Rosemary's Baby - Ira Levin (1967)

De film is beter.

Waardoor?

Ik vind het boek gewoon fantastisch.
Gewoon ongewoon, maar vooral boeiend.

Lees vooral niet Rosemary's Zoon!

OK, bedankt voor de hint.
Mag ik ook weten waarom?

Omdat dit een razend slecht boek is, dat op het einde heel Rosemary's Baby te niet doet. Je kent dat wel, alles was maar een droom.

Zeker weten dat ik hem dan niet zal lezen, want van zulke dingen hou ik dus ook absoluut niet.

Nochtans is er ook iemand die het een 3.5* heeft gegeven

Misschien is het dan toch niet zo slecht

Dat is er dan ook maar een; de rest is het onderling wel eens, zo te zien.

Wat dit zijn laatste boek?

Ja.

Dat is uiteraard wel heel jammer dan voor Ira dat z'n laatste boek dan zo'n ongelooflijke flop is...

Dit is na Sliver het 2e boek dat ik lees van Levin.

Het heeft een aantal overeenkomsten. Flatgebouw, hulp van buitenaf en de agressor die zich in hetzelfde gebouw bevind.

De film heb ik nog niet gezien, maar dit boek is beter als ik had verwacht.
Sliver vond ik al met al niet zo denderend, maar RB vind ik een stuk spannender.
Spanning die goed wordt opgebouwd, bovendien.

Las vlot weg en verrassend einde

Lekker boek, zit vaart in, leest makkelijk door, houd de aandacht vast. Er zit een opbouwende spanning in. Het leest als een filmscript. Logisch dat Roman Polanski na het lezen van dit boek tot verfilming over is gegaan. Het boek heeft meer detail dan de film.

Ik vind het boek ook duidelijk beter dan de film.

Ik vind de verfilming van Roman Polanski ook wel goed hoor, niet zo zenuwslopend als het
boek, maar toch. Vooral die Ruth Gordon, hoe gluiperig kan je zijn? Gaat daar met d'r vriendin
bij Mia Farrow op visite, voor de eerste keer, gaan ze daar op de bank met z'n tweeën gewoon
breeduit zitten breien, wat brutaal zeg!

Het vervolg op dit boek is trouwens tenenkrommend zo slecht

Onbegrijpelijk dat ik als horror-fan deze genreklassieker nooit eerder gelezen heb. De Polanski-verfilming heb ik gezien, maar daar ben ik nooit zo kapot van geweest. Eindelijk heb ik gisteren Rosemary's Baby gelezen en het viel zeker niet tegen.

Levin weet mijn aandacht er bijzonder goed bij te houden door de flinke vaart die erin zit en het zelden afwijken van het hoofdplot. Daarnaast is het taalgebruik prima en zit er net genoeg foreshadowing in zijn woordkeuze zonder al te voorspelbaar te worden.

Toch kent het boek ook wel wat minpuntjes. Zo is protagonist Rosemary een wel ontzettend onderdanig persoon en enkel bezig met het pleasen van anderen. Ze lijkt haar eigen lichaam niet te kennen en kiest constant voor het sociaal wenselijke gedrag in plaats van wat het beste is voor haar ongeboren baby. Dit werkt natuurlijk volledig in de hand van het plot, maar zorgt er ook meteen voor dat ze niet bepaald 'likeable' is. Daar komt bovenop dat de finale wel erg kort is en met het beperkt aantal bladzijdes van dit boek had daar gerust nog wat meer aandacht aan geschonken kunnen worden.

Toch is die finale ook meteen hét sterkste punt wat mij betreft. Dat klinkt misschien wat tegenstrijdig, maar waar de lengte en gedetailleerdheid van de finale te wensen overlaat, scoort het gevoel en het feit dat het kwaad het van het goed overwint ontzettend veel punten bij mij. Er wordt eens niet gekozen voor een all-American einde waarbij iedereen nog lang en gelukkig leeft. Nee; het kwaad wint. deal er maar mee Rosemary. Buitengewoon sterk gedaan door Levin.

Over het geheel genomen een zeer aardig genrewerkje dat dankzij dat einde een half puntje meer krijgt: 4*.

Dit soort stijl in het horrorgenre kan me wel bekoren en raakt me heel diep. De grootste kracht van dit boek is dat er constant een onbehaaglijke spanning doorheen het verhaal hangt. En dan komt er na zo'n honderdtal bladzijden een wel heel bizar hoofdstuk en ben je gelijk vertrokken.
De film zelf heb ik nooit gezien (al ben ik het nu wel van plan) maar qua spanning doet het boek me enorm denken aan films als The Hereditary die ik ook zelf ook waanzinnig goed vind.

Ik heb enorm genoten (??) van dit waanzinnig boek. 4,5*

Mozes' krentenbol! Een vlotte slow-burner. Ja, verduiveld goed. Dan is dat ook maar gezegd. Diepe buiging voor het einde.

Fijne horrorprent waarin steeds nadrukkelijker wordt gesuggereerd dat er iets goed mis is met die bemoeizuchtige buren. Het beklemmende sfeertje is spannend en de vakkundige opbouw leidt naar een onheilspellende conclusie.