Män Som Hatar Kvinnor - Stieg Larsson (2005)

Wat een fantastisch boek. Ik vind het echt heel erg jammer dat de schrijver ervan dood is, zou namelijk nog wel veel meer van zijn werk willen lezen.

Gedurende het lezen van het boek licht de schrijver hier en daar een tipje van de sluier op en toch blijft de lezer geboeid tot het einde. Ik stond echt te kijken van de kwaliteit en goede schrijftstijl van Stieg Larsson. Ronduit fantastisch!

Erg goed boek en ga binnenkort de andere 2 delen van deze schrijver bestellen.
Vond het boek traag op gang komen en met name de familie die uit erg veel personen bestaat maar na verloop van tijd weet je de personen wel te onthouden en te plaatsen. Het einde van het boek is erg verrassend, vond het jammer dat ik het boek uit had.

Heb dit boek gelezen op 10 km hoogte boven de atlantische oceaan. Gedurende de vlucht heeft het me prima kunnen boeien hoewel het zich absoluut niet kon meten met de boeken die ik er net voor had gelezen. Wat thriller betreft is het een boeiend verhaal maar niet duidelijk beter dan een Ludlum of een Cornwell. Ik vond zelfs dat de auteur vrij lang de tijd heeft genomen om de spanning op te bouwen. Daarnaast heb ik me een beetje geergerd aan de beschrijvingen van de IKEA interieurs. Deel twee en drie liggen nog onaangeroerd op me te wachten.

Erg goed boek. In het begin moet je er even inkomen, maar na verloop van tijd word het steeds interessanter en word het ook steeds lastig het boek weg te leggen.
Het verhaal ontwikkeld zich verrassend. Ben zeer benieuwd naar het volgende deel!

Verbijsterend dat dit boek zo'n hype heeft veroorzaakt. Kan mij niet aan de indruk onttrekken dat dit alles met zijn dood te maken heeft.

Het verhaal is niet onaardig, hoewel de oplossingen en feiten hier en daar gewoon uit de lucht komen vallen.
Maar wat mij het meest heeft gestoord is de schrijfstijl. Verschrikkelijk! Het Bert en Ernie niveau wordt nauwelijk ontstegen. Veel werd op kinderlijk wijze uitgelegd en verteld, daardoor voelde ik mij als lezer ernstig onderschat.
De God-verteller-techniek die Larsson gebruikt verraadt dat het eigenlijk maar een matige schrijver is. Het is niet voor niks dat je dit zelden of nooit tegenkomt in de literatuur.

Ook voel ik mij enigszins genaaid door de 3-delen verkooptruc.
Ja, ik ben er ingetrapt zoals velen met mij denk ik. Ik ging er vanuit een 1600 pagina dik verhaal voorgeschoteld te krijgen. Niet dus...
Na deel 1 houd ik het voor gezien.

@ Worm:

De boeken volgen als verhaal wel degelijk op elkaar, waarbij deel 2 en 3 eigenlijk één groot verhaal vormen. Maar na je ervaringen met deel 1 moet je zelf maar even kijken of je daar nog aan begint natuurlijk...

vermeerf, ik deel jouw mening wat die drie delen betreft. Ik heb ze alle drie in volgorde gelezen, en een kennis van mij eerste de 2e en dan pas de 1e en die zei dat er toch wel elementen onduidelijk waren. Misschien soms wat lastig zijn de uitgebreide beschrijvingen, maar ik vond het wel aangenaam om werkelijk zo meegesleurd te worden in het verhaal. Indien er te weinig voortgang in een boek zit, ben ik al vlug geneigd om het opzij te leggen...

Toch een grote tegenvaller. Een dikke pil en ik heb er dan ook lang over gedaan. Heel rustig en secuur wordt het vooral opgebouwd, maar eigenlijk is er nooit een payoff. De schrijfstijl is maar matig. Keer op keer worden dezelfde zinsconstructies gebruikt en het is vooral vaak makkelijk scoren. Daarnaast berust het verhaal op te veel toevalligheden. Zoals bijv. zijn dochter komt met de christelijke antwoorden. Daarnaast heb ik helemaal niet het idee dat het van die meesterspeurders zijn. Vooral Lisbeth Salander die zogenaamd geniaal is, maar ook haar antwoorden vinden door een simpele zoekopdracht van google.com. Ik kan er niet bij dat er niet andere mensen zijn die hierop zijn gekomen. Daarnaast leidt het verhaal te veel naar het happy end en de toenadering tussen Mikael en Lisbeth vooral makkelijk scoren.[/spoiler[

Ik ben dan ook niet van plan de rest van de trilogie te lezen.

Mooi boek.

Na vele goede dingen erover gehoord te hebben dacht ik maar eens een poging te wagen. Ik wist niet echt wat mij te wachten stond maar het resultaat is zeker weten de moeite. Dit is echt een thriller met veel spanning en een zeer intressant verhaal. De personages met name Lisbeth Salander & Mikael Blomkvist zijn erg intressante mensen. Lisbeth heeft er voor gezorgt dat ik vaak vele uren aan het lezen was. Echt een zeer bijzondere vrouw.
Het verhaal hield mij ook vaak in de ban maar helaas was het soms net iets te lang.
Maar voor de rest blijft het een erg mooi boek.

4.5*

Gisteren is op België Twee de verfilming in een televisieserie begonnen. Aan het eind van deel één zat ik op het puntje van mijn stoel. De hoofdpersonen zijn goed gecast, levensecht. Spannend verhaal!
Ik had al wel eens over de Trilogie van Stieg Larsson gehoord en kan bijna niet wachten op het vervolg van de televisieserie.
Misschien moet ik om mijn nieuwsgierigheid te bedwingen Mannen Die Vrouwen Haten maar reserveren bij de bieb.
Hoe zou de vergelijking tussen serie en boek zijn? Iemand gisteren ook gekeken?

Opgenomen... om de twee delen achter elkaar te kunnen bekijken
Een week wachten op het tweede deel is altijd vervelend en breekt het verhaal. Ben erg benieuwd!

Serie is goed maar boek heeft net iets wat meer details zoals het altijd is. Ik vond het boek ook net iets meer boeien dan serie. Moet deel 2 en 3 nog wel lezen maar ga ook zeker de serie verder kijken. Heb deel 1 al eens volledig gezien.

Ik hoorde vandaag dat de serie op dvd verkrijgbaar de héle serie op dvd verkrijgbaar is, per boek 1 dvd ofwel 2 afleveringen.

@MoBy, een boek kan qua details meer bieden. Kun je nagaan, ik vind de serie al sterk. Punt is dat ik meestal beter eerst het boek kan lezen, daarna pas de verfilming zien. Anders wéét ik het al als ik ga lezen en dat leest minder spannend. Bij een verfilming vind ik dat niet vervelend, gek genoeg.

canvas zendt de 3 delen uit maw 6 weken.

Eerst saai, toen ok en daarna razend spannend!

Vond het boek in het begin enorm sfeervol en zeer leuk om te lezen. Zowel verdwijningszaken als gesloten kamer-mysteries vind ik altijd erg interessant in dit soort thrillers. Het boek heeft ook een bepaalde warmte en meeslependheid die flink contrasteert met wat ik in bijna alle andere Zweedse thrillers tegenkom.

De personages vormen wel een heel bont gezelschap en Lisbeth Salander, toch hét personage van het boek voor mij, is wel een gigantische karikatuur. Toch kon ik haar erg waarderen, alleen al door haar interessante voorgeschiedenis, morele standpunten (een van de meest interessante aspecten van het boek, iets wat op het einde ook nog interessant wordt).

Veel mensen hebben het over de eerste 100 pagina's die saai zijn, maar ik vond die juist het beste. De boek verliest voor mij een hoop van zijn sfeer en eigen karakter zodra het tempo erin komt en het boek een pageturner wordt met het onderzoek naar de seriemoordenaars. Vond ik sowieso een beetje doorsnee en niet al te interessant eigenlijk. Het onderzoek verliest dan ook een stukje van zijn persoonlijke en meer emotionele tintje voor mij.
Op een gegeven moment worden dingen ook wel erg makkelijk opgelost. Wel gaaf hoe het wel en wee op de redactie van het blad Millennium wordt gevolgd.

Wennerström blijkt op een gegeven moment wel een heel grote bad guy, wapensmokkel, drugs, bij van alles blijkt hij betrokken, had wel wat minder gemogen voor mij. Maar wel tof hoe Lisbeth die truc uithaalt om hem van een flinke som geld te beroven,en ik vond het wel een goede keuze om hem niet echt een gezicht te geven in het boek. Ben benieuwd hoe de trilogie zich verder ontwikkelt. Zit alweer op een redelijk eind in boek 2 en dat bevalt tot nu toe nog zeer goed.

Wat een nare voorkant.

Ik vond bij tijd en wijle het wel erg confronterend en gedetailleerd luguber. Desalniettemin een zeer spannend werk.

Er zouden alleen al in België en Nederland een miljoen exemplaren verkocht zijn van dit boek. Dat maakte de uitgeverij Signatuur vandaag bekend. Toch een vrij hallucinant cijfer!

Een heerlijk begin van een naar meer smakende trilogie.

Ik had de boeken al lang in mijn boekenkast staan , maar ben er nooit degelijk aan begonnen omdat het me niet zo aansprak. Ook heb ik het begin van de eerste film bekeken en heb het na 20 minuten afgezet (omdat ik niet geconcentreerd was). Maar na lange aarzeling heb ik het eerste boek dan toch uit de kast gehaald en ik heb er nog steeds geen spijt van gehad.

Mannen die vrouwen haten is een geweldige detectivethriller met twee uitmuntende hoofdpersonages. Stieg Larsson heeft de personages op papier een ziel meegegeven. Mikael is charmant, leuk en grappig, maar ik lees toch liever hoe het met de prachtige hacker Lisbeth Salander er aan toe gaat. Een ongewoon meisje die veel problemen heeft gehad en toch voor haar eigen opkomt. Zeer sterk van haar.

Het verhaal komt inderdaad op gang na 100 bladzijden maar erg is dat niet. Ik heb graag dat schrijvers personages uitdiepen. Ik had meer moeite met de laatste bladzijden. Het verhaal bleef maar aanslepen en dat is een negatief puntje. Voor de rest is het hoofdplot een intrigerend detectiveverhaal, met een geweldig raadselachtige familie en een realistische ontknoping. Het lijkt allemaal een beetje op Cluedo. Ook is het boek op sommige momenten zeer spannend, maar deze wordt niet veroorzaakt door een achtervolging, of een moord... Neen, het boek is spannend door de ontbrekende puzzelstukjes die Mikael stiekem één voor één oplost. Deze passages zijn zo aangrijpend dat ik op een keer in mijn bed enorm schrok omdat er een houten lat van mijn bureau is gevallen.

Een heerlijk boek dat vraagt naar meer. Ik ben benieuwd naar de rest van de trilogie.

4*

Allereerst vind ik het vreselijk dat dit boek onder Twilight in de lijst staat. Hieraan zie je dat het meer om een populariteit- dan om een kwaliteitssite gaat. Mannen die vrouwen haten heeft mij ongetwijfeld van mijn stokken geblazen toen ik het voor het eerst las. Ook de vervolgen zijn uitermate goed.
Hoe Larsson zijn personages uitdiept, is bijna onmogelijk om te analyseren. Hij besteedt circa de eerste honderd pagina's aan het introduceren van Mikael en Lisbeth en slaagt er in dit te doen zonder dat het gaat vervelen. Zo kan de lezer echt wel de reacties van de personages begrijpen in bepaalde situaties.
Bovendien is ook de verhaallijn, ondanks zijn complexiteit, heel goed te volgen. Mannen die Vrouwen haten is samengevat een lijvig boekwerk dat bij mij zijn status in m'n persoonlijke top tien gevestigd heeft.
5*

Dat de eerste honderd pagina's minder zouden zijn is nogal een dubbeltje op zijn kant: ja, het mist de drive die er in het tweede deel wel zit, maar de personages worden tenminste wel uitgediept. Dat is een zaak die in gelijkaardige romans vaak al eens vergeten wordt en 9 kansen op 10 dé reden waardoor veel mensen dit zoveel beter vinden dan andere verhalen binnen het genre. Terecht ook.

Mikael is doorheen het verhaal een beetje de 'goody two shoes': een typische hoofdpersonage dat weinig slechte kantjes kent. Pas aan het einde wordt hem een moreel dilemma opgelegd, waardoor hij van het puur wit naar lichtjes grijs verandert. Lisbeth Salander is dan een veel interessanter personage, al zij het wel nogal karikaturaal en extreem. Het is een nogal makkelijke manier om de lezer emotioneel te manipuleren: wereldvreemd meisje bloeit open, lezer blij, om dan op de laatste pagina het tapijt van onder je uit te trekken. Zeker Mikael is niet het meest interessante personage, maar omdat ze stabiel worden voorgesteld is het veel makkelijker om je in het verhaal te verliezen.

De grote brok is een gesloten-kamer-mysterie: het is amusant, we willen graag weten wie het gedaan heeft en het is bij momenten nogal geforceerd; De dochter die de bijbelcitaten herkent, de hackers die een beetje kunnen toveren, etc., maar ik ben van mening dat dat ook wel een beetje noodzakelijk is om het interessant te houden. De uiteindelijke clou zag ik half aankomen, en dat vind ik toch de meest voldoening schenkende ontknopingen: in zeker aspect zie je het wel aankomen, maar er zit toch nog een twist aan.

Verder zijn er wel wat kleine minpuntjes: sommige zaken worden wat te lang uitgerokken of te gedetailleerd gebracht (dat fragment bij die dominee, bijvoorbeeld) en het constante koffie drinken (en als ik eerlijk mag zijn vond ik dat op den duur eerder grappig dan vervelend). Enfin, zeer degelijk genre-boek waar ik vooral uit geleerd heb dat vrouwen zo ver mogelijk uit de buurt van Zweden moten blijven.

Eindelijk gelezen. Wat een geweldig boek is dit! Larsson doet iets méér met de doordeweekse misdaadroman, door het mysterie te koppelen aan allerlei maatschappelijke fenomenen (godsdienstwaanzin, beursspeculanten, grote bedrijvenfraude, nazisme). De personages worden meesterlijk beschreven en alles baadt in een nagelbijtende spanning. Maar het meest heb ik nog genoten van het laatste hoofdstuk, waarin Blomkvist zijn persoonlijke vendetta met Wennerström voltrekt. Vooral zijn uitleg over het verschilt tussen beursgang en economie is vandaag relevanter dan ooit. Memorabele thriller, terecht een wereldwijde bestseller.

Wat ontzettend gaaf geschreven! Ik ben inmiddels bezig in het derde deel en heb beide films die op deze roman gebaseerd zijn gezien. Ik ben dus best wel een fan geworden, hoewel het boek met kop en schouders boven alle interpretaties uitsteekt.

Het mooie aan Larsson's schrijven is dat je wordt overstelpt met informatie maar dat het zo wordt gebracht dat het daadwerkelijk iets toevoegt. Dat is niet zo'n bijzonderheid maar ondanks de lengte van de ellenlange verhandelingen over politiek en andere regelgeving, storen deze absoluut niet. Hoewel dit meer de overhand krijgt in de twee vervolgen.

Dan het plot. Het lijkt zo'n onmogelijke situatie en dat is in elk deel weer zo. Maar het wordt nooit oud of vervelend! En da's knap! Zeker daar ik al aan zag komen dat Harriët stiekem gewoon nog leefde, vanwege die opgestuurde bloemen. Het leuke is echter dat ik het hoe en wat niet had kunnen vermoeden.

Het lijkt me een hele kunst om je personages zo te kunnen doen leven als Larsson dat deed. De portrettering ervan in de Zweedse films vond ik dan ook best goed, hoewel Mara's Lisbeth toch dichterbij de 'echte' Lisbeth kwam, naar mijn smaak. Maar in het boek ga je van ze houden en/of hen intens haten, wat ze ook maar verdienen. Prachtig.

Het plot heeft me het hele boek beziggehouden. Alleen jammer van die laatste honderd pagina's, die helemaal niet spannend waren. Nee, dan moet je de cliffhanger van Flickan Som Lekte med Elden hebben, crisis hé! Ongeëvenaard! Ik MOEST ook direct bezig in het vervolg daarop toen ik die tweede uit had!

Vanwege de iets minder boeiende laatste honderd bladzijden geef ik een negen. Maar ze worden wel steeds beter!

Inmiddels een jaar geleden dat ik dit boek heb gelezen. Weet nog dat ik de eerste bladzijden moeilijk vond doorkomen, maar zou dit niet een slecht deel van het boek noemen. Juist door al deze info heeft het boek meer diepgang als het daadwerkelijk 'van start' gaat. Leuke personages en het oorspronkelijke mysterie vind ik eigenlijk net zo leuk als alles wat er daarnaast nog speelt, juist ook deze diverse dingen die door elkaar lopen maken het een goed verhaal. Fijn ook dat het boek zo dik is, je kunt je er compleet in verliezen zonder het in één dag uit te hebben.
Inmiddels is er toch veel weggezakt en ga ik de eerste twee delen van de tv-serie (dus samen het eerste boek) eerst maar eens kijken voordat ik in deel twee begin.

Leuk geschreven boek. Het is even door de eerste 100 pagina's worstelen, maar dan krijg je ook een spannend verhaal met een onverwachte ontknoping. De delen hierna konden me stukken minder boeien, helaas.
Normaal gesproken ben ik totaal geen detective lezer, maar door interessante karakters en beeldende beschrijvingen, bleef ik hierbij wel doorlezen. Dikke voldoende.

Het boek heeft me kunnen boeien van begin tot eind. Een krachtig verhaal in een waaier van omstandigheden...

Echt heel jammer dat ik de film eerder heb gezien dan het boek gelezen.

Spannend boek met een boeiende schrijfstijl.

Enige kritiek is hier wel op z'n plek. Oké het plot houd je wel aan het lezen maar de Jip en Janneke zinsconstructies zijn wel heel bont. Er is weinig subtiliteit te vinden. De karakters zijn 'overdone'. Door de lengte van het boek ga je je hier aan storen. En de afwikkeling van het Wennerstromconflict is een ware anti-climax. Dit nodigt niet uit deel 2 en 3 te lezen. De TV- serie wil ik nog wel een kans geven.

Een boek waarin geprobeerd is met twee hoofdbeginselen een verhaal aaneen te rijgen. Weliswaar zijn daarmee twee mooi beschreven zaken in hetzelfde boek terecht gekomen, maar ze verschillen te veel van elkaar en hebben ieder een eigen spanningsboog, waardoor dit eerste deel van wat een trilogie is geworden op zich al uit meerdere delen bestaat. Daar is niets mis mee wanneer er een goede, mooie verhaallijn gevolgd wordt, en dat is in dit boek ook grotendeels het geval, maar hoewel het allemaal fraai is uitgedacht en er goed wordt ingespeeld op de nieuwsgierigheid van de lezer, wordt deze nieuwsgierigheid (bij mij althans) niet helemaal bevredigd. Daarvoor passeren de ontboezemingen allemaal net wat te vluchtig. Jammer, want de woorden, die door Tineke Jorissen-Wedzinga mooi zijn vertaald, lezen verder heel plezierig weg.

Stieg Larsson gebruikte locaties die hij kende, want hij groeide op in het noorden van Zweden en studeerde journalistiek in Stockholm. Het fictieve eilandje Hedeby is een afgesloten omgeving met een beperkt aantal verdachten. De lage temperaturen passen bij de onderkoelde relaties binnen de familie Vanger. De twee hoofdpersonages woonden en werkten al op een eilandje in de veel minder geïsoleerde hoofdstad.

Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander vullen elkaar aan. Hij is als onderzoeksjournalist goed in veldwerk en contact leggen met mensen. Zij blinkt uit in computers hacken, maar is sociaal en emotioneel onbeholpen. Ze bezit eilandjes van intelligentie - een symptoom van hoog functionerend autisme.

Er zijn twee tijdlijnen. Het heden duurt ongeveer een jaar. Het verleden, rond een moord van zesendertig jaar geleden, moet gereconstrueerd worden. Puzzelstukjes zijn gesproken en geschreven woorden, en foto’s. Rituele dierenoffers staan in contrast met gedroogde bloempjes, maar beide dienen als hint.

De titel verwijst naar geweld tegen vrouwen en de manier waarop dat verantwoord wordt sinds bijbelse tijden. Ook de pseudowetenschappelijke rassenkunde ging uit van een vals superioriteitsgevoel. In de omkaderende nevenplot wordt de moeilijke verhouding tussen de media en de financiële wereld aangekaart. De aanklacht tegen casinokapitalisme was vooruitziend. Door spanning en diepgang te combineren heeft deze te jong gestorven schrijver een plaats verworven bij de top van de Scandinavische misdaadliteratuur.