Vinyan (2008)

sound design vond ik ook deugen, 't is niet voor niet een twee - als trip vond ik het dus te narratief zoals ik schreef en te weinig los zoals gehoopt. verder maak ik hier geen woorden meer aan vuil, 't ging maar even om aan te geven dat aangeven waarom iets niet werkt beter kan dan saai of gaat nergens over of in de verdediging dat je niet serieus bent als je geen hoog cijfer geeft - dat blijft een beetje een jammere "discussie".

Hij begon sterk, maar na een uur begon de film me tegen te steken, er gebeurde te weinig in. 'k had er veel meer van verwacht

Je moet me niet op één hoop gooien met filmsnobs of wat dan ook. Voor mij is MM een site waarop ik kan lezen en vertellen wie een film goed vond of wat je er mooi aan vond of niet mooi. Voor anderen is het blijkbaar een site waarop je eens lekker een film kan 'afzeiken' zoals je het treffend verwoordt en anderen wat kan uitkafferen als ze het anders ervaren hebben dan jou. Leuk natuurlijk dat je dat allemaal zo anoniem kan doen...

Je hebt bovendien geen enkel echt concreet element van kritiek aangevoerd, behalve het feit dat jij je verveeld hebt.

Ik heb zelden in een film zo'n beklemmende sfeer ervaren. In de (RKZ)bios werd ik er helemaal ingezogen tot de beklemmende spanning overweldigend was. Het einde is een beetje kazig maar op 't zelfde moment ronduit bizar en verontrustend. Maar dat is niet wat de film goed maakt, het is hoe Du Welz op een eenvoudige manier een zinderende spanning en gevoel van beklemming creëert.

"When someoné dies a horrible death, their spirit becomes confused & angry. It becomes ... Vinyan." ... " !!!

Fantastisch apart Drama/Horror !!! "Vinyan" is een aparte dramatisch film met vleugje Horror-Thriller! De film speelt zich af ongeveer 6 maand na 26 December 2004 in Thailand toen de Tsunami losbarste, een koppel raakte daar hun zoontje kwijt ! Dit is een Belgisch/Frans/Australische productie waarin Engels gesproken wordt ! Een heerlijke arthouse Thriller-Horror die een beklemmende en aparte sfeer kent !

Klopt als een bus, die quote.

Nadat ik onlangs Calvaire zag en me ook wist te overtuigen, vroeg ik mezelf af waarom ik Vinyan, die ik enkele jaren geleden zag, maar 3* heb gegeven. Dus na het fantastische Calvaire was deze dringend aan een herziening toe.

Spijtig!

Het begon allemaal uiterst goed met een fantastisch openingsscène en begint de film langzaam. Maar het blijft maar langzaam doorgaan zonder me te kunnen bekoren. Voel totaal niet mee met de hoofdvertolkers en hun problemen alhoewel ze goed spelen. De sfeer krijgt me ook al niet te pakken. Alhoewel sommige junglebeelden er (redelijk) mooie uitzagen ontbrak hun broeierigheid. Ook het verdere camerawerk kon me niet echt bekoren, zelf de gebruikelijke trucjes van donker/wazig en bewegend camera en montage naar helder/kalm beeld leek (mij) voor geen meter te werken maar eerder te storen.

Het laatste half uur heeft toch nog een deel(tje) goed kunnen maken.

Maar helaas blijft het voor mij een lege/koude film met mooie plaatjes zonder inhoud.

Had hier ook graag 4 en meer *** aan willen geven en begrijp de mensen dat dat wel gedaan hebben, maar voor mij zat er na deze herkijkbeurt niet in meer in dan mijn vorige beoordeling (er mag eerder iets vanaf)

Hoop dat Colt 45 beter zal meevallen.

Prima film met een wat slepend middenstuk. Jammer, want zeker het begin belooft veel. De bubbels, het geschreeuw, de jungle van de Aziatische stad met al haar kleuren, rook en rook. Heerlijk wordt de broeierige sfeer neergezet, met vooral veel verwarring zo (deed me denk aan 8 1/2 hoe die camera steeds van subject verandert) en een sterke soundtrack die vooral in die dampende disco sterk spreekt. Ook de scènes daarna nog (met dat rood-groene in een obscure tent, deed denken aan Irréversible, blijkt het dezelfde cameraman te zijn) gaan lekker mee in deze sfeer. Maar dan, als de eigenlijke reis begint gaat het geheel wat slepen. Scènes die wel een bepaalde dreiging geven, en maar al te vaak ook de warmte en vochtigheid doen voelen (er is ook heel goed naar Apocalypse Now gekeken, in inhoud en het visuele), maar die vaker ook langdradig en oninteressant zijn. Het einde is vervolgens wel heel sterk. Het verhaal wordt zo netjes afgesloten, al kon ik er niet helemaal in mee gaan. Deels ligt dat ook aan het acteerwerk. Hij is me net iets te flegmatiek, zij me te hysterisch. De uitkomst op het eind is dus ergens logisch, maar ze heeft me daarvoor ook al niet te pakken dus het doet me allemaal wat weinig. 3,5*.

Lijkt interessant...

Na het plot gelezen te hebben leek de film me veel belovend.

Na het begin had ik dezelfde gedachtes,

Na het middenstuk was het iets minder maar had nog steeds wel hoge verwachtingen.

Toen kwam het eind,

De regisseur blijkt besloten te hebben dat het roer drastisch om moest en dat de film niet alleen een drama moest worden maar ook een Horror.

Hier faalt hij naar mijn inzien flink in.

Het eind is niet eng, niet spannend, niet interessant.

Dit is allemaal vrij jammer, want het leek echt een leuke film te worden!

2,5*

Wat voor de een onderhuidse spanning en een onbestemd onderbuikgevoel opwekt, kan de ander compleet koud laten. Lang had ik Vinyan uitgesteld, vanwege de lage rating hier en op IMDb. Maar films als deze zorgen ervoor dat je die rating gaat relativeren. Want als Het Volk zegt dat Shawshank Redemption een 9,2 verdiend en dit een 5,3, dan ben ik het grondig oneens met Het Volk.

Wat een fantastisch laatste half uur heeft deze film. Die geschilderde, stoïcijnse kindergezichtjes! Een regisseur die koortsdromen en paranoia durft te laten zien zonder de hoofdpersoon even later zwetend wakker te laten schrikken heeft sowieso ballen. Vlug door naar Calvaire.

mooie beelden en scenes, maar je er komen geen antwoorden op wat het allemaal inhoud.
Ook begreep ik niet de keuzes . Janet had ik allang in dr sop gaar laten koken na dr opmerkingen en acties.
Ook begreep ik niet echt

die vrouw die die videofilm had opgenomen en goede vriendin, was later ineens in die tent bij die oplichter, had ze er ook mee te maken ?
Wat was dat voor sekte ?, en wat was de inhoud/moraal van die kinder sekte ?
waarom werd die ene crimineel weer vermoord door die andere, afin, ik begreep heel die inhoud niet ( net als hun )

leuk middenstuk met het drama, maar het werd steeds minder en onsamenhangend.

In mijn ogen is het slotstuk van Vinyan een koortsdroom, en daarbij zijn antwoorden niet van belang. Bovendien is het onbegrip tussen de westerse hoofdrolspelers en de lokale bevolking juist één van de sterke punten van deze film. De filmmaker kiest het perspectief van de westerling, daarom waren de vraagtekens over de motieven voor mij bepaald geen bezwaar.

Ijzersterke schets over de waanzin en de wanhoop tijdens de rouwverwerking van de twee ouders.

De film deed me sterk denken aan Irréversisble op bepaalde momenten. Natuurlijk een beetje hetzelfde soort genre, maar ook een aantal scenes waaronder die in die nachtclub vertoonden best veel gelijkenissen, al vind ik Irréversible uiteindelijk toch de wat krachtigere film.

Visueel erg mooi zo nu en dan, al werd ik ook weer niet zo overdonderd als ik eigenlijk verwacht had. Het was vooral het kleurgebruik wat er in bepaalde scenes erg mooi uit sprong. De grote kracht van deze film wat mij betreft is de weergave van de mentale waanzin waarin de hoofdpersonen (vooral de vrouw) verkeren, wat goed versterkt word een aantal erg indrukwekkende, nachtmerrie-achtige scenes, sterke soundtrack en goed acteerwerk. Werd echt helemaal meegenomen door de film en eigenlijk, hoewel de aanloop naar de zoektocht al vrij kort was, had ie van mij eigenlijk nog wel wat korter gemogen en had er nog wat meer insanity ingestopt mogen worden. Is dan ook wel het enige kritiekpuntje zo'n beetje.

Erg indrukwekkende film. 4,5*

Wat een geweldige film weer van Du Welz.

Uitstekend acteerwerk, audio-visueel is het indrukwekkend met een akelig verontrustend en broeierig sfeertje. Een uitstekende horrorfilm.

Met stipt de slechtste film die ik heb gezien dit jaar.

De film begint nog wel aardig met een surreeel beeld van de tsunami.

Dan worden de personages geintroduceerd: een vent die vreselijk onder de plak zit en een hysterisch verlept wijf die met de minuut hysterischer wordt. Vervelende mensen in ieder geval waarbij je nauwelijks mee kunt leven. Na een half uur had ik zoiets van, dit is een beetje geestdodend.

Na een uur zat ik om de paar minuten op de timer van de dvd speler te kijken wanneer dit prul eindelijk zou zijn afgelopen. Er gebeurt echt helemaal niets interessants in deze film. Het einde is ook belachelijk. Alsof de regisseur niet meer wist wat ie nu weer moest verzinnen.

het enige positieve aan deze film zijn de mooie beelden van de jungle en het stukje met de lampionnen. Dat zag er best mooi uit.

De soundtrack is ook 3x niks: electronisch gepruttel die mijn neefje van 5 ook in elkaar kan zetten met zijn speelgoedkeyboard.

De Belgische regisseur kan maar beter patatten gaan bakken in plaats van films regisseuren, wellicht heeft hij daar meer succes mee.

Die markt word stilaan overgenomen door de "frietchinees"

Ik durf te zweren dat ik twee kinderen zag glimlachen toen ze in die laatste scène de tieten van Béart met modder aan het insmeren waren

Had ik ook gedaan denk ik....

De eerste keer dat ik Vinyan zag wist ik niet precies wat ik moest verwachten, Calvaire had ik nog niet gezien. De verwachtingen waren iets anders maar uiteindelijk wist ik tijdens het kijken al wel min of meer waar het heenging. Na het zien van deze film bleef hij in m'n hoofd zitten en heb ik hem even later voor een tweede keer opgezet met de juiste verwachtingen.

Zo vielen mij al meer dingen op in het begin zoals het rare gedoe met de schoenen en dat ze dat vreemde jochie naar bed brengt. Je ziet daar al lichtelijk de fascinatie en waanzin voor haar zoon opkomen. De waanzin bouwt zich verder steeds meer op. Paul die de situatie al niet helemaal vertrouwt net als de mensen die ze volgen. Op een gegeven moment is hij er ook klaar mee en kan hij het niet meer aan en verkracht hij z'n vrouw terwijl ie bezopen is, machtige scene. In de jungle dwalen ze steeds verder af waarmee de waanzin, wantrouwen en wanhoop blijft toenemen, ook in een gebied waar een totale andere cultuur en beschaving heerst, het lijkt haast wel op een andere wereld. Steeds meer zie je dat ze elkaar en hunzelf verliezen. Het liefst gaat Paul terug naar de bekende wereld maar zijn vrouw heeft maar één doel en is daar totaal op gefixeerd en slaat erin door.

Het gaat hier om het acteerwerk, het wordt ijzersterk neergezet. Hun houding naar elkaar toe, zelfs de gezichtsuitdrukkingen laten al meer dan genoeg emoties zien. Een verhaal is niet duidelijk aanwezig maar dat geeft hier niet, je moet het ervaren, de film voelt aan als een trip. Visueel ziet het er prachtig uit, de scenes in de disco, de twee dromen, en de opening zijn zó mooi. Niet alleen deze scenes maar ook Thailand, de natuur ziet er prachtig uit. Het onbekende gebied van Thailand geeft een duistere en mysterieuze vibe. De muziek versterkt dit ook nog eens. Het is realistisch en tegelijkertijd heeft het ook surrealistische aspecten. Er zitten een aantal scenes in zoals de tent waar naakte vrouwen rondjes draaien, waarom de begeleider wordt doodgeknuppeld, waarom er alleen maar kleine jongetjes zijn en de hallucinatie vlak voor de verkrachting waar allemaal kinderen met misvormde gezichten te zien zijn. Dit zijn namelijk scenes die ik nog niet helemaal kan plaatsen maar maakt dat uit? Nee, echt totaal niet. Het voelt voor mij totaal niet misplaatst aan, het werkt juist uitstekend mee aan de gestoorde, duistere en onheilspellende sfeer.

Dat Vinyan een meesterwerk is, is voor mij duidelijk. Het is een beleving met een gevoel erin. De lage beoordelingen snap ik ook aan de andere kant net als de verkeerde verwachtingen. De film heeft me bij het begin af aan bij de keel gegrepen en niet meer losgelaten, hiervoor moet je wel een zwak hebben.

Briljante hervertelling van Apocalypse Now (Hearts of Darkness). Een alles verwoestende helletocht tot in de totale waanzin.

Schitterende fotografie van Debbie en fantastisch sound design.

Groots en duister meesterwerk!

5*

De tweede film van Belgisch regisseur Du Welz. Allemaal een stapje verder als zijn debuut wat hier vooral een onderhoudende film oplevert. Vinyan is een avontuurlijk zoektocht naar een verloren zoon waar de twee hoofdpersonages een lange avontuurlijke reis afleggen en daarmee in benauwde situaties terecht komen. Het verhaal is goed bedacht en vooral erg onderhoudend en kwalitatief uitgewerkt. De speellengte is een fijne zit van anderhalf uur maar kent daarbij wel wat trage momenten. Er wordt dan ook langzaam opgebouwd naar het hoogtepunt wat pas in het laatste halfuur plaats vind. Ondertussen bevat het enkele spannende tot benauwde scènes die vooral door het sterke acteerwerk en de toepaselijke sfeer overtuigend worden over gebracht. Er vormt dan ook snel een medelevings vermogen op bij de kijker.

3,5*

Niet zo slecht als de ratings op IMDb en MM aangeven, maar ook niet zo goed helaas dat het één van de beste films is die ik ooit gezien heb. Geen love or hate movie voor mij, maar gewoon een aardig tussendoortje met wat ups & downs in een film, maar toch genoeg om mij aandachtig voor het scherm te houden voor de meeste tijd.

Een opvallende lage score. En ik weet niet of het komt van mensen die een 2e Calvaire verwacht hadden, of kijkers die een blockbusters dachten te zien en niet vertrouwd zijn met de regie van du Welz. Minder geschift dan Calvaire alvast dat ook een sterke film was, maar een genre dat mij minder ligt. Dan is deze Vinyan mij beter bevallen.

Het relaas van een koppel dat hun zoon verloren heeft in een tsunami. Ze weten niet wat er echt mee gebeurd is, en dat weegt nog eens extra door op de verwerking van hun verlies. Dat speelt ook psychologisch en wordt door du Welz mooi weergegeven. De film heeft een beklemmende sfeer die stap voor stap neerslachtiger wordt. Hoop en ontkenning gaan hand in hand. De zoektocht naar hun zoon is geen avontuur, maar een wanhoopsdaad. Zowel visueel als muzikaal wordt die sfeer extra beklemtoont. De ratio vervliegt met de tijd...

Oké.

Vinyan behoort tot het wat vreemdere en eigenzinnigere werk binnen de horrorindustrie. Dat kan je echter wel al snel verwachten als je een naam als Du Welz aan een film verbindt. Een regisseur die ik graag nog wat beter leer kennen, maar het is er niet echt van gekomen. In ieder geval heb ik er nu wel weer eentje kunnen bekijken.

Audiovisueel zonder meer sterk, maar ook wat arrogant. Zo neemt het visuele aspect gretig de ruimte over het narratief. De film valt niet echt aan elkaar te knopen, het is enkel een soort droomachtig avontuur. Het helpt dan ook vervolgens niet dat de hoofdrolspelers nauwelijks met de kijker verbinden. Het ontging me volledig waarom ze zich zo gedragen zoals ze hier deden, maar dat zal ik dan wel gemist hebben.

Camerawerk overigens wel briljant. Waanzinnig hoe deze soms over tempels enzovoort gaat, een actie die zeker in deze omgeving niet makkelijk was om uit te voeren. Het helpt ook dat de mistige, soms perfect naar voren gebrachte omgeving spookachtig aanvoelt en zonder moeite indrukwekkend kan zijn. Mooie, knappe focus ook. Daar liggen de voornaamste kwaliteiten van Du Welz.

Grimmig is het dus zeker, maar het kan nauwelijks connecten met mij als kijker. Inhoudelijk ging het vooral over mijn hoofd. Tot op zekere hoogte kan je genieten van de beelden, en normaal werkt dat ook beter voor mij, maar het duurde me toch allemaal te lang en ging te traag voorbij. Wellicht dat een herziening wat beter werkt, maar voor nu komt Vinyan op een normale voldoende terecht.

De naweeën van de tsunami in het Zuid-Oosten van Azië... Naast de talloze doden, ook vele vermisten. Het moet verschrikkelijk zijn niet te weten wat er gebeurd is met je dierbare, zeker als het een minderjarig kind betreft. Wanneer een moeder haar zoon lijkt te herkennen na het zien van een toevallige reportage gaat ze samen met haar partner op zoek naar de locatie.

Je voelt dat de film een bepaalde duistere sombere toon vasthoudt. Een happy end zit er niet onmiddellijk in. Hun hoop of wanhoop is tergend. En als rationele kijker voel je dat ze langs alle kanten bedrogen worden. En toch betaal je, en blijf je betalen ...

En dan dat einde. Onthutsend en right in your face. Verder prima montage en cinematografie. Ook de sfeer wordt goed vastgehouden. Fijn!

Wel iets om weer eens te kijken op een broeierige zomeravond

De zaterdagavond griezelavond viel nogal tegen, normaliter is dit een film die ik niet snel zou doen wegens de matige waarderingen maar hij zat in een doosjes met dvd's gedoneerd door een collega en aldus was de interesse toch iets aangewakkerd.

En ach, hoewel het begin nogal plotseling is valt het begin nog niet zo tegen met een mysterieus sfeertje, een wanhopige Jeanne en een toch best aardig opgebouwde spanningsboog tussen het stel. En de film heeft opzich zijn momenten met een Rufus Sewell die ik vaak wel goed vind, de adembenemende Julie Dreyfus, de prachtige natuur, de mooie en sfeervolle shots rond de wensbalonnen en eenmaal onderweg een haast Apocalypse Now achtige sfeer die beklemmend en spookachtig aanvoelt.

Toch wordt het geheel nooit echt interessant of duidelijk waar het nu heen wil. Zijn de kinderen kannibalen, draait het om verantwoordelijkheid, trauma, schuldgevoel en boetedoening, of gaat het om iets spiritueels rond de naam Vinyan die zoiets betekent als dolende geest? Het komt er onvoldoende uit en de reis met al het gekibbel met Thaksin Goa duurt allemaal veel te lang en kan niet boeien. Ik kan ook niet anders zeggen dat de film Vinyan heel goed betiteld kan worden als een hoop gedoe zonder dat echt interessant wordt.

Afijn, de pluspunten die er zijn daargelaten mag duidelijk zijn dat dit best wel tegenviel en dan ook snel vergeten zal worden. Snel op naar de volgende film.

Wanneer de grens tussen hoop en waanzin overschreden wordt.

Een afdaling in de hel.

The horror, the horror.

5*

Halfje erbij na herziening. Het acteerwerk van Emmanuelle Béart is dramatisch en de aanloop te lang, maar regisseur Fabrice du Welz heeft de atmosfeer bijzonder sterk in handen. Zeker de tweede helft loopt ervan over en kent genoeg knap geschoten plaatjes om dat verder te versterken. De cinematografie is bijzonder gedetailleerd en de geluidsbewerking uitermate effectief, wat overschreeuwt dat alle acteurs en actrices bedroevend spel laten zien. Vinyan kan zomaar het beste werk van Du Welz vormen, maar zijn films monden altijd dermate eigenzinnig uit dat een echte favoriet kiezen toch een lastige taak vormt.