All-Inclusive - Suzanne Vermeer (2006)

dit is echt het afgrijselijkste boek dat ik in tijden heb gelezen. Er staat 1 heel mooi hoofdstuk in, vandaar de 1. Hoe het echtpaar met het verlies omgaat is vind ik wel heel mooi beschreven, dus schrijven kan deze dame wel.
De rest is niet om door te komen en je verwacht nav de beschrijving nogal wat, maar de 'intrige' is erg mager en supervoorspelbaar.
Ik heb uit irritatie wel erg gelachen om bepaalde stukken, zo staat er bijvoorbeeld een hele beschrijving van de hoofdrolspeelster, die 'kapot was en alle spieren van haar lichaam voelde'. Na nog wat verder gereutel over hoe vreselijk afgemat ze wel niet is en het medeleven van haar man blijkt waarom ze zo moe is: ze heeft twee verjaardagsfeestjes achter elkaar moeten hosten!
de feestjes zijn grotendeels langs de hoofdpersoon heen gegaan omdat ze 'gevangen zat in een bol van ruis' ofzoiets (heb ik nou nooit) en haar zus besloot maar om het feest over te nemen, dus waar ze nou zo moe van was....
Dit feestje was ook weer een hoofdstuk waard, met uitgebreide beschrijvingen van alle buren die niet meer in het verhaal terugkomen.
mind you: dit alles VOORDAT het drama zich voltrok!
wat een ellende, geen aanrader.

Hoe is het mogelijk dat dit boek onder het genre thrillers valt. Het is geen enkel moment spannend. Constant denk en hoop je, zal het zo dan echt spannend worden, maar nee hoor. Het hele boek gaat over het verwerken van het verlies van de 2 kinderen. Erg jammer. Ga nu het 2e boek van de schrijfster lezen, de Vlucht, dus ben erg benieuwd...

Is dat noodzakelijk dan?

Ik ken dit boek niet maar ik denk in het algemeen wel...

M.i. moet een schrijver nadenken over zijn personages ofwel 'hij schrijft nooit zomaar iets'.
Als personages uitgebreid beschreven worden, in dit geval buren, dan mag een lezer verwachten dat ze later een rol zullen gaan spelen.
Er zijn wel uitzonderingen en laten we het maar even bij buren houden. Stel je voor dat het hoofdpersonage worstelt met bepaalde vragen, bijvoorbeeld 'wil ik wel of geen kinderen?' en de buren nemen hun ontuitstaanbare kroost mee; 'ga ik wel of niet stoppen met drinken?' en de buren stappen na een paar pagina's laveloos in hun auto op weg naar een ander feestje om zich vervolgens te pletter te rijden tegen een boom met meeneming van een voorbijganger die nèt zijn hond uitliet.
De buren kunnen ook een beeld geven van een bepaald soort feest of een sfeer:
De pruik van de overbuurman was naar beneden gezakt, zijn plastic nepborsten hingen uit de omajurk. Zijn vrouw had een ladder in haar panty en lag languit op een stoel in de hoek. Een streep mascara liep van haar rechtoog tot onderaan haar kin.
Wie had gezegd dat het een leuk idee zou zijn wanneer de mannen zich als vrouw uitdosten en de vrouwen als dame van plezier? Hij die me tijdens het grasmaaien stelselmatig negeerde loerde nu constant mijn extra laag gesneden truitje in.
Hier heb ik geen drie bladzijden nodig om een beeld en een sfeer neer te zetten. De buren hoeven verder niet persé een rol te spelen hoewel het misschien wel leuk zou zijn

Ik vond het wel een mooi boek en het is niet super spannend, maar wel erg mooi geschreven. Het is ook een ontzettend ontroerend verhaal en ik las dat de anderen die gestemd hebben het niet echt fantastisch vonden, maar de mening deel ik zeker niet.

Vond het ook niet zo best. Traag en soms bij het irritante af.

Tenenkrommend slecht dit boek..... Ik heb mij meerdere malen plaatsvervangend geschaamd voor de kinderlijke stijl waarin dit boek geschreven is. Met een 'Literaire thriller' heeft dit prul in de verste verte niets te maken. Gauw vergeten.

Ik vond dit wel een goed boek. Je leeft mee met de personages en voelt bijna hun pijn. Maar ik begrijp de andere meningen hier dat het best langdradig wordt, en na de vreselijke gebeurtenis kakt het boek in. Jammer want tot de helft van het boek kan je gewoon niet stoppen met lezen zo spannend.

Als het verwerken van hun verdriet wat minder pagina's in beslag had genomen en ze had de laatste hoofdstukken wat verder uitgewerkt was het voor iedereen een superboek geweest.

Zo uiteindelijk toch uitgelezen, hoewel er zowat geen doorkomen aan was. Erg dun verhaaltje, met zijsporen die nergens toe doen. Ik zie wel dat mevr. schrijven kan. Maar daar is alles mee gezegd.

Ik vond het boek niet zo slecht.
Als je zelf nare ervaringen hebt gehad zul je het boek beter waarderen.
Het is in ieder geval met veel gevoel geschreven.

Saai boek.

Er gebeurde helemaal niets spannend of interessants in het boek.
En het einde zie je kilometers ver al komen...

Ook de toevoeging van de "Vriend" en de "Schoonmoeder" voegt ook
helemaal niets toe... zonde van de bladzijdes en mijn tijd
1,5*

Voor mij is dit ook een vette tegenvaller. Zo jammer, want Vermeer kan beter.

Een thriller? Nou echt niet hoor.
Ik vond het een oersaai boek en ik ben blij dat het uit is. Enige opflakkeringen van emoties die dan wel mooi zijn beschreven en die je toch even in beroering brengen?
Spanning? Die is ver te zoeken, naar het einde toe is er even een moment waarop je denkt, ja het gaat nu toch komen, maar al even snel volgt de teleurstelling.

Het boek lijkt eerder op een tirade tegen het all-inclusive systeem.