Teodor Okrutny wraca do znienawidzonego Skraju. Mamy dla Was książki

Teodor Okrutny po piętnastu latach wraca do znienawidzonego Skraju. „Skraj nie jest miejscowością, do której chce się wrócić. Albo się tutaj rodzisz i tutaj umierasz, albo w przebłysku samoświadomości uciekasz, a rodzina i znajomi z dnia na dzień o tobie zapominają. To jedno z tych miejsc, które równie dobrze mogłyby zostać wymazane z mapy, a nikt by tego nie zauważył. Wszyscy żyją tu ze świadomością, że ich istnienia znaczą tyle samo, co istnienia zwierząt zamieszkujących lasy. Z jednej strony Skraj był autonomiczną społecznością, a z drugiej nikt nie zaprzątał sobie głowy jego istnieniem.
Wielu było to bardzo na rękę.
Trzydziestopięcioletni aspirant Teodor Okrutny sądził, że już zawsze będzie należał do tej drugiej grupy osób, po których słuch zaginął. Tymczasem stworzył trzecią kategorię – tych, którzy zmuszeni są tu wrócić. Skraj ukradł mu osiemnaście pierwszych lat życia i Okrutny obiecał sobie, że jego noga już nigdy tu nie postanie. Przez ponad piętnaście lat nawet o tym nie pomyślał, aż zmusiły go do tego pewne wydarzenia. Wydarzenia, których nie dało się zamieść pod dywan”.

W Skraju zaginął komendant miejscowego posterunku policji Kazimierz Myśliwski. Od paru dni nikt nie widział też jednego z miejscowych – Jacka Walkiewicza. Okrutny został wiec poproszony przez „górę” o poprowadzenia śledztwa w tej sprawie. Wzbraniał się, nie chciał w ten sposób wracać do trudnej przeszłości i traumatycznych wspomnień. Wiedział też, iż miejscowi, po tym, jak zostawił rodziców, pałają do niego nienawiścią. W finale jednak się zdecydował. „Miał świadomość, że będzie tego żałował, ale też zdawał sobie sprawę, że musi wrócić. Miał swój powód”.

Objąwszy obowiązki komendanta od podwładnych dowiedział się, że w nocy przed zniknięciem Walczewski dzwonił do Myśliwskiego z interwencją. Wyjątkowo był trzeźwy, a jednak w części lasu otaczającego Skraj, niedaleko ambony, widział coś, co śmiertelnie go przeraziło. Na miejscu okazało się, że była to zmumifikowana ludzka ręka ze specyficznymi śladami po ugryzieniach, którą komendant zabrał na posterunek. Odkopał też stare akta trzech różnych spraw, w tym seryjnego mordercy i zaginięcia przed laty dwóch nastolatków; coś ewidentnie go zaniepokoiło. Kiedy wreszcie opuścił posterunek do domu już nie dotarł. Wszelki ślad po nim zaginął.

„Teodor sporządził notatki dotyczące prowadzonych przez Myśliwskiego spraw i jego podejrzeń odnośnie do znaleziska w lesie. Ono samo musiało na razie pozostać w szafie. Miał świadomość, że należy wezwać techników kryminalistyki i prokuraturę, ale tylko by się zbłaźnił, gdyby pokazał im to, co znalazł Myśliwski, bez wskazania żadnego konkretnego tropu. Musiał albo sam na niego trafić, albo odnaleźć komendanta, który być może zniknął dlatego, że wiedział zbyt dużo.
Pytanie tylko, czy w ogóle zmierzał w stronę prawdy”.

Ciężko ruszyć taką sprawę, ale Okrutny to dobry i doświadczony śledczy. Niemniej, gdziekolwiek się zwraca, tam znajduje coraz więcej dziwnych tropów i powiązań. Skraj to specyficzne miejsce, które niechętnie dzieli się też swoimi tajemnicami, zwłaszcza jeśli „węszy” taki wyrzutek jak on. Czy uda mu się zatem rozwiązać tę sprawę, mierząc się przy tym z trudną przeszłością i konsekwencjami tego, co się wydarzyło?

Tego dowiecie się czytając książkę. Od Wydawnictwa SKARPA WARSZAWSKA mamy 2 jej egzemplarze. Po jednym otrzymają osoby, które jako pierwsze wyślą do nas mail dziś, we wtorek 25.03 o godzinie 16 na [email protected]. W treści prosimy podać imię, nazwisko i adres. Tytuł maila: Okrutny.

an