Kitchin - Banana Yoshimoto (1988)

Aardig verhaal dat mij pas na de helft bij de kladden grijpt. Daarna is het dan ook meteen wel genieten op momenten. Het eerste deel van het boek liet mij echter behoorlijk koud. Het verhaal Moonlight Shadow vind ik ook erg sterk. Hoewel ik de travestie elementen in beiden verhalen overdreven vind. Dat en tegelijkertijd wordt er te weinig aandacht aan besteedt. Misschien als dit vreemde element meer centraal had gestaan dat ik het meer ging waarderen. Nu is het vooral het verwerken van de dood wat centraal staat en dan nog langs een zijspoor de travestie(wat een manier is om deze dood te verwerken).

Kitchen I: 2*
Kitchen II: 3.5*
Moonlight Shadow: 4*

Kitchen: 3.5*

In tegenstelling tot Dn!s boeit de eerste helft mij wel. Toch vind ik ook het tweede, kortere verhaal, een slag beter. Vooral omdat Yoshimoto daar vanuit een bestaand gegeven heeft gewerkt, dat het het licht surrealisme toch opeens aannemelijk maakt.

De twee verhalen deden me denken aan die van Haruki Murakami. Yoshimotie flirst namelijk ook met surrealisme en wekt eveneens een melancholieke en weemoedige sfeer op. Niet zo gek, gezien de thema's, liefde, dood en rouw. Het deed me dan ook wel een beetje aan Norwegian Wood denken.

Terwijl Mikage de dood van haar oma nog verwerkt (haar ouders zijn eerder al overleden), trekt ze in bij een jongen en zijn transseksuele moeder. Ergens is dit een verhaal met potentieel zware onderwerpen, aangezien de dood en discriminatie volop aanwezig zijn, maar Kitchen blijft luchtig van toon. De titel verwijst naar de keuken, de plaats waar Mikage zich het meest op het gemak voelt en haar talenten tot uiting komen. Een simpel coming of age verhaal die een zelfde toonsoort kent als de verhalen van Murakami. Van hetzelfde kaliber is Moonlight Shadow, het tweede verhaal in dit tweeluik. Prettig om te lezen, maar te lichtgewicht om blijvende indruk te maken.

Ik ben een enorm Japanofiel. Muziek, film, literatuur, beeldende kunst, ik vind het (bijna) allemaal schitterend. De laatste tijd heeft de boekhandel in Nijmegen best wel vaak Japanse literatuur op de tafels liggen, vaak naar het Engels vertaald.

Ik koop die boeken bijna allemaal, omdat ik alleen al als ik een Japanse naam zie lichtelijk hysterisch word. Kitchen lag daar laatst dus ook bij, en ondanks dat Yoshimoto een bekende naam was, had ik nog nooit wat van haar gelezen. Blind aangeschaft dus, en totdat ik ging lezen had ik geen enkel idee waar het over ging. Of überhaupt dat het boek uit twee verhalen bestaat.

'Kitchen' gaat over een jonge vrouw die haar laatste overgebleven familielid verliest en bij twee vreemden intrekt. Al snel ontstaat er een hechte vriendschap tussen haar en de anderen. 'Moonlight Shadow' gaat over een jonge vrouw die haar vriend is verloren bij een auto-ongeluk en door een ontmoeting met een mysterieuze vrouw de mogelijkheid krijgt om eindelijk op een goede manier afscheid te nemen van hem.

Kitchen heeft me onmiddellijk verliefd gemaakt op de schrijverskunsten van Yoshimoto. Een immense warmte gaat er uit van beide verhalen en ik vond het enorm meeslepend. Knap voor die beperkte lengte (+/- 100 en +/- 50 pagina's). Zie mijn videorecensie en leessoundtrack als je meer te weten wilt komen over mijn ervaringen met dit boek.

In de laatste aflevering van BoekenFM!

Een paar jaar geleden werd dit populaire Japanse boek voor de tweede keer in het Nederlands vertaald door Maarten Liebregts. Hij geeft vooraf een korte inleiding op het boek, wat helpt om bepaalde aspecten ervan te begrijpen die voor Nederlandse lezers niet voor de hand liggen.

Qua sfeer vind ik het typisch Japans, geschreven in een poëtische stijl, met aandacht voor details zoals het weer, de natuur en wat de hoofdpersonen eten.

Het tweede verhaal spreekt me minder aan dan het eerste, maar vanwege de mooie schrijfstijl ben ik wel benieuwd naar ‘Moshi, moshi’, dat net is uitgekomen in het Nederlands.

Kitchen – Banana Yoshimoto | Lalagè leest - lalageleest.nl