Les Trois Mousquetaires - Alexandre Dumas (1844)

Geweldig avontuur! Door mijn herrineringen uit de kindertijd deed het verhaal zich wat kinderlijk aan, maar hier blijft niks meer van over na het lezen van dit boek!

4,5*

Er zijn verschillende versies op de markt, en het plezier van het lezen hangt af van welke uitgave. Je moet gewoon de originele uitgave hebben, een bewerking is vaak heel saai.

Van wie is de originele vertaling ?

Zijn verschillende vertalingen van. Ik heb die van C.J. Kelk, Pandora ISBN: 90-254-5645-6

Die heb ik ook gelezen, was idd een zeer mooie uitgave. Kon echt genieten van de sfeer.

In de inleiding van mijn exemplaar werd dit boek vergeleken met een soap. Ergens klopt deze vergelijking wel, maar ik wil hem toch liever vergelijken met bijvoorbeeld Armegeddon (van Bruckenheimer).

Ja, het is vreselijk melodramatisch (zowaar begint er een hoofdstuk (in mijn vertaling) met "it was a dark and stormy night" ), ja er zitten enorme gaten in het plot, ja personages zijn opeens totaal anders (Porthos is eerst erg scherp en moet vervolgens opeens alles uitgelegd krijgen).

En toch. Wat een avontuur! Groots En Meeslepend! Je hoort gewoon Don LaFontaine (mister voice over in allerei trailers) op de achtergrond!

4,5*

De Drie Musketiers is een lijvig boek dat honderden pagina's eerder afgelopen zou kunnen zijn als de heren musketiers wat daadkrachtiger hadden opgetreden. Als lezer ben je echter blij dat dit niet gebeurt, want hierdoor blijft het avontuur doorgaan. De levendige gesprekken tussen d'Artagnan en zijn vrienden lezen als een trein en de sfeertekening is geweldig. De hierboven benoemde plotgaten en wisselende personages (wat te denken van de kardinaal?) zijn hiermee direct vergeven, want wat is het leesplezier groot. Wie wil zich immers niet vereenzelvigen met d'Artagnan die op zoek gaat naar roem, rijkdom, vriendschap, liefde en avontuur?

De Graaf van Monte Christo heb ik op min of meer jeugdige leeftijd kunnen lezen, dat geluk heb ik met De Drie Musketiers niet gehad. Zo meegezogen worden door een ongecompliceerde avonturenroman als met Monte Christo zit er nu helaas niet meer in. 700 pagina’s geren en gedraaf is wat resteert… Het nadeel van die enorme feuilletonromans uit de 19e eeuw (zie ook Dickens) vind ik dat die nogal eens onevenwichtig van structuur zijn. Op de korte termijn moet voldoende te beleven zijn voor de lezer, opdat die terugkomt voor de volgende aflevering. En het overkoepelende geheel is minder van belang, want minder goed waarneembaar als de inhoud over een langere tijd gelezen wordt. Er is hier weliswaar een overkoepelende plot rond een politiek complot, maar dat kan ook zomaar hoofstukken lang op een zijspoor belanden. Wat daar voor in de plaats komt is zelden een verbetering, zoals eindeloze amoureuze verwikkelingen die draaien om het bijeen krijgen van geld voor militaire uitrusting. De drie musketiers en d’Artagnan zijn ook geen bijzonder interessante personages. Het is zelfs een vrouwelijk personage dat de show steelt in een reeks hoofdstukken die qua toon en setting nog het meest aan Monte Christo doen denken.