er allemaal gebeurt in de auto zo wat een mokerslag was dat zeg! En dat het gezicht van Cruise na dat ongeluk niet helemaal in orde is, is goed te merken, want hij probeert het bedrijf te redden en langzaam gaat het de andere kant op, en tegen het einde is dat ook visueel goed te zien in de film als je goed oplet. Goede film

T1000, jij verwoordt precies wat ik ook denk. Het heeft een paar re-runs geduurd, voordat ik doorhad dat zijn lucid dream op exact dat moment gebeurde na de discotheek. Dit is in ieder geval een van mijn favoriete romantische films! De soundtrack, de storyline, scenes als: de teken scene, de discotheek scene (muziek van Underworld), zn eerste droom na het ongeluk (Nancy Wilson - Elevator Beat... meesterlijk nummer dat een rol speelt door de hele film en als dvd menu song fungeert om de toon te zetten i.e. mysterieus, romantisch

Dit zou potentieel een geweldige film kunnen zijn, gezien het thema van waar realiteit stopt en waar droom begint, iets wat me vaak erg aanspreekt. Helaas blijft de beeldtaal daar erg bij achter, echt surrealistisch wordt het nooit. Verder is het allemaal vrij rechttoe rechtaan. Over het algemeen is het duidelijk in welke realiteitslaag we ons bevinden. Enkel tegen het einde aan wordt het wat onduidelijk, maar met het einde zelf valt alles op z'n plek, maar wel op een wijze die erg goedkoop aanvoelt.

Het acteerwerk is niet geweldig. Cruise is het meest op z'n plaats in over-the-top rollen, en zakt hier door het ijs. Zijn grijns ergert ook flink. Cruz komt ook niet al te overtuigend over, wat natuurlijk ook kan liggen aan dat Engels niet haar moedertaal is.

Enkel de muziek is wel te pruimen. Crowe heeft natuurlijk een rockmuziekjournalistenachtergrond, en dat is te horen. Enige klacht is dat ik sommige nummers niet echt op hun plek vond. Good Vibrations is bijvoorbeeld een fantastisch nummer, maar wat is de relatie met de scène waarin het te horen is?

Kortom, genoeg op aan te merken ondanks het potentieel. 2*.

Meest misplaatste gebruik van de IJslandse goden in een film, ooit.

Vanilla Sky is een film die ik al heel lang ken maar die ik nog nooit in zijn geheel bekeken heb. Ook Abre los ojos heb ik niet gezien waar deze film dus de remake van zou zijn. Vanilla Sky vond ik een boeiende, zeg maar, mindfuckfilm met een romantisch tintje. Zoals altijd speelt Tom Cruise heerlijk en ziten er twee knappe dames in de film namelijk Penelope Cruz en Cameron Diaz. De schwung waarmee Cruise door het leven gaat in het begin van de film is erg leuk, hij lijkt zich van niets wat aan te trekken en dat vond ik best grappig op momenten. Ook de muziek vond ik erg leuk aangezien rock wel één van mijn lievelingsgenres op muziekvlak is. Zo komen er heel wat (semi)klassiekers voorbij en dat is altijd fijn als ze in een juiste context gebruikt worden.

Het idee van lucide dromen is ondertussen al wel vaker gebruikt, de laatste die ik gezien heb is de Zuid-Koreaanse film Loosideu Deurim (2017) waarin een vader via lucide dromen de kidnapper wilt vinden van zijn zoon. Met dit soort films kan je een hoop richtingen uit en dat maakt het natuurlijk een stuk moeilijker om te voorspellen. Vanilla Sky deed me ook even denken aan Wonder (2017) omdat het wel duidelijk is hoe belangrijk je uiterlijk is in de professionele wereld. Al bij al gaat de film ook over wat geluk nu juist is. Dat is vast voor iedereen anders maar ik denk dat het echte geluk bij de meeste mensen toch in de kleine dingen zit. Blijf dus niet bij de pakken zitten als je ongelukkig bent, want elke nieuwe minuut is er weer eentje waarbij je het roer volledig kan omgooien. 4*

Toch een fijne verrassing.

Had een slap aftreksel verwacht van Abre los Ojos, maar dat viel me toch reuze mee. Fijne visuals, aardig geacteerd, en behoorlijk sfeervol. Het verhaal was dus al wel bekend, maar ik kan mij voorstellen dat het einde vreselijk goedkoop aanvoelt. Alles wordt even netjes in 10 minuten uitgelegd, waardoor je je toch bestolen kan voelen.

Kleine 3* dan maar.

Vond het een prima film. Zitten een aantal acteurs in die me normaal niet zo bevallen (Cruise, Diaz) maar die vond ik erg meevallen. Uitstekende muziek, mooie visuals en interessant verhaal.

Zoals meerdere zeggen was het einde misschien wat te uitgehold, wellicht hadden ze wat meer hints/uitleg vroeger in de film kunnen verwerken.

Ik zal binnekort eens het origineel bekijken en zien of ik die beter vind (en of dat misschien ook de beoordeling op deze film beïnvloed)

“Every passing minute is another chance to turn it all around.”

Prima Amerikaanse remake van het briljante Abre Los Ojos. Niet zo goed, maar alle sterke momenten en plotontwikkelingen worden wel overgenomen. En gelukkig weer met Penélope Cruz. Tom Cruise doet het goed, en ook bij Vanilla Sky heb je eigenlijk geen idee waar het verhaal nu weer heen gaat. Ook al heb ik Abre Los Ojos nog niet zo lang gelden gezien. Dat laat vooral de kracht van het intrigerende verhaal zien, en ondanks de (te) lange speelduur heeft ook Cameron Crowe er een boeiende film van gemaakt.

Een drama film die me de eerste keer dat ik hem zag totaal niet bekoren kon. Wazig film vond ik het maar destijds en wat was ik in dat genre gewend...? Niets. Inmiddels gek op dat soort films als Mullholland Drive, Lost Highway, The Jacket, Donnie Darko, The Machinist en 12 monkeys, krijgt Vanilla Sky ook gretig aftrek. Doch benadert hij het niveau niet van een paar boven genoemde titels ook al weet de film op bepaalde momenten een gevoelige snaar te raken.

Hoewel de film al begint met een moment dat je denkt 'warning warning' wat gebeurt er allemaal en wat is echt, en aangezien je ook meteen Cruise al in gesprek ziet met de psych getooid met masker weet je meteen dat er iets vreselijk misgegaan is. Vervolgens vertelt Cruise door middel van flashbacks hoe zijn leven er uitzag en meteen zijn we bij het mindere punt van de film. Het beeld van de redelijk onsympathieke David komt aanwaaien. Weliswaar moet je daar wat door heen prikken en kan hij er ook vrij weinig aandoen dat zijn ouders zo rijk waren en is zijn hele gedrag eerder een licht soort rebellie richting wat verwacht wordt. Doch wint het personage niet aan sympathie. Het komt hem allemaal maar aanwaaien met zijn gelukzalige glimlach, ijdel als de hel, veel te veel geld en het leven lijkt één groot feest. Ik weet niet hoe dat met anderen zit maar ik haat dergelijke figuren die altijd de wind meehebben, nog nooit tegenslag gehad hebben en van uit hun gemakkelijk positie zeggen: als je iets wil dan pak je of regel je dat toch? Dat hij dan uiteindelijk niet voor de oppervlakkig, wannebe popstar, door ja-knikkers gevolgde, slechte zangeres Julie kiest maar voor de schattige, kinderlijke, licht armoedige levende Sofia spreekt dan wel weer voor David. Een aandoenlijke romance begint, die in eerste instantie bruut verstoort wordt door het moment dat David bij Julie in de auto stapt.

Het kunstige aan de film is nu toch ook weer dat ik me afvraag, klop dat wel? En dan toch weer even nadenk wat er allemaal volgde en waar dingen door elkaar beginnen te lopen. Een spannende mysterie wordt het vervolgens niet, hooguit de scene waarop David plots Julie in bed ziet zitten en nogal raar zit te lachen is hooguit creepy. De film lijkt dan ook te verzanden in een redelijk boeiend raadsel waar je nieuwsgierig over bent hoe het afloopt, maar niet meer dan dat. Waar alles in eerste instantie op zijn pootjes terecht gekomen lijkt te zijn met de hernieuwde relatie met Sofia en een gelukte gezicht reconstructie, wat allemaal wel over komt als erg onwaarschijnlijk, komt David er met zijn psych achter dat alles één grote projectie lijkt te zijn. Zelfs dat hij in de bak zit en met de psych praat lijkt een voortvloeisel uit eigen schuldgevoel en die de state of mind waar hij in verkeerd beïnvloed, een fenomeen waar de film wel weer erg mee wint. Wanneer de bittere waarheid ten gehore komt met rouwende David en zijn laatste wazige momenten dat hij zelfmoord pleegt is dat toch wel een smack in the face en moet ik wel even een traantje wegslikken. Kennen we dat allemaal niet, dat verdriet, dat verlangen naar iemand? De deprimerende gedachte er een einde aan te willen maken...? Dat laatste gegeven, samen met het toch wel goed bedachte plot dat hij over alles had kunnen dromen maar zich toch kennelijk bezwaard voelt over de afloop met Julie, tilt de film toch weer over dat niveau van redelijk heen. Vergeten zijn de onsympathieke flierefluiter en de andere helft van de film dat het redelijk boeiend is.

Bijzonder ervaring, redelijke mindfuck met een behoorlijke verdrietige realiteit waardoor de film weer stijgt in kwaliteit, meer dan lekkere soundtrack met Radiohead, Peter Gabriel, REM, The Monkeys en Robert Palmer.

Vergeet niet Sigur Ros hè

Misschien verwarrend voor mensen die uitermate ernstige traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. De film was op sommige momenten te confronterend. Maar dat vanuit de ervaringen van een PTSS-patiënt.

Vanilla Sky.

Misschien verwarrend voor mensen die uitermate ernstige traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. De film was op sommige momenten te confronterend. Immers een traumatische ervaring wordt hier treffend weergegeven. De dissociatieve staat waarin men zich telkens maar weer kan bevinden waar het onderbewustzijn ervaringen in de tijd alsmaar opnieuw projecteert alszijnde dé realiteit in een realiteit van het dagelijkse.... zodat men de waanzin nabij is. En dat vanuit het perspectief, de ervaringen van een PTSS-patiënt. Een loden last. Fragmenten in deze prachtige film zijn vanuit dit perspectief zeer herkenbaar.

Ongekend meesterwerk. Idem wat het script betreft. Ik had wel graag gezien dat aan het eind Penélope en Tom samen waren en het geheel afwisselend een rollercoaster, een aaneenschakeling van nachtmerries en dromen betrof. Helaas voelde het voor mij niet ....Eind goed al goed. Maar ondanks dat een ongekend meesterwerk. Verder een uitermate creatieve geest die dit script heeft bedacht .

Geweldige film waar er helaas te weinig van zijn...

Wat als je leven een droom is en je déjà vu's een hint naar je ware leven..?

Deze film ooit bekeken toen hij nog maar net uit was, al pratende met een vriend, niet goed opgelet en er uiteindelijk niets van begrepen. Rare film, deze moest ik nog maar eens opnieuw bekijken, wat dus nu pas gebeurd is.

Voorop gesteld is Tom Cruise (voor mij) een van de beste acteurs die er is en kan naar mijn mening werkelijk alle soorten rollen aan. Zijn hele charisma is al voldoende om een film te willen volgen.

Deze film lijkt zich in het begin voor te doen als een romantisch drama, maar daarbij krijg je toch het gevoel dat er iets aan zit te komen wat daar niets mee te maken heeft.

Ondanks dat alles soepeltjes verloopt voor David (voor en na zijn traumatische gebeurtenis), zorgt de film er voor dat je constant blijft twijfelen over wat er gebeurd is. Zelf ga je het e.e.a. invullen, omdat er gewoon iets niet helemaal klopt, maar het is nog te onduidelijk wat, waardoor je echt in het verhaal gezogen wordt.

Stukje bij beetje wordt het heel langzaam een beetje duidelijk wat er aan de hand lijkt te zijn, maar naar mate het einde nadert, lijkt de theorie die je waarschijnlijk hebt bedacht, totaal niet te kloppen en is het einde er een, die nog heel lang in je hoofd blijft hangen..!

Het einde waarin het plot ook daadwerkelijk wordt uitgelegd komt de film echt ten goede(!), hierdoor wilde ik terug kijken of er meer over lezen. Zo doende kom je er ook achter dat je "het moment" eigenlijk al had gezien (het moment waar David wakker wordt op de stoep, komt Sofia in beeld met een onwerkelijk gekleurde hemel boven haar: "vanilla Sky"), maar dat je dit door de opbouw van de film was kwijtgeraakt....

Echt een geweldige film met nog een mooie boodschap "Elke minuut heb je de mogelijkheid je leven te veranderen als je zou willen"....

9
4,5*

Film die inderdaad wat weg heeft van de Spaanse film van Amenabar Abre los Ojos (Film, 1997). Ik zag Vanilla sky nog nooit en had eigenlijk ook geen idee waarover het ging. Een zoveelste remake productie uit Hollywood dus. De films zijn niet geheel met elkaar te vergelijken. De synopsis is dan misschien gelijklopend, de invulling en de toon is toch geheel anders. Daar waar Amenabar er eerder een thriller van maakte, kreeg ik hier meer het gevoel van iets luchtigers, met een sausje van romantiek erover.

Het mysterieuze gedeelte blijft wel overeind waarbij droom en realiteit elkaar afwisselen en in elkaar overvloeien. Het vergt wel wat van de kijker, maar het blijft al bij al behappelijk. Cruise doet het eigenlijk wel prima hier. Draagt de film volledig en komt als personage geloofwaardig over. Een steengoed acteur, alleen vind ik de meeste van zijn films minder interessant.

Vrij goed gedaan allemaal van Crowe die er de vaart inhoudt en er een eigen versie van gemaakt heeft. Balans in de film zit goed. Prima rollen ook van Diaz en Cruz.

Geweldige film, the matrix meets drama. Ooit een keer gezien toen ik 21 was. Kwam toen net iets dieper binnen omdat het naar mijn idee wat revolutionairder was voor dat moment. Ontroerdt me vandaag de dag nog steeds. Echt een aanrader van een film

Die niet in een hokje te plaatsen valt

Ik vond deze film goed maar redelijk geforceerd en warrig op sommige momenten. Zo begint de film met Tom Cruise die naar zijn bedrijf gaat maar de straten zijn leeg. Dit blijkt een droom. Waarom zo beginnen? Het is pas veel later in de film dat dromen pas een rol van betekenis gaan spelen. Dan het moment dat we voor het eerst naar de gevangenis gaan waarbij Tom met masker op zit en Kurt hem ondervraagd. Die overschakeling kwam echt helemaal uit het niets. En ook vreemd want het ongeluk was nog niet gebeurd. Ondanks de lange speelduur maakt het acteren het toch boeiend genoeg.

Wat de film ook goed doet, vrij uniek zelfs, is het 'loszingen' van tijdsgebonden realiteit en überhaupt tijd. Ervaringen en gevoelens zijn geen ijkpunten meer, herinneringen vervagen en lopen in elkaar over. Alleen de spelers zijn er nog om houvast te geven aan het verhaal... in een verhaal waarin de hoofdpersoon juist houvast is verloren. Zo moet het zijn om eeuwig voort te bestaan, lees: eeuwig nooit dood te gaan. Food for thought. De film preludeert in wezen op het tijdperk van AI, waarin werkelijkheid en projectie zeer betrekkelijk zijn.

Vanilla Sky is qua verhaal een meesterlijke film. Het is aan de kijker om gedurende de film in te zien welke beelden het verloop bepalen of niet. Uiteindelijk zal het einde er niet om liegen. Met deze bewoording vat ik samen zonder iets of wat dan ook te verklappen. Cruise niet altijd met favoriete acteur doet het hier geweldig en is duidelijk de man voor deze klus. Het origineel heb ik nog niet gezien maar deze versie is qua sfeer en setting geweldig.

Droomfilms zijn vaak niet weggelegd voor mij. Zo vind ik Inception gewoon niet te volgen. Mulholland Drive gaat nog wel maar Donnie Darko ook weer niet. Vanilla sky begint redelijk normaal en zijn ongeluk heeft hem zowel geestelijk als fysiek veranderd. Lucide dromen kende ik nog niet, maar dat heb ik inmiddels wel opgezocht. Zodoende werd Vanilla Sky geen klassiek dramastuk wat ook wel mooi was geweest voor Tom Cruise. Van glamour boy tot ugly man. Een film die ook wel Face off of The Mask had kunnen heten. De vrouwen zijn een welkome aanvulling in deze film. Lastig kiezen zo (lol).

Naar het eind toe kwam bij mij de naam Herman Brood naar voren, dus even kijken wanneer hij is gevlogen. 2001. Toeval of niet, deze film is gemaakt in 2001. Opmerkelijk!

De 4K ziet er goed uit en de heerlijke soundtrack valt ook goed in de smaak. Jammer alleen dat hij enkel met Engelse subs was. Nou ja Tom Cruise heeft wel altijd van die opvallende uitspraken. Deze is bij mij blijven hangen.

We're having a scintillating conversation and you are a wildly entertained. I know it's tough.

Film 3,3

Beeld 4,5 (4K)

Geluid 4,5

14de film van de Cameron Diaz marathon!

Deze film denk ik 1 of 2 keer gezien en elke keer weet ik niet meer hoe de film verloopt en eindigt. Aan het begin zat ik eens te denken dat het verhaal wel heel erg lijkt op Abre Los Ojos (die ik ook eens deels heb gezien). Geen idee of ik wist dat dit een remake was of niet, kwam dat ineens in mij op. Het blijkt zo te zijn. Het origineel Abre Los Ojos kon niet achter blijven en heb ik dus na het herzien van deze film gekeken. Ik had jaren geleden alleen het begin gezien. Uiteindelijk vind ik deze remake veel beter!

De cast is indrukwekkend. Cruise is niet alleen een lekkerding, maar acteert ook goed. Diaz (niet een al te grote rol) is ook absoluut geschikt voor deze rol en doet het leuk. Geeft haar eigen draai aan het personage. Nu ik inmiddels ook het origineel heb gekeken vond ik de rol van Nuria gewoon helemaal niet zo goed uitgewerkt. Het kwam niet goed over.

Vooral de scene dat Cruise seks denkt te hebben met Cruz, maar het vervolgens lijkt alsof hij met Diaz in bed ligt was vrij geestig, maar ook niet te bevatten. Dat vond ik erg goed gedaan! Ook de auto scene vond ik veel droeviger en kwam beter over.

Cruz vond ik wat minder. Ik vind haar geen slechte actrice, maar ik vind haar rol een beetje vlak. Het heeft weinig om handen. Daardoor kan ze er ook niet veel mee.

Het einde vind ik nog best verwarrend, maar als je de film nogmaals kijkt vallen de puzzelstukjes wel meer op zijn plaats.

Heb genoten dus verhoogd van 3,5* naar 4,0*

Tijdens het kijken komt het plot hier en daar - bewust - wat warrig over, maar uiteindelijk vallen (de meeste) stukjes op hun plaats. Kan niet zeggen dat ik het een geweldig plot vind, maar het kan er wel mee door. De film is verder best sfeervol en het acteerwerk is in orde, al hebben de hoofdrolspelers (Cruise, Diaz, Cruz) ook beduidend betere rollen op hun naam staan. Onderhoudend genoeg, maar niet een film die bij mij echt zal blijven hangen.

Herzien in 4k

Ik vind m weer niet goed. Rommelig en oninteressant.

2*

mooie mysterieuze film

Dat hele relatie gebeuren in deze film werkte me eigenlijk op m'n zenuwen steeds weer dat getouwtrek!. Maar de donkere kant van deze film trekt mij dan wel weer en Tom Cruise doet het natuurlijk weer goed. Dus ja ik geef wel een voldoende.