The Book Thief - Markus Zusak (2005)

een prachtig, heel mooi en indrukwekkend boek. vertelt door de dood, waardoor verschillende dingen op een wat nieuwere manier kunnen worden verteld. heel mooie personages (Max, Liesel, Rudy, Papa) en heel mooie passages. een aanrader, absoluut.

De dood als verteller van het verhaal.. of eigenlijk de verhalen van Liesel werkt prima. Hij is onderhoudend, vertelt tussendoor ook nog wat over zijn eigen werk en hoe hem dat bevalt. Hij heeft een geheel eigen stijl van vertellen waar ik erg aan moest wennen, maar gelukkig is het boek dik genoeg om daar alle gelegenheid toe te geven.

Het is, besefte ik halverwege het boek, de eerste keer dat ik een verhaal lees, spelend tijdens WOII van duitsers woonachtig in duitsland. Heel gewone, arme mensen die ieder op hun eigen wijze proberen te overleven.... onder Hitler, zijn woorden en (de gevolgen van) zijn daden. Alleen al daarom ben ik eigenlijk blij het gelezen te hebben.

Het is onderhoudend.. het kabbelt voort, onderwijl de meest vreselijke dingen beschrijvend waar je nooit echt de vreselijkheid van meekrijgt door de wijze waarop ze verteld worden. Misschien is dat goed, maar misschien is het dat ook wel waardoor het boek niet een verpletterende indruk op mij achterlaat. Wat Liesel ook meemaakte, het wordt nooit zo treurig of indringend verteld dat het me bij de strot greep. En eigenlijk vind ik dat jammer....

De boekendief is absoluut het meest indrukwekkende boek dat ik de laatste tijd heb gelezen. Het greep me zo aan, dan ik bijna de neiging had om het nogmaals te lezen. Maar dat gaat ook zeker nog een keer gebeuren!

Een prachtig verhaal vertelt door de dood. Dit boek moet je gewoon gelezen hebben.

Ik vond het boek echt GEWELDIG. Een prachtig verhaal, dat wordt verteld door de dood, die ondanks zijn werk toch wordt aangegrepen door een meisje in nazi-Duitsland. De belevenissen van het meisje zijn heel ontroerend en de personages worden met sarcasme en zorg beschreven.

Toen ik De Boekendief meenam uit de bibliotheek, had ik nooit durven dromen dat het zo mooi zou zijn. Eigenlijk had ik het maar haastig nog uit het rek met nieuwe boeken gegrist, omdat de kaft me wel aansprak.

Zusak heeft een prachtige, originele schrijfstijl. Hij maakt vaak gebruik van beeldspraak en weet perfect hoe hij een bepaalde situatie moet omschrijven. Zijn idee om het hele verhaal te vertellen vanuit het standpunt van de Dood en aan dit personage een positieve connotatie te geven, vond ik bijzonder goed gevonden. De Dood manifesteert zich in dit verhaal immers als een wezen met gevoelens en komt zo heel menselijk over.

Ik kon me heel goed inleven in het personage van Liesel, wiens leven grotendeels wordt bepaald door de oorlog, die steeds op de achtergrond aanwezig is. In tegenstelling tot Prowisorio heeft het verhaal me wèl weten te beroeren. Met name op het eind had ik veel moeite om mijn tranen te bedwingen.

Dit is ongetwijfeld één van de mooiste boeken die ik ooit al heb gelezen. Ik hoop dat het ooit nog eens in de top-250 belandt, want daar heeft het zonder meer recht op.

Ik lees heel erg sloom, maar dit boek had ik toch wel redelijk snel uit (ondanks de vele pagina's). Dit omdat het boek me niet meer losliet naarmate ik erin begonnen was. Wauw!! Ik vond het echt zeer mooi. Op aanraden van anderen ben ik het gaan lezen en ik heb er geen spijt van gekregen. Absoluut een van de mooiste boeken die ik de afgelopen jaren gelezen heb! Een heel origineel uitgangspunt ook om het verhaal door de Dood te laten vertellen.
Ik ben helemaal verliefd op dit boek en ik zal er zeker nog jaren over doorpraten. Van mij krijgt het boek de hoogste beoordeling die er is:

5*

Dit boek heb ik twee jaar geleden gekregen voor mijn verjaardag, maar door omstandigheden heb ik het nu pas uitgelezen (strafste is dat ik het inmiddels zelf al aan mijn grootmoeder cadeau gedaan had, die het geweldig vond ) Tijdens het lezen vond ik dat het boek op bepaalde momenten wat inzakte, omdat het verhaal soms was moeizaam op gang komt, het taalgebruik niet altijd even interessant is en de hele vertelling iets te kinderlijk. Ik hou erg van het idee om het verhaal door de dood te laten vertellen, en de momenten dat hij echt aan het woord is vind ik ook meteen de beste van het boek, maar er zitten hele stukken in waar het boek eigenlijk weinig bijzonder is, een doordeweeks jeugdboek over de tweede wereldoorlog eigenlijk. Dat ik het uiteindelijk toch nog een hoge score geef, en het dus toch absoluut een geweldig boek vind, heeft alles te maken met het laatste deel van het boek. Naarmate de gebeurtenissen dramatischer worden, slaagt Zusak er schitterend in om je als lezer daarbij te betrekken, de taal wordt ook expressionistischer, met meer ellipsen en korte gedachtegangen. En hoe verder het verhaal evolueert en de oorlog in hevigheid toeneemt, hoe meer je ook beseft hoe je van de personages in dit boek bent gaan houden, hoe ze een plekje hebben veroverd in je hart eigenlijk bijna zonder dat je het hebt gemerkt. Het zijn eenvoudige, mooie figuren die de kracht hebben van de sprookjesfiguren waarvan je als kind zo houdt, en datzelfde gevoel had ik hier opnieuw.
Ik blijf moeite hebben met het wat langdradige deel in het midden, daar had meer mee gedaan kunnen worden, maar tegelijk is het misschien dankzij de eenvoudigheid en de langzaamheid van het boek dat de personages zo intiem aanvoelen, dat zou kunnen. In ieder geval een gemeende 4 sterren voor dit boek, absoluut een aanrader en evengoed geschikt voor jongere lezers of mensen die iets minder vaak een boek vastnemen - ook mooi natuurlijk.

Het ontroerendste boek sinds jaren. De dikte van het boek was een lachertje. Het las als een trein. De tragedie was verweven met humor zoals de Jesse Owens-mop. Ik vond het pakkender als de Harry Potter-serie, maar het genre is natuurlijk anders...

Dit vind ik echt het mooiste boek dat ik ooit heb gelezen (en dat zijn er veel). Alles in het boek bleef me boeien, er was niet een bladzijde die ik minder vond. Ik lees boeken vaak nog een keer, maar met dit boek 'durf' ik het niet omdat ik bang ben dat het de tweede keer tegenvalt.

Net uitgelezen en ik moet toegeven dat ik toch wel een paar keer moest slikken op het eind. Dat heb ik met een boek nog nooit gehad.

Beeldig mooi verhaal over liefde, angst en het leven tijdens de tweede wereldoorlog.

Verdiend alle credits, en wat mij betreft een nog hogere ranking in de top-250.

Morgen in de bib, het eerste boek waar ik naar op zoek ga!

Wat hou ik toch van zulke tips

Volgens mij echt het enige boek dat ik ooit in een dag uitlas. Fantastisch geschreven, een absolute aanrader.

Zeer mooi ontroerend boek, verteld vanuit een origineel uitgangspunt. Zeer de moeite waard!

Die laatste 50 blz. met kippevel gelezen. Prachtig verhaal. 5,0

Dit is echt een haal aangrijpend verhaal. Zusak heeft hier werkelijk een prachtige prestatie geleverd. Dit is doordacht, leest aangenaam, is inhoudelijk sterk,... In het begin moest ik een beetje wennen aan de vertelstijl, maar eens dat gebeurd was, las het als een trein (wat tevens ook de plek is waar ik dit boek gelezen heb).

Hoe lovend iedereen ook is over dit boek, hun enthousiasme kan ik toch niet delen. Het uitgangspunt is heel aardig, en ook de verteltrant vond ik niet echt storen, hoewel ik er aan het begin heel erg aan moest wennen, maar probleem met dit boek: ik vond het vooral traag. Er had wat meer vaart in mogen zitten. Want wat gebeurt er nou eigenlijk? Niet veel; en voor dat weinige zijn de ruim 550 veel te veel. Ook het 'Saukerl' en 'Saumensch'-gehalte vond ik best wel storend. Over het algemeen niet onaardig, maar ik had er meer van verwacht.

Heel mooi boek dat me herinnerde aan de immense kracht van woorden en boeken, en hun werkelijke waarde. Markus Zusak is een briljant schrijver. Hij kan soms heel poëtisch zijn in het schetsen van beelden, zo rijgt hij de meest delicate woorden en zinnen aan elkaar, op een heel ongewone manier – maar die perfect in dit boek passen. The Book Thief is eigenlijk een soort “memoir” omdat de Dood (tevens de verteller – wat heel intrigerend is –) weet hoe het verhaal gaat eindigen, en regelmatig op voorhand belangrijke gebeurtenissen verklapt (bijvoorbeeld: “A small announcement about Rudy Steiner: He didn’t deserve to die the way he did.”). Het draait niet om de afloop, maar om de reis die daaraan voorafgaat. En tijdens die reis praat de Dood over de schoonheid van kleuren, maar graaft hij tegelijkertijd een weg naar de lezers diepste emotionele haven en speelt hij met je zintuigen op de meest onconventionele manieren. De Dood heeft een hart. (“You see? Even Death has a heart.”) Hoewel Max Vandenburg niet de grootste rol in het boek heeft, is hij een van mijn meest favoriete fictie karakters ooit geworden. De aanwezigheid van deze gevederde joodse vuistvechter stond altijd gelijk aan een harde ruk aan mijn hart. En dan heb je nog Rudy Steiner, de Jesse Owens fanaat. Zo levendig en vastberaden… het enige wat hij ooit wilde was een kus van de boekendief. Maar het lot, wreed als het kan zijn, laat niet toe dat Liesel zijn lippen aanraakt totdat ze verkoold zijn. Ja, zelfs de dood bekende tranen gelaten te hebben om Rudy Steiner. En zo hebben alle personages (hoe klein ook) hun stempel nadrukkelijk achtergelaten. The Book Thief…

I have hated the words and
I have loved them,
and I hope I have made them right.

boektrailer

YouTube - Markus Zusak - The book thief (De boekendief)

Prachtig boek. In het begin moest ik er even inkomen, maar als je eenmaal in het verhaal zit wil je alleen maar lezen hoe het verder gaat. Naar het einde toe vond ik het soms ietwat langdradig worden, maar het uiteindelijke einde van het boek maakt dan weer veel goed. Heel apart opgeschreven met veel z.g. anekdotes. Prachtige personages die je bij blijven. Of ik het zo mooi als "Het Familieportret"? Nee, net een sterretje minder, maar ik heb wel direct de verfilming van dit boek op Blu Ray besteld. Ben benieuwd naar de film. Het is een boek wat ik niet snel zal vergeten. Een absolute aanrader.

Volgens mij ben ik de enige die wat minder te spreken was over dit boek.

Het verhaal was wel ok maar dat het geschreven was door de dood
was heel apart. Niet mijn favoriete manier van verhalen lezen.

Het boek heb ik uitgelezen maar blijft niet lang hangen, alleen de plotjes,
feitjes en de tekeningetjes blijven nog rondspoken.

Niet mijn boek, en dat komt vooral door de verteller. Die vindt het nodig om constant zijn alwetendheid te laten blijken. De meerwaarde daarvan ontgaat me. En dat hij zich daarbij bedient van een eigenwijs en arrogant toontje helpt ook niet. De rest van het boek is niet van dien aard dat het dit manco kan compenseren. Ik ben blij dat ik het uit heb.