Harry Potter and the Half-Blood Prince - J.K. Rowling (2005)

Volledig akkoord!

Mee eens.

Niet mee eens, naar mijn mening konden ze dit deel beter weglaten. Op zich voegde het niet zo veel toe op het eindresultaat (op wat dingen na op het einde). Jammer van degene die dood is gegaan...maar zeker niet het beste boek. Dat blijft toch wel deel 2 en 3.

spannend boek. wat ik alleen niet verwacht had was dat sneep de half-bloed prins was

Harry Potter and the Half-Blood Prince is een nieuwe ervaring voor me, omdat het het eerste boek is waar ik volledig onwetend in stap. Dat wil zeggen, ik ken het verhaal niet globaal, want het boek lees ik ditmaal voor het eerst eerder dan dat ik de film heb gezien. Dat zou de leeservaring moeten verbeteren, en wellicht de filmervaring minder maken. Immers, alles in het boek (wat altijd uitgebreider is en dus in principe ook beter) is nieuw en twists komen echt als een verrassing.

Het eerste wat opvalt is de dikte van het boek. Vanaf het begin van de serie was het volgende boek steeds weer iets dikker dan zijn voorganger, maar ditmaal wordt er een stap terug gedaan en komt het aantal pagina's net onder de 500 uit. Dat hoeft natuurlijk helemaal niks te zeggen over de kwaliteit. 500 pagina's, dat is nog altijd een aardig dik boek. Zeker voor een jeugdboek. Uiteindelijk is voor mij ook duidelijk gebleken dat de kwaliteit zeker niet minder is. Het boek leest zelfs het meest prettig weg van de eerste vijf boeken. Ik reken dit vijfde deel uit de reeks tot misschien wel de beste tot nu toe. Ik kan moeilijk kiezen tussen deze en The Prisoner of Azkaban. Dit boek kent al helemaal een fantastisch einde (ik kon de laatste tientallen pagina's gewoon niet stoppen met lezen), meer heftige, emotionele en duistere gebeurtenissen en is weer wat volwassener, maar de eerste tientallen pagina's moet je er nog een beetje inkomen. Al is die scène in de Hogwarts Express met Harry en Draco Malfoy al vrij snel in het boek, en dat is bijna een stijlbreuk met eerdere boeken. Nooit eerder was de serie zo gewelddadig. Met het einde van The Goblet of Fire als uitzondering dan.. Dat fragment in het boek blijkt een voorbode te zijn van meer van dit soort donkere passages.

In het vorige boek werden er al vrij snel een hoop nieuwe personages geïntroduceerd, en ook nu weer leer je een hoop nieuwe mensen kennen met Harry. Alleen deze zijn eigenlijk allemaal belangrijk en komen al dan niet regelmatig voor in het boek. Bovendien zijn het stuk voor stuk goed uitgewerkte en interessante karakters. Rowling doet het nu wat rustiger aan met de lezer aan ze voorstellen. Dat werkt veel beter.

Iets wat erg leuk is aan het boek is dat er in de eerste tientallen pagina's gelijk een hoop nieuwe gebeurtenissen en aankondigingen zijn. Teveel om op te noemen bijna, waardoor je toch een beetje het gevoel krijgt dat Rowling net iets té hard van stapel loopt. Maar eigenlijk was er geen een gebeurtenis hiervan die ik niet met enthousiasme begroette:


-Harry krijgt geen persoonlijke les meer van Snape maar van Dumbledore, die een stuk meer met hem praat en optrekt nu (zeker in vergelijking met het vorige boek)
-Cornelius Fudge is als Minister of Magic vervangen door Rufus Scrimgeour
-Hogwarts heeft in de ouwe rot Horace Slughorn een nieuwe Professor in Potions (waardoor Harry en zijn vrienden als vervelende "twist" niet van Snape af zijn zoals ze dachten, want deze schuift eindelijk door naar de door hem zo begeerde positie van Defense Against the Dark Arts)
-Arthur Weasley heeft promotie gekregen en Fred en George Weasley zijn op zichzelf gaan wonen boven hun gloednieuwe en zeer goed lopende winkel. Bill Weasley gaat trouwen met Fleur Delacour
-Harry drinkt voor het eerst, krijgt voor het eerst sterke gevoelens voor Ginny Weasley, wat uitdraait op een relatie uiteindelijk en wordt verkozen tot aanvoerder van zijn Quidditch-team. Hij is ook erg populair inmiddels, en moet nu zien om te gaan met de totaal andere kant van de medaille. Zoals alle belangrijke personages heeft hij te maken met volwassen worden en grote en belangrijke veranderingen die daarmee gepaard gaan
-Tonks is flink verzwakt, wat uiteindelijk niet alleen door de dood van Sirius die zij zichzelf verwijt blijkt te komen, maar ook doordat ze verliefd is op Remus Lupin, wat uiteindelijk uitdraait op een relatie. Dit vond ik een van de mindere nieuwe bijverhaaltjes
-Tussen Hermione en Ron begint het maar meer en meer te broeien
-Luna Lovegood is een stuk kwetsbaarder geworden en vestigt zich echt bij het vast clubje vertrouwelingen en vrienden rondom Harry
-Op school, waar de leerlingen in Harry's jaar al sinds de vijfde klas flink moesten aanpoten, moeten de leerlingen nu ook spreuken leren zonder ze hardop uit te spreken. Ik vroeg me al in de boeken af hoe het kon dat sommigen dat niet deden, ook in de film niet. Dat is aardig gevonden
-Harry's prachtige trucje met Felix Felicis en Ron in aanloop naar de belangrijke Quidditch-wedstrijd



Goed aan het boek is de dreiging van Voldemort, die nu echt serieus doorheen het hele boek zit verweven. Zaken als veel mensen die verdwijnen en zware bewaking overal zorgen voor een sterke grimmige sfeer. We komen ook een stuk meer te weten over Voldemorts achtergrond, aan de hand van flashbacks.
Nog beter is hoe de emoties geweldig zijn uitgewerkt in het boek. Er gebeuren een aantal zeer intense dingen, waarvan de moord van Snape op Dumbledore een enorme impact heeft. Rowling beschrijft de rouw hierna ook heel goed. Op een heel menselijke en indringende manier, zonder melodramatisch te worden (Rowling is duidelijk weer wat gegroeid als schrijver. Beschrijvingen en taalgebruik zijn nooit haar sterkste punten geweest, of ze hield het bewust heel simpel vanwege de voornaamste doelgroep waar ze zich op richtte, maar het wordt allemaal kwalitatief alweer wat beter).
Weliswaar was dit een gebeurtenis waar ik wel serieus rekening mee hield, maar het hakte er toch flink in. Zelfs nog meer dan de dood van Sirius. Dumbledore was echt dé sterke man in de strijd tegen Voldemort, en degene die een groot gevoel van veiligheid en vertrouwen gaf. Dat hij wegvalt is wel erg interessant, omdat nu echt de nadruk komt te liggen op Harry, die de laatste en zwaarste loodjes zelf af moet leggen, en hiermee zijn lot moet vervullen. Ik heb overigens al een sterk vermoeden over waar de laatste Horcrux gezocht moet worden, maar dat merk ik in het volgende boek wel.

Toch heb ik nog wel wat algemene kritiek op de schrijfster. Het is op zich wel raar hoe Rowling altijd wel de tijd en moeite neemt om te beschrijven hoe Harry eet en wat en wanneer, of hoe hij zijn pyjama aandoet en gaat slapen, maar iets over leerlingen die douchen, in bad gaan of hun tanden poetsen heb ik nog nooit gelezen. Ja, Ron en Ginny gingen na Quidditch een keer in bad omdat ze zo vuil waren, in the Order of the Phoenix. En in het boek daarvoor ging Harry natuurlijk in bad in de badkamer van de Prefects op aanraden van Cedric Diggory, om de tweede aanwijzing uit te vogelen. Maar dat was het wel.
Ook vind ik dat de ouders van Hermione altijd wel erg makkelijk van tafel worden geveegd. Je komt amper wat over ze te weten en ze hadden er net zo goed niet kunnen zijn. Hermione is ook wel erg vaak tijdens het einde van de zomervakantie en tijdens de Kerstdagen bij Harry en Ron etc.
Van mij hoeven triviale zaken als persoonlijke hygiëne niet beschreven te worden, maar Rowling vind ik er wel wat raar selectief in. Het gebrek aan uitwerking van de ouders van Hermione is toch een beetje een gemis.
Aan de andere kant moet je de schrijfster dan weer meegeven dat ze een hoop leuke en interessante karakters in de serie heeft gestopt, en vooral de belangrijkste drie personages maar ook bijvoorbeeld Hagrid of Mrs. Weasley herken je direct aan de manier van praten.

Aan het einde van het boek heb ik hierboven al wat woorden besteed, maar dat wil ik nu nog eens doen. Spannend, beklemmend en vooral enorm emotioneel, kortom, fantastisch! Alle Harry Potters hebben eigenlijk een sterk einde gehad, maar The Half-Blood Prince spant echt de kroon. De identiteit van de Half-Blood Prince was natuurlijk nogal voor de hand liggend (het is wat onlogisch dat Harry en zijn vrienden het handschrift van Professor Snape niet herkenden, aangezien ze het vaak gezien moeten hebben na jaren les te hebben gehad van hem), maar zijn verraad komt en de dood van Dumbledore komen toch heel hard aan. Rowling heeft vanaf het begin van de serie aan steeds de lezer sterk doen twijfelen aan hoe het nou zat met hem. Ook nu nog vraag ik me eerlijk gezegd af of Dumbledore met Snape zijn dood niet in scène heeft gezet als ultieme truc tegen Voldemort, haha.
De begrafenis van Albus Dumbledore is trouwens ook al zo mooi beschreven, heel droevig en krachtig. En de cliffhanger dat Hogwarts misschien gaat sluiten en Harry sowieso niet aan zijn laatste jaar gaat beginnen en achter Voldemort en Snape aan gaat is heel interessant. Al voelt het ook als een droevig afscheid van een bepaalde periode. Precies wat de bedoeling is natuurlijk.

Ja, dit is een fantastisch boek, en het is erg jammer dat ik nu alweer aan het laatste deel ga beginnen, en over enkele honderden pagina's de serie verleden tijd is. Het zal een beetje voelen als het einde van een mooie vakantie of een mooie droom. Wat een fantastische wereld heeft Rowling geschapen! En niet eens met bijzonder veel details, in vergelijking met veel andere fantasyreeksen. Maar toegankelijkheid is een toverwoord in de serie, om me maar toepasselijk uit te drukken. 4.5*.

Ik vind de gedetailleerde stijl waarin Rowling het boek beschrijft bewonderenswaardig. Ik heb nooit geweten, of er zelfs maar over nagedacht, dat je zo precies kunt vertellen wat er gebeurd. En niet vaagjes :"Er brandde een kaars in de kamer.", maar "Er brandde een door gelig licht omgeven kaars in de kamer, waarvan het kaarsvet langzaam naar het geëmailleerde schoteltje liep."
Geweldig. Het beste boek in de serie.

Mwoah, vind Rowling juist meestal vrij beknopt nog in haar beschrijvingen. Al zie je dat ze er wat meer bedreven in wordt gaandeweg de serie.

Dit vond ik verweg het beste boek uit de reeks, maar vreemd genoeg de minste film tot nu toe.

Ik heb het boek gelezen en dacht "die film wil ik zien!" maar nee hoor dikke flop.

Ik heb het boek gisteren uitgelezen (voor de eerste keer. Schandalig, ik weet het ). Het boek kwam ietwat moeizaam op gang (het eerste hoofdstuk), maar het einde (vanaf de dood van Perkamentus vond ik zeer indrukwekkend. Ik vond het als geschiedenisfreak tevens erg interessant om over jeugd van Voldemort te lezen. Ik had persoonlijk niet in de gaten wie de Halfbloed Prins was.

Het boek is vrij duister van toon, maar door de liefde tussen bepaalde personages zit er toch wat hoopvols in het boek. Echte liefde hoor, wat Harry aan het eind van het boek doet.

Zo, en nu deel 7 lezen. Ik ben benieuwd of dat boek nóg mooier is dan dit zesde deel van de Harry Potter-reeks!

Ook Harry Potter deel 6 was de moeite waard. The Half Blood Prince trekt de lijn door van The Order of the Phoenix: groot spektakel wordt bewaard voor het eind, verder is het een ingetogen en relatief traag werk.

Met The Half Blood Prince heeft Rowling opnieuw een flink risico genomen. Er zijn nauwelijks spannende elementen (die er zijn worden nauwelijks concreet) en confrontaties zijn er ook niet echt. Maar ook ontbreken thematische rode draden, zoals die er in de voorganger wel waren. Gelukkig is er wel een andere rode draad, en die blijkt goddank prima te werken: de onderdompelingen in the Pensieve.

Bij het lezen van The Half Blood Prince werd ik iedere keer heel gelukkig als Harry een perkament van Dumbledore kreeg met een uitnodiging voor ‘bijles’. De rondwandelingen in het verleden maken van deze Potter bijna een raamvertelling, waarbij het verhaal over de jeugd van Voldemort steeds weet te boeien. En natuurlijk is het prachtig hoe alle lijntjes uiteindelijk samenkomen (hoewel ik de finale iets minder vond, met al die horrorclichés).

Ook mooi in deze Potter is hoe Harry’s liefdesleven zich ontwikkelt. Mooi, ontroerend en erg herkenbaar (zelfs voor een lezer die de puberteit al een tijdje achter de rug heeft). En natuurlijk is er zoals altijd plenty ruimte voor humor, waarbij ik vooral heb gelachen om de belevenissen rond de Quidditch-wedstrijden (Ginny die de commentator uit zijn verschoning vliegt, Luna’s 'deskundige' commentaar).

Kortom, het was weer genieten. Op naar deel 7

Maar eerst nog iets anders.

Een voorbeeldje van Rowling’s vakmanschap

Vreemd om te bedenken dat al deze avonturen nooit zo hadden aangeslagen als een minder goed schrijfster dan Rowling zich over de materie had gebogen. Avonturen verzinnen is één, die avonturen op een leuke, spannende en overtuigende manier kunnen opschrijven is een heel ander verhaal.

Een van de dingen waar Rowling heel goed in is, is het kwartje laten vallen op het juiste moment. Wat ik daarmee bedoel is dat je op pagina 4 iets leest wat pas op pagina 8 zijn betekenis krijgt. Als lezer krijg je dan het plezierige idee dat je iets ‘ontdekt’ wat eerder in de tekst verstopt zat.

Dit is een van de moeilijkere onderdelen van schrijven, eigenlijk een soort literair koorddansen. Je moet er namelijk voor zorgen dat de lezer het element van pagina 4 niet is vergeten als hij bij pagina 8 is, maar je mag dat element ook niet zo sterk accentueren dat de lezer vanaf pagina 4 al in afwachting is van wat er nog gaat komen. Als je het op pagina 4 hebt over rode, gele en groene auto’s die het hoofdpersonage passeren, gaat er geen belletje af als er op pagina 8 een lijk wordt gevonden in een groene auto. Als het personage wordt gepasseerd door een knalrode wagen met een bezonnebrilde gangster achter het stuur, dan verwacht je het lijk op pagina 8. Wat je dan kunt doen is het hoofdpersonage laten passeren door een auto met een grappige sticker op de zijkant. En als dan op pagina 8 en lijk wordt gevonden in een auto met een grappige sticker…...

In The Half Blood Prince staat hier een mooi voorbeeld van.

Op pagina 218 staat dat Harry tijdens de les Potions langs een ketel loopt en dan iets ruikt: Somehow it reminded him simultaneously of treacle tart, the wooden smell of a broomstick handle en something flowery he thought he might have smelled in the Burrow. Als lezer heb je geen idee wat er aan de hand is, maar op pagina 221 vertelt Hermione dat het gaat om Amortentia. Dat is een potion dat voor iedereen anders ruikt, namelijk naar de geuren waarvan hij houdt. Als lezer valt dan het kwartje: dus Harry rook het hout van zijn Quidditch-bezem en de geur van The Burrow, het huis van de Weasley’s waar hij zo dol op is.

Maar Rowling fopt de lezer. Want wat staat er op pagina 229 over Harry: he caught a sudden waft of that flowery smell he had picked up in in Slughorn’s dungeon. He looked round and saw that Ginny had joined them.

En dan valt er opnieuw een kwartje bij de lezer, een kwartje waar deze lezer best ontroerd door was. En dat hem voor de zoveelste keer deed beseffen dat Rowling echt een zeer ambachtelijk schrijfster is.

Leuk bericht, dutch2.0, dank voor met name de tweede helft.

Prachtig boek.. wederom! Ik heb nu alle Harry Potter boeken gelezen (ik lees wel deel 7 nog een keer om het helemaal af te ronden, maar die heb ik al eens gelezen). Het is van begin tot eind weer een spannend verhaal. Vooral de fragmenten tussen Harry en Perkamentus zijn heel leuk. Met als hoogtepunt natuurlijk de grot. En ook de informatie over Marten Vilijn die wordt vrijgegeven is erg interessant. Verder zijn er weer heel veel vernieuwde dingen maar ook heel veel verwijzingen naar de vorige 5 delen. Romantiek als spanning wordt erg goed afgewisseld en dat levert een geweldig resultaat dat ik eigenlijk alleen maar kan belonen met de volle score. Net zoals alle andere boeken!

Een fenomenale reeks waar deze perfect tussen past. Mijn complimenten

5*

Vraagje:
Op het moment dat ze Perkamentus willen doden, waarom verschijnselt hij dan niet? Zoals hij deed bij OOTF toen ze hem in Azkaban wilden stoppen? Tijd zat. En hij probeert niet eens iets tegen Draco te doen lijkt wel, Draco slaat zo de stok uit Perkamentus' armen, en hij kan Draco ook wel zonder stok ontwapenen, zoals de Sneep vaak met zijn jas doet... J.K Rowling schept zoveel mogelijkheden dat je uiteindelijk in de knoop komt... Of iemand moet dit kunnen verkaren. Anybody?....

Vraagje:

Heb je The Deathly Hallows al gelezen? Daar worden al je vragen beantwoordt

Meen je dat echt!? Natuurlijk heb ik die gelezen! Niet tegen gekomen! Heb net het eerste deel van de film gezien en was van plan het tweede deel te kijken. Nog geen antwoorden gehad misschien bij het tweede deel. Misschien doel je op het feit dat Perkamentus dit wist van Sneep en en dat het moest voor de cover van Sneep, onbreekbare eed enzo, maar hij kon toch wel blijven leven? Dat had verder niets uitgemaakt... Help me haha.

De antwoorden krijg je op het einde, als Harry de herinneringen van een stervende Snape krijgt. Door de vloek die Dumledore opliep bij het opsporen van de horcrux die de ring van Gaunt bleek te zijn, zou hij sowieso komen te overlijden. Snape moest zijn dubbelrol intact houden, en toen bleek dat Draco Malfoy Dumbledore moest vermoorden, beval Dumledore Snape om die taak over te nemen. Dumledore was niet meer te genezen, en het was essentieel voor de veiligheid van iedereen dat Snape in leven en in het vertrouwen van Voldemort bleef.

Dank Dexter! Was het helemaal vergeten! Die J.K. Rowling is me er een .

Blijft geweldig dit. Dit is mijn favoriete Potter-boek, denk omdat het eerste Potter-boek was dat ik las voor de film. Ik kwam op een andere, leukere, manier achter alle dingen. Mijn favoriete Potter-personage, Dumbledore, komt er veel in voor. Er gebeurd enorm veel, grote veranderingen, antwoorden op veel vragen, maar ook nieuwe nog-onbeantwoorde vragen komen erbij.

Het had net zo goed "The Deathly Hollows" kunnen zijn, maar ik denk dat deze mijn favoriet is door mijn eerst-genoemde reden.

Ook zit er voor mij de aangrijpendste dood in van de hele reeks, van Dumbledore. Zoals ik al zei was hij mijn favoriete personage. Spoiler van het boek erna (The Deathly Hallows): op de voet gevolgd door de dood van Dobby en Sneep die me toch meer deden dan de dood van Fred (het was niet George toch?) en anderen, door de grote rol die Sneep had en hoe Dobby in elkaar zat, lief/puur/schattig/moedig wezentje heeft Rowling hiermee geschapen haha . Volgens mij staat dit boek op 1 in m'n top 10, anders moet ik dat maar even gaan doen!.
In ieder geval wel mijn favoriete boekenreeks, stuk boven LOTR en The Dark Tower die daaronder komen, waarbij ik The Dark Tower weer net iets beter dan LOTR vind.

Films hadden een stuk beter gekunt. De basis is zo goed van de films. Het kon gewoon beter uitgewerkt worden vind ik. Zonde. Films hadden denk ik meer zoals LOTR verfilmd moeten worden, episch als een malle

@ StephenKingfan;

Hm... Ben het niet geheel met je eens over de meest aangrijpende dood van de serie, dat vond ik namelijk zonder twijfel de dood van Fred Weasley; degene met een tweelingbroer. Om je dan te bedenken hoe ziekelijk veel pijn een tweeling zou hebben als zijn of haar broer/zus ineens zou sterven, vond ik een stuk aangrijpender dan de dood van een oude man - die het volledig aan zichzelf had te wijten; dan moet je maar geen ring omdoen waarvan je WEET dat het gevaarlijk is. Dat gaat niet, het was zijn eigen domme schuld. Ik vind persoonlijk dat J.K. Rowling véél te weinig aandacht heeft besteed aan het beschrijven van de deal die Dumbledore met Snape had gesloten, op de manier van; "jij vermoordt mij, zodat je meer informatie krijgt van Voldemort en zodat je bovendien zelf ook snel sterft doordat Voldemort WÉÉT dat ik de zegevlier in mijn bezit heb. Even goeie vrienden? Ja, tuurlijk.'

Ik denk dat het in de films - algemeen, niet alleen hier - ook een fout was dat de film-Harry duidelijk blauwe ogen had, terwijl zijn ogen in de film worden beschreven als "groen als een pad op sterk water", zoals de jonge Ginny Weasley het beschrijft. Daarbij had de jonge Lily bruine ogen. Ik had toen echt de neiging om te roepen: "Harry, your life is a lie!". Maar dat ben ik en dat kan heel persoonlijk zijn, maar ik erger me eraan.

He Feutje, Daniel had eerst lenzen maar daar kon hij niet tegen. Na overleg met J.K. vonden ze het niet zo belangrijk welke kleur de ogen hadden, en veel vergelijking (hoevaak zie je de moeder?, en hoe goed) was er niet.

En over de dood hoef je het ook niet eens te zijn. Voor mij was hij het meest aangrijpend, omdat het mijn favoriete personage was. Dan maakt het niet uit dat hij nog een leven voor zich had want het is een boek. En het enige wat ik dan mis is het plezier om over Dumbledore te lezen. Ik vond hem gewoon de supercoole tovenaar die ik niet dood wilde.

Waar ik ook weinig tijd aan besteed vond was dat Perkamentus Harry als lokaas gebruikte omdat hij toch dood ging. Varken vetmesten voor de slachting werd het genoemd toch? Ik denk dat Harry er vrede mee had, het moest gebeuren. Maar het werd zo harteloos verteld dat ik er meer uitleg over verwachte.

Oh, ja. Dat is mogelijk, maar om dan echt close-ups te maken van de jonge Lily - die duidelijk donkerbruine ogen had - vond ik wel een slecht idee.
Ik vond Dumbledore een erg leuk personage, zo'n persoon waarvan je niet verwacht dat hij uiteindelijk -vrijwel- alles heeft gedaan om zijn eigen hachje te redden en Harry in heeft gezet als een "varken dat vetgemest werd voor de slacht", zo werd het inderdaad verteld.

De boeken zijn naar mijn mening een stuk beter dan de films, maar het wordt wel heel erg voorgekauwd en er wordt weinig aan de verbeelding overgehouden, dingen die je zelf ook wel kunt bedenken of waar lezers zelf eerst even over na zouden moeten denken voordat je het ze meteen vertelt, denk je niet?

Ik merkte ook, dat in de film Grindelwald helemaal niet genoemd wordt en dat er maar zo weinig wordt verteld over het zusje van Dumbledore, Maria, dacht ik? Ik ga hier verder geen details plaatsen over TDH, dat kan ik beter daar doen.

Ik wilde hem ook niet dood, zeker niet. Ik was alleen best wel geschokt door zijn eigen fouten, haha

Om zijn eigen hachje te redden? Ik denk niet dat hij er veel aan heeft hij offerde zijn leven zelfs op voor zijn plan, met Severus. Ik denk gewoon dat hij de wizardingworld belangrijker vond dan de dood van 1 jongen, Harry want logisch is, want dan vallen er nog veel meer doden,. Ook vraag ik me af welke fouten je bedoeld. Zoveel fouten maakte hij toch niet? Hij is degene geweest die altijd bijna alles wist. Hij kwam met de geniale plannen die (meestal) werkten en heeft het volgens mij bijna nooit verkeerd gehad, ik kan in ieder geval nergens op komen.

Ik vind het nogal een fout om je eigen zusje dood te laten gaan en er niets aan te doen.

Oh natuurlijk! Ik dacht dat je fout bedoelde qua het plan, uitschakelen van Voldemort enzo. Nee tuurlijk, daar heb je behooooorlijk gelijk in. Gelukkig was hij enorm veranderd , ook die rare plannen met Grindlewald, compleet anders dus.

Haha, ik vond zijn plan om Voldemort uit te schakelen ook geniaal hoor. Al was het enigszins... hard. Maar ja. Beter één dan allemaal, niet?

Goed boek net als de vorige boeken. Je blijf er in lezen.

Precies, aan al die liefdesperikelen begon ik me op een gegeven moment ook te ergeren, Harry
die verliefd is op de zus van zijn beste vriend maar hem dat niet durft te vertellen, Ron die op zijn
beurt zoent met Belinda maar eigenlijk op Hermelien is, Hildebrand Slakhoorn die het bed induikt
met Professor Anderling, Hagrid die een affaire begint met een schroeistaartige Skreeft, Patty Park
die het met Korzel & Kwast doet, Ginny Wemel die zowat dat hele kasteel afwerkt...
Het leek soms wel een bacchanaal, jezusmina, één punt aftrek voor al dat 90210-gedoe!
't Is me trouwens een raadsel waarom dit boek de halfbloed prins heet, Harry Potter & Het Orakel
Der Orgieën had mij beter geleken

Bij de film viel ik bijna in slaap maar het boek is werkelijk geweldig. Lijkt me wel wat moeilijker om te verfilmen aangezien er meer wordt 'verteld' dan dat er iets gebeurd.

Naar mijn mening is dit avontuur net dat tikkeltje meer dan de voorbijgaande boeken. De magistrale hoofdstukken met Harry en Perkamentus zijn een plezier om te lezen net als de geheimzinnigheid van enkele leerlingen op school. De finale, nergens onderbouwend en zelfs behoorlijk abrupt (I like it), is de kers op de taart en alles wordt overgoten met een zeer duister sausje.

4,5* en met veel plezier meteen starten in het laatste deel!