High Fidelity - Nick Hornby (1995)

Het beste boek van Hornby dat ik tot nu toe gelezen heb. Tegelijk hilarisch, ontroerend en hartverwarmend.

En mijn honderste stem

4* voor High Fidelity. Hoewel het verhaal niet veel voorstelt - dat is eigenlijk juist de bedoeling - leest het heerlijk weg, voornamelijk door de vele erg grappige momenten. 4*

Leuker dan de film ook, eigenlijk. Daar voerde de relationele crisis de boventoon en was de muziek een belangrijke bijzaak, hier is het andersom.

Geweldig boek! Tijdens de vakantie gelezen. Lekker vlot geschreven, leuke personages, goede dialogen en grappige lijstjes. Bovendien een stukje beter dan de ook al erg sympathieke film. Boek gaat wat dieper op de (on)mogelijkheden van het aangaan van realties in en heeft meer sex. Bovendien was dit boek soms angstvallig herkenbaar, uitvergroot en wat karikaturaal welliswaar, maar toch. Mischien moet ik mijn Charlie ook maar eens opzoeken... 4.5*

Staat hoog op mijn nog te lezen lijstje, geweldig film trouwens

prima boek, maar wel overgewaardeerd, is gewoon een mannelijke bridget jones..

Heerlijk weglezend boek met een geweldige verhaal
4,5

Ik ben dit momenteel aan het lezen en wil toch al even wat indrukken kwijt, vooral omdat ze nu nog vers in het geheugen liggen. Kortweg vind ik het na 70 pagina's al een prachtig boek, dat zo maar even al een stuk beter is dan de al schitterende film. De manier waarop Hornby relaties beschrijft en de gevoelens die dit bij een man opwekt doen me vaak knikken van herkenning. Lekker treffend geschreven en dan die typische cynische humor van Barry, hilarisch.

Heerlijk verhaal, toffe, gevatte schrijfstijl. Komt erg overeen qua sfeer met de film, alhoewel het boek zich in Londen afspeelt. Wel goed dat Nick zich niet te veel met toekomst voorspellen heeft bezig gehouden :

Er bestaat een prachtige foto van Paul McCartney als kleine jongen, en de eerste keer dat ik die zag kreeg ik er een goed gevoel bij: al dat talent, al dat geld, en al die jaren van gezegende huiselijkheid, een oersolide huwelijk en leuke kinderen

Eén van mijn favoriete buitenlandse schrijvers. Een prachtig verhaal met heel goede dialogen.
4,5

Dit boek is me toch enigszins tegengevallen. De verfilming - die ik erg leuk vond - en mijn vrij recent aangewakkerde passie voor muziek vormden tezamen de aanleiding om dit boek te lezen.

Vind je dat seks een van de fundamentele mensenrechten is?' 'Beslist. En ik laat die klootzak niet tussen mij en een potje neuken komen.' Ik probeer niet stil te blijven staan bij het merkwaardige anatomische plaatje dat ze zojuist heeft geschetst.

Ondanks droog humoristische fragmenten als het bovenstaande citaat, - die in veel gevallen verantwoordelijk waren voor een glimlach - beleefde ik relatief weinig plezier aan het lezen van het boek. In tegenstelling tot de Rob Fleming van de verfilming (erg goed vertolkt door John Cusack), vind ik de Rob Fleming van het boek nogal irritant. In mijn ogen voert zijn zeurderigheid te veel de boventoon. Ook aan zijn muzieksmaak had wat mij betreft nog wat gesleuteld mogen worden. Drie soulnummers in de top vijf van beste nummers aller tijden? Oké, dat gaat nog (mijn ervaring met soul is te klein om daar een gegrond oordeel over te kunnen doen), maar de Simple Minds en Pink Floyd afkraken? Dat kan echt niet.

Morgen komt de film weer op tv!

Op welke zender?

dinsdag 22 januari, 20:30 uur op TV (RTL7)

Kan ik hier niet ontvangen

Een geinig boek, wat mijns inziens aantoont wat iedereen al weet:

alleen mannen kunnen echt van popmuziek houden.

:)

Heb, helaas, eerst de film gezien. Die was verre van slecht, maar je leest zo'n boek toch anders.
In het boek valt wel op dat er niet echt een happy ending is, maar dat toch altiujd wel het gevaar van 'boys will be boys' blijft loeren. Dit gegeven beschrijft Hornby briljant. De manier waarop hij (fake) naar de naam van het meisje moet raden en (deliberately) naar de cassettedeck blijft staren terwijl de vraagvoor wie de mixtape dient gesteld wordt, is geniaal. Dat zijn gewoon spijkers met hele dikke koppen.
Zou het Hornby zelf ook zo vergaan zijn? In alle gavla heeft hij er een heel leuk boek over geschreven.

Dit boek hadden we vorig jaar besproken in Engels en nu heb ik hem in het Nederlands gelezen (omdat ze de Engelse versie niet hadden in de bib). Ik wist het einde al, maar het bleef een goed boek. Een bepaald personage, Marie, kwam ook helemaal niet voor in de stukken die we besproken hadden vorig jaar, dus het was niet helemaal saai en voorspelbaar.
Ik denk niet dat het makkelijk moet zijn om een boek te schrijven over deze gevoelens zonder het saai en eentonig te maken. Ik heb er zeker van genoten!

Goed boek met grappige dialogen, leuke personages en heel veel verwijzingen naar popmuziek. Het verhaal stelt weinig voor maar dat maakt eigenlijk weinig uit . Het hoofdpersonage is erg cynisch en volgens hem kun je mensen met een andere muzieksmaak niet serieus nemen. Dit zorgt voor veel hilarische momenten.

De andere personages zijn ook wel leuk, vooral Barry kwam soms echt grappig uit de hoek. Dit boek had voor mij veel momenten van herkennig en dat maakt het al een stuk leuker om te lezen. De problemen met zijn vrouw konden mij niet echt interesseren maar het ging me ook niet echt tegenstaan.

Het verhaal krabbelt met een aangenaam gangetje door en word nergens echt saai. Vooral de lijstjes van Rob en zijn vrienden vond ik erg leuk en de dialogen die eigenlijk nergens over gaan maar toch heel erg grappig zijn. Ook dat Rob erg in het verleden blijft leven en al zijn ex-vriendinnen gaat opzoeken om erachter te komen waarom zij destijds uit elkaar zijn gegaan is sneu en grappig tegelijk.

Een boek dat helemaal bij past. Het gaat over een muziekfreak, met een eigen muziekwinkel, die van lijstjes maken houdt, en daarbij gaat het ook nog eens veel over de liefde en relaties. Ligt mij helemaal. Ik kon me behoorlijk goed in de hoofdpersoon verplaatsen, aangezien ik net zo'n muziekfreak ben, en de eigen muziekwinkel heb ik dan nog niet, maar lijstjes zijn wel erg leuk natuurlijk! Daarbij is liefde ook een onderwerp dat ik altijd erg leuk vind, hoe afgezaagd of cliché het ook is, in boeken, films, liedjes, etc.

Het boek is op een gevatte manier geschreven, en leest erg lekker weg. Een bijzonder verhaal heeft het niet, het komt erop neer dat Rob, de hoofdpersoon, gedumpt wordt, over z'n leven nadenkt, z'n exen opzoekt, ondertussen natuurlijk ook met muziek en z'n winkel bezig is, en aan het eind komt z'n laatste ex weer bij hem terug. De manier waarop het verteld is maakt het echter ontzettend leuk. De personages zijn leuk, heeft een hoop herkenbaarheid in zich, zoals gezegd is het boek erg gevat, maar heeft ook genoeg mooie momenten in zich. Je leest er zo doorheen, maar is niet te oppervlakkig. En het verveelt geen moment. Ik heb er absoluut van genoten, en ben benieuwd naar de film.

Die is heel amusant. Moet je zeker lijken. Pretentieloos, geestig, fris en goede vertolkingen.

Hornby houdt er een aantal interessante ideeën over relaties op na. Veel minder boeiend waren de continue referenties naar oude popmuziek. Ik kende ook bijna geen enkel nummer, deert me overigens niet.

Verder gewoon vlot geschreven. Leest lekker weg. 3*

Tof boek, al gaat de kwaliteit ervan wel in een dipje ergens over de helft, een dipje dat helaas blijft duren tot het einde. Het wordt op een bepaald moment gewoon té stuurloos, en hoofdpersonage Rob wordt té neurotisch en begint zichzelf en zijn gedrag te verklaren op manieren waardoor ik hem hoe langer hoe minder sympathiek vind worden. Nu hoef ik ook geen boek vol heilige boontjes, maar maak de klootzakken tenminste intrigerend in plaats van gewoon irritant. Sowieso loopt dit boek niet bepaald over van de sterke personages, als ze me al bijzonder opvielen, dan was het in de negatieve zin.

Maar ach, de vele muziekreferenties zijn leuk, en sommige van Rob's inzichten ook (omdat ze zo raak zijn, of net niet), en de passages met zijn ex-vriendinnen en ouders verdienen ook lof, maar al bij al is dit geen boek voor op de herlees-stapel.