Back to the Future (1985)

Blijft een onvergetelijke eighties classic.

Tijdloos en ontzettend leuk.

Een legendarische classic.

Met de super ster Michael J.Fox en Christopher Lloyd.

Blijft genieten.

Formidabel natuurlijk. Nog steeds. Goed tempo, leuk geacteerd, gek en toch geniaal. Kijk ernaar uit om nu de volledige trilogie nog eens af te werken.

Van de week BTTF sinds heel lange tijd weer eens op tv gezien. Het eerste half uur dan. Dat was lang genoeg om te constateren dat na al die jaren de film mij nog steeds niet kan bekoren. In 1985 de film in de bioscoop bekeken, ik herinner me alleen nog dat mijn vrienden mij wakker moesten maken.

Die het overigens niet begrepen aangezien zij het wel een leuke film vonden. En dat geld uiteraard voor de meeste reacties op Moviemeter.

Ik hou gewoonweg niet van die flauwe, kinderachtige humor, en MJF is ook niet mijn favoriete acteur.

Ik heb wel enorm respect voor hoe hij omgaat met zijn ziekte. Petje af voor de man!!

Vanavond een poging wagen met BTTF2, ik zal waarschijnlijk wel weer in slaap vallen

De films zijn klassiekers, en volgens mij zijn er maar weinig mensen – van de mensen geboren voor 2000 althans – die de films niet hebben gezien. Of in elk geval het eerste deel. Het eerste deel van de Back to the Future trilogie kwam uit toen ik welgeteld -5 was en het laatste deel toen ik net 3 maanden oud was (althans toen hij in Nederland uitkwam). Toch ben ik er mee opgegroeid en zijn ze in mijn jeugd vaak uitgezonden op de televisie.

Het eerste deel was fantastisch om opnieuw te kijken na zoveel jaren. Des te verder we in de film kwamen des te meer ik begon te herinneren over het verdere verloop van de film. Hoewel de film al meer dan 30 jaar oud is, is het nog altijd enorm vermakelijk. Natuurlijk is het lichtelijk gedateerd, maar de humor en de verhaallijn werken nog altijd goed en ook het acteerwerk is zeker niet slecht. Daarnaast: wie zou niet de mogelijkheid willen hebben om door de tijd te reizen? Het is eerlijk gezegd ook bewonderenswaardig te noemen dat dit eerste deel ervoor zorgt dat fouten en onlogische wendingen – voor je gevoel – amper voor komen.

Als ik heel eerlijk ben vind ik dit eerste deel ook het beste deel uit de trilogie. Dit is waar het begon met de DeLorean en Doc, Marty en ook Einstein. Marty eindigt per ongeluk in het jaar 1955, gaat het hem lukken om terug naar 1985 te geraken, maar bovenal: lukt het hem om de scheur in de tijdlijn te herstellen zodat zijn bestaan niet in het geding komt? Ik weet hoe het afloopt, en toch weet de film de spanning erin te houden. De grime is verschrikkelijk – acteurs waaronder Leah Thompson (Switched at Birth) spelen zowel hun jongere als oudere zelf -, maar voor de standaarden van 30 jaar geleden juist erg goed. Daar moet je even doorheen kijken. Hoewel de special effects niet geweldig zijn, moet ik zeggen dat ze best goed zijn als je bedenkt dat het special effects zijn van 30 jaar geleden! Ik ken films en tv-series die het in het heden soms nog slechter doen.

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).

Als je de spetterende speciale effecten hoogstandjes van de futuristische auto, en het originele concept van tijdreizen weglaat, dan blijft er weinig over van dit matige zieke oedipus complex drama.

Mooie trilogie, in deel 1 met kenmerkende 80's aspecten gekoppeld aan dromen, wensen, verlangens en rationaliteit. De zoon van Chuck Berry op t podium is briljant gevonden.

Eindelijk maar toch, de klassieker herzien. Vrijwel het hele gezin is nu 6+ dus een ideale zondagmiddagfilm. Het duurt even voordat het op gang komt, maar als Doc verschijnt, krijgt het allemaal wat meer vaart.

Maar dan verschijnen er Libische terroristen (!) in een VW busje (!) en vindt er plotseling behoorlijk wat grafisch vuurwapengeweld plaats, waardoor ik mijn twijfels heb bij die 6+ rating. Maar goed, de jaren 80 waren nou eenmaal wat minder gepolijst.

Dat kan ook gezegd worden van het absurde personage Lorraine, dat een orgasme krijgt na iedere blik die ze wisselt met Marty McFly. Ze praat en hijgt geiler dan een babbelbox-truus van Menno Buch in de jaren 90 die iemand met een licht verstandelijke beperking aan de lijn heeft en met overdreven gespeelde hitsigheid zijn telefoonrekening opdrijft tot astronomische hoogte. Dat had een tandje minder gekund.

De filmmuziek van Alan Silvestri is de afgelopen 40 jaar eindeloos gerecycled in talloze toepassingen en dat is natuurlijk niet voor niets. Het geeft een gevoel van simpel avontuur, nostalgische goedmoedigheid, 80 kitsch en gewoon een lekkere klassieke familiefilm.

4 sterren

Neef. "Cousin Marvin".