Sukkar Banat (2007)

prachtige film over het liefdesleven van enkele Libanese vrouwen. Zeer de moeite! 4,5*

Charmant, warm en bijzonder puur filmpje (zie vooral het verhaal van Rose en haar zieke zus...), dat op mozaïeke wijze een beeld schetst van enkele vrouwelijke liefdesperikelen, in waar anders dan een schoonheidssalon. Kortom, een bescheiden ode aan de vrouw en diens gevoelens, verpakt als een Almodovar-light met een likje caramel.

Dikke 3* ...en wat een schoonheid, die Nadine Labaki...

Officiële website

Deze film gaat echt nérgens over!

Geen van de karakters of "liefdes" is echt uitgewerkt en ook een echt eind zit er niet aan.

Een 2 voor de moeite.

Deze film is echt geweldig en zeker wel de moeite waard om te kijken.

Ik vond hem zo leuk ,dat ik het jammer vond dat ie afliep.

Leuke en veelbelovende film.

Geen meesterwerk maar een sympathiek, subtiel voortkabbelend filmpje, met een goede schep humor doorheen het dagelijks gedoe van gewone mensen met hun eigen probleempjes, leugentjes, ijdelheid, liefde, voorkeuren, droefheid en optimisme.

Rustige film om rustig naar te kijken.

Mooi camerawerk en prima acteurs.

heerlijke film over een paar Libanese vriendinnen, ik vond het jammer dat de film zo abrupt over was hij had van mij nog wel wat langer mogen duren.

Prachtige film over vrouwen die in een kapsalon werken in Libanon die zo allemaal hun eigen problemen hebben. Inderdaad nogal een abrupt einde. Als man hoef je deze film niet te gaan kijken denk ik, echt een vrouwenfilm. Maar ja, wie ben ik om dat te beslissen.

@ Woodstock: (Als man hoef je deze film niet te gaan kijken denk ik, echt een vrouwenfilm.)

Blij dat ik een beetje dwars ben van nature en de film toch bekeken heb.(blijkbaar ook niet als enige man hier als ik de commentaren bekijk)

Ik heb er namelijk erg veel plezier aan beleefd.

Prima gespeeld door de hele cast, leuke humor, en veel sfeer.

Het deed mij een heel klein beetje denken aan ' Venús Beauté' (1999) maar deze 'Caramel' smaakte me toch nog beter.

Een mooie, warme en ook nog erg grappige film die ik echt even nodig had. Van mij had de film ook best wat langer mogen duren.

Ter info ik ben een man.

Deze film is een zeldzame parel, die me volledig in zijn greep had.

Voor ik het wist was ik aan het beeld gekluisterd en zat ik midden in het leven van de vrouwen.

Herkenbare situaties vlogen me om de oren.

De film is ontroerend eerlijk.

Eenvoudig maar toch diepzinnig en trefzeker.

En hij blijft de gehele tijd groots in zijn eenvoud.

Veel situaties zijn zo grappig verfilmd, dat deed me echt wat.

Zelden heb ik eenvoudig geluk zo gevoelig verfilmd geweten.

De score was niet overdonderend en begon vaak onopvallend maar wist steeds de juiste sfeer te creëren .

Het acteren was over de gehele lijn zeer overtuigend.

Met een pluim voor de zieke zus

Een heerlijke verrassing uit Libanon.

Een eenvoudig, maar oprecht verhaal – zonder toeters of bellen - over een aantal vrouwen in en rond een kapsalon, dat te midden van de dagelijkse beslommeringen met vallen en opstaan op zoek is naar een beetje geluk en liefde. Op subtiele wijze in woord en beeld gebracht met veel gevoel voor humor. Daarnaast prima geacteerd, naar verluidt veelal door amateurs.

Samengevat: een prachtige film met bovendien een handvol heel mooie vrouwen. Zoals nadrin hierboven schrijft echt een pareltje!

Volgens sommigen een vrouwenfilm, maar ik heb als man toch ook erg genoten van dit opmerkelijke regiedebuut van Nadine Labaki, van wie binnenkort de tweede film Et Maintenant, On Va Où? in de Nederlandse bioscopen verschijnt.

Wat een ontzettend leuke film is dit. Op het eerste gezicht een luchtig filmpje maar hoe verder je kijkt zie je dat er toch wel veel meer in het leven van de vrouwen plaatsvindt dan dat je op het eerste gezicht zou zeggen. Ik heb vooral meegeleefd met de vrouw die een relatie bleek te hebben met een getrouwde man. De manier waarop zij gekwetst is, vooral het moment dat ze in de hotelkamer tevergeefs op hem zat te wachten. vond ik heel triest om te zien. Het verdriet kwam heel sterk over. Tevens het moment dat ze binnen is bij de vrouw van haar "vriend". Dat vond ik heel erg sterk overgebracht door de actrice. De melancholische muziek tussendoor geeft het geheel nog een extra mooi tintje.

Maar naast de melancholie en drama is er ook voldoende humor. En dat is juist hetgene wat deze film goed in balans houdt en er een wat scherper randje aan geeft. Vooral Lilli was erg grappig hoe triest het af en toe ook was om te zien dat ze toch aan het aftakelen was en af en toe de weg kwijt was. Maar ook de hectische en driftige interactie tussen de vrouwen was erg grappig om te zien.

Jammer eigenlijk dat het verhaal niet helemaal uitgewerkt werd tussen de politie agent en dat ene meisje die zo bedonderd was door haar "vriend"die getrouwd bleek te zijn. Je ziet wel iets opbloeien maar ik had het wel leuk gevonden om ze toch bij elkaar te zien komen. Verder vond ik het een prachtige film.

Na het betoog van Fran krijg ik toch het gevoel dat ik de film iets te laag gewaardeerd heb, uitgedrukt in sterretjes

Een halve erbij, dat is hij zeker wel waard.

Een redelijk komedie/drama/romantiekfilm...

Redelijk (saai) verhaal...

Redelijk acteerwerk...

Komedie is mijn genre niet...

Wel prima achtergrond geluid/muziek

(Dolby Digital)...

Mooi HD kwaliteit...

Geen moeite waard...

Heeeeeeerlijke film!

Om te beginnen: Labaki zegt in het interview (DVD - extra's) dat ze een waarheidsgetrouw beeld wil geven van het leven (specifiek van vrouwen) in Beiroet. Een fantastische stad, vind ze zelf, met zijn aangename en minder aangename kanten. Geen plot met een duidelijk begin en einde, geen heel duidelijk verhaal, gewoon een aantal dagen-uit-het-leven-van.

En dat doet ze in haar eerste film best wel prima. De warme kleuren en inrichting van het schoonheidssalon trekken je onmiddellijk mee in een heerlijke sfeer, in een feelgood-beleving die Hollywoodfilms maar zelden kunnen tot stand brengen.

De amateur-acteurs en vooral -actrices zijn perfect en dragen bij aan het realisme; de muziek doet je mee dromen met het verhaal. de personages doen je inleven in de prettige en in de pijnlijke momenten van het dagelijkse leven in die stad, in die gemeenschap.

De humor maakt het geheel compleet - soms zeer grappig, maar eigenlijk ook heel hard als je weet wat voor iemand 'Lili' is, én dat haar personage niet verzonnen is - aldus Labaki in het interview.

Heerlijke, echt heerlijke film.

Ik weet niet of dat genre wel echt bestaat. Misschien sommige romcoms, al betwijfel ik het. Deze in elk geval niet dus.

Ik zoek de "like" knop

Aangename film zonder echt verhaal maar die een kijkje geeft in het leven van enkele collega's/vriendinnen die samen in een schoonheidssalon werken. De film is een goede mix van drama en luchtigheid, waardoor het lekker wegkijkt. Ook een aantal van de actrices deed allerminst pijn aan de ogen.

3,5 - 4*

Een Libanese rom-kom, veel vergelijkingsmateriaal heb ik op dat gebied niet. Veel verhaallijnen komen wat bekend voor, maar juist het culturele randje maakt het net wat anders. Het is niet zo dat Beiroet echt verkend wordt in de film, maar het voelt allemaal erg "lokaal" aan, zelfs voor iemand als ik die nooit in de stad geweest is.

Caramel wordt hier nogal eens een film voor vrouwen genoemd en hoewel ik het niet eens ben met dergelijke, stellige hokjesplaatsing is het hier geen echt verrassende benaming. Wat ik namelijk enigszins charmant vond is dat dit een onbeschaamd vrouwelijke film was. Niet eens echt in feministische zin, maar vooral omdat het geheel bestaat uit personages die zich bezig houden met zaken die we gewend zijn vrouwelijk te noemen. Het speelt zich ook grotendeels in een salon af, dus verwacht veel personages die hun haren doen en hun nagels lakken. Om nog maar te zwijgen van het harsen van de beenharen met karamel. De mannen spelen een ondergeschikte rol.

Er is veel goed aan Caramel, zoals de warme sfeer, de fijne muziek, de goede acteerprestaties en de focus op vriendschap. Echter, uiteindelijk vond ik hem ook weer niet zo goed als het had kunnen zijn. Daarvoor was het mij net iets te vrijblijvend. We krijgen meerdere verhaallijntjes op ons bord gegooid, maar slechts één daarvan voelt afgerond, die van de twee oude dametjes. Wordt de nieuwe bruid onthuld als niet langer maagd? Weet de hoofdfiguur over haar mislukte relatie te komen? Krijgt de actrice een baan? Komen de lesbiennes echt bij elkaar? Open eindes zijn één ding, maar dit zijn wel erg veel lijntjes die gestart worden zonder er iets mee te doen. Het wordt daardoor uiteindelijk niet meer dan een hoopje situaties die plaatsvinden zonder er echt iets mee te zeggen te hebben. Een bepaalde focus mist.

Toch, het positieve gevoel overheerst. Misschien met wat minder verhaaltjes en een strakker script zou Nadine Labaki best nog eens een zeer goede film kunnen maken. Ze heeft een goed oog en een lichte toets, zeer geschikt voor romantische komedies of meer alledaagse drama's. Ben ook wel enigszins benieuwd naar die opvolger.
3*

Fantastisch!!! Subliem!!

Intiem, subtiel, liefdevol, los en oprecht. Ik kan nog wel even doorgaan. Werkelijk waar op alle niveaus bewonderingswaardige flimmaakkunst!!

Wat een bijzondere, warme film over het leven van vijf vrouwen in Beiroet, Libanon. Inhoud van de film gaat over vrouwenperikelen die worden besproken in een salon. Zeer herkenbaar, want de schoonheids-/kapsalon heeft op veel plekken (ook in NL) een sociale functie. Goed en realistisch gespeeld door de amateur actrices en acteurs. Grappig die afhangende B in 'si (B)elle' op de voorkant van de salon, die herhaaldelijk in beeld komt. Mooie gevoelige muziek op de achtergrond. Cinematografie is wel bijzonder in de stad Beiroet, kleuren veelal in terra en beige. De film eindigt met de bruiloft met blije feestende mensen en een open einde...... Een echte feelgoodmovie!

Een Libanese film die zich afspeelt rond de beauty-salon “Si Belle” waarin vijf vrouwen centraal staan. Allemaal hebben ze zo hun problemen, die in de film door elkaar lopen en op redelijk luchtige wijze worden belicht.

De problemen zijn niet van hele serieuze aard. Althans niet bezien door de ogen van de westerling. Zo heeft een vrouw een uitzichtloze affaire met een getrouwde man en staat een ander op het punt te gaan trouwen terwijl ze (oh schande) geen maagd meer is. Weer een andere vrouw heeft lesbische interesses, hoewel dat heel subtiel in beeld wordt gebracht en het woord homoseksualiteit in de gehele film nooit wordt uitgesproken. De westerling haalt er zijn schouder over op, maar in een traditioneel ingestelde maatschappij als de Libanese zijn dergelijke problemen des duivels en onbespreekbaar. Ze spelen zich dan ook onderhuids af.

De film heeft geen echt hoofdpersonage, maar verdeelt zijn aandacht min of meer gelijkelijk aan de personages. Aan de hand van de vijf belangrijkste personages schets de film een beeld van het dagelijkse leven in Beiroet. Zo worden diverse verhaallijntjes uitgezet en diverse thema’s aangeboord. Nergens diepzinnig. Nergens verklarend. Gewoon beschouwelijk.

Misschien zeggen de eerste beelden van de film, waarin de fabricage van het product karamel wordt getoond, nog wel het meest. Je zou de traditionele manier waarop de prachtige goudgele massa stroperige karamel tot stand komt als de traditionele leefwereld van de Libanese vrouw kunnen zien. Het geraffineerde eindproduct dat als ontharingsmiddel in de salon wordt gebruikt, is in deze metafoor de duivelse westerse verleiding waaraan zij bloot staat. De Libanese vrouw die de hele dag opgesierd en opgesmukt rondloopt en zelfs niet schroomt om allerlei ingrepen aan haar lichaam te laten doen om maar aan een bepaald (Westers) schoonheidsideaal te kunnen voldoen. Heel beeldend leggen de openingscredits de spagaat bloot waar de huidige Libanese vrouw zich in bevindt. De frictie tussen de eeuwenoude Oosterse traditie en de verlokkende oppervlakkige esthetiek van de moderne Westerse wereld.

De film vergt niet veel geestelijke inspanning en kijkt prettig weg. Het feit dat de film zich in een mysterieuze cultuur afspeelt, houdt hem boeiend. Eenzelfde film die zich afspeelt in een Nederlandse setting zou ik waarschijnlijk al snel als de zoveelste middelmatige romantische komedie kwalificeren.

Tijdens filmfestival Roffa Mon Amour 14-08 tm 21-08 2024

beleef je elke avond een ander filmavontuur op het kunstenaarsterrein Brutus. Open met de Nederlandse première van Dìdi (2024) en geniet van films als Battle Royale (2000) (= Batoru Rowaiaru (2000) ) en Caramel (2007) (= Sukkar Banat (2007) ). Goed nieuws: met de kortingscode ReadMonAmour kost een kaartje maar €8,50 in plaats van €12,00

Brutus, Keileweg 18, 3029 BS Rotterdam

15€ (1 drink included)