NL8403295A - Polymeermengsel met polycarbonaat en polyester. - Google Patents

Description

k * 8-CB—10.222 -1-

General Electric Company te Schenectady, New York, Verenigde Staten van Amerika.

Aanvraagster noemt als uitvinders; LOHMEIJER, Johannes, Hubertus, Gabriel, Marie en HEUSCHEN, Jean, Marie,

Hubert.

Polymeermengsel met polycarbonaat en polyester..

De uitvinding heeft betrekking op een polymeermengsel, dat de volgende bestanddelen bevat; 5 (a) 30 - 70 gew.% aromatisch polycarbonaat; (b) 20 - 60 gew.% aromatisch polyester; (c) 5-15 gew.% van een polymeer met een elastomere kern, die één of meer alkyl- of aralkylacrylaten, een verknopingsmiddel en een entmiddel bevat en met 10 een stijve thermoplastische omhulling.

Polymeermengsels, die een aromatisch polycarbonaat, een aromatische polyester en een polymeer met een rubberachtige eerste fase en een stijve thermo-15 plastische eindfase kunnen bevatten zijn beschreven in WO 80/00972.-De bekende mengsels bezitten een goede slagsterkte en een goede sterkte, in het bijzonder in vergelijking met een zuiver aromatische polyester. In praktijk is verder gebleken dat deze bekende polymeer-20 mengsels een goede bestandheid tegen organische oplosmiddelen, zoals autobenzine bezitten. Aan de bekende polymeermengsels kleven twee kleine nadelen; voorwerpen verkregen door spuitgieten vertonen de neiging tot een verschijnsel, dat kan worden aangeduid als parelmoer-25 glans. Dat betekent dat deze voorwerpen soms een oppervlakte bezitten met parelmoerglans. Een tweede nadeel is het optreden van een verkleuring van het oppervlak (wit worden) na kontakt met organische oplosmiddelen 30 8403295 4 «' 8-CB-10.222 -2- zoals autobenzine. Deze twee nadelen maken het voor toepassingen waar hoge eisen aan het uiterlijk van het gevormde voorwerp worden gesteld noodzakelijk de voorwerpen van een beschermende laklaag te voorzien.

5

De uitvinding voorziet in een nieuw polymeer-mengsel met dezelfde goede mechanische eigenschappen als de bekende polymeermengsels zonder dat de hierboven genoemde nadelen optreden. De uitvinding berust op de 10 ontdekking dat door de juiste: keuze van de deeltjesgrootte van het polymeer (c) de genoemde nadelen niet optreden.

Het polymeermengsel volgens de uitvinding 15 heeft het kenmerk, dat het polymeer (c) een gemiddelde deeltjesgrootte van minder dan 0.2 micrometer bezit.

Met deeltjesgrootte wordt steeds de grootte bedoeld zoals bepaald volgens de hierna nader te beschrijven methode voor zover althans niet anders is vermeld.

20

De uitvinding heeft tevens betrekking op polymeermengsels, die a) 85 — 99.5 gew% aromatisch polycarbonaat en b) 0.5 - 15 gew% van een polymeer (c) als hierboven 25 bedoeld met een gemiddelde deeltjesgrootte van minder dan 0.2 micrometer bevatten.

De uitvinding heeft verder betrekking op polymeermengsels, die 30 a) 85 - 99.5 gew% aromatische polyester en b) 0.5 - 15 gew% van een polymeer (c) als hierboven bedoeld met een gemiddelde deeltjesgrootte van minder dan 0.2 micrometer bevatten.

8403295 35 t é 8-CB-10.222 - -3—

De uitvinding voorziet in het bijzonder in polymeermengseis, die een polymeer (c) bevatten zoals beschreven in het Amerikaanse octrooischrift 3,808,180.

De daarin beschreven polymeren bestaan uit een meer-5 fasig, samengesteld interpolymeer.met een eerste fase met een glastemperatuur van minder dan 10°G. Deze eerste fase is verkregen door polymerisatie van ten minste ongeveer 50 gewichtsprocent van een of meer alkyl en aralkylacrylaten, ongeveer 0.05 to 5.0 10 gewichtsprocent van een verknopend (crosslinking) monomeer, ongeveer 0.05 tot 5.0 gewichtsprocent van een ent (graft-linking) monomeer, ongeveer 0 tot 10.0 gewichtsprocent van een hydrofiel monomeer en de rest uit verdere copolymeriseerbare ethenisch onverzadigde 15 monomeren. Als verknopend monomeer wordt een polyethe— nisch onverzadigd monomeer met meerdere voor additiepo-lymerisatie reactieve groepen, die alle met ongeveer dezelfde snelheid reageren, toegepast. Het entmonomeer is een polyethenisch onverzadigd monomeer met meerdere 20 voor additiepolymerisatie reactieve groepen, waarvan er ten minste één met een reactiesnelheid polymeriseert, die sterk afwijkt van de reactiesnelheid van ten minste een van de overige reactieve groepen. Het polymeer (c) volgens ÜS 3,808,180 bevat verder een laatste fase uit 25 een stijf thermoplastisch materiaal, dat in aanwezigheid van de zojuist genoemde elastomere fase is gepoly-meriseerd uit een monomeer mengsel, dat voor ten .minste 50 gewichtsprocent uit een alkylmethacrylaat bestaat.

Tussen de elastomere fase en de laatste fase kan een 30 tussenfase aanwezig zijn, bijvoorbeeld een tussenfase uit styreen.

34S3295 35 * · 8-CB-10.222 -4-

Het polymeer (c) zoals toegepast in de poly-meermengsels volgens de uitvinding kan in de elastomere fase bijvoorbeeld een n-butylacrylaat of een 2-ethyl-hexyiacrylaat bevatten. De voorkeur wordt gegeven aan 5 2-ethylhexylacrylaat. Bij toepassing van 2-ethylhexyl-! acrylaat in de elastomere fase wordt een polymeer (c) verkregen dat bij toepassing in de polymeermengsels volgens de uitvinding leidt tot een polymeermengsel met bijzonder goede bestandheid tegen benzine (praktisch 10 geen verkleuring). Als verknopend monomeer kunnen polyacrylaten of polymethacrylaten van polyolen worden toegepast zoals bijvoorbeeld butyleendiacrylaat. Bij de bereiding van polymeer (c) wordt tevens een entmonomeer toegepast. Geschikte entmonomeren zijn bijvoorbeeld 15 allylmethacrylaat en allylacrylaat. De elastomere fase kan behalve het hierboven genoemde alkylacrylaat en/of aralkylacrylaat en de genoemde monomeren nog verdere copolymeriseerbare monomeren bevatten. De stijve laatste fase kan opgebouwd zijn uit een C1-C4 alkyl-20 methacrylaat zoals methylmethacrylaat of ook uit een copolymeer van styreen en acrylonitril.

De bereiding van polymeer (c) is op zich bekend. Eveneens- is bekend hoe men een polymeer (c) met 25 een bepaalde deeltjesgrootte kan verkrijgen. Hiervoor kan worden verwezen naar het bovengenoemde Amerikaanse octrooischrift 3,808,180 en naar het artikel van J. Vandegaer in J. Appl. Pol. Sc. 9, 2929 (1965).

30 Het bekende polymeer (c) kan volgens US

3,808,180 met stijve polymeren zoals acrylpolymeren worden gemengd. De "deeltjesgrootte van het elastomeer" is volgens US 3,808,180 "niet van wezenlijk belang".

35 8403295 « % 8-CB-10.222 -5-

De wijze waarop de deeltjesgrootte is bepaald en welke grootte wordt bedoeld (diameter of straal) of de wijze waarop de grootte is berekend (gemiddelde naar aantal of naar volume) is niet aangegeven.

5

Door de houdster van US 3,808,180 wordt onder de aanduiding Acryloid KM 330 een produkt op de markt gebracht, dat onder genoemd octrooi valt (zie hiervoor bijvoorbeeld Europese octrooiaanvrage 36 127 en impli-10 ciet WO 80/00972).

Wanneer men de deeltjesgrootte van dit produkt (Acryloid KM 330) met een scanning electronen microscoop bepaalt op de hieronder beschreven wijze wordt 15 een deeltjesgrootte van 0.46 micrometer gevonden.

Het polymeer (c) zoals beschreven in het Amerikaans octrooisshrift 3,808,180 heeft men reeds toegepast in de vorm van polymeermengsels met een 20 poly(alkyleentereftalaat) (zie ÜS 4,096,202), met een poly(carbonaat) (EP 0,036,127), met een poly(alkyleen-tereftalaat) plus een poly(carbonaat) (WO 80/00972 en EP 0,025,920). De deeltjesgrootte van het daarbij toegepast polymeer (c) is nergens aangegeven? veelal is 25 wel aangegeven dat als polymeer (c) het commercieel produkt Acryloid KM 330 is toegepast.

De gevonden relatie tussen de deeltjesgrootte en het optreden van parelmoerglans en het optreden van 30 witte vlekken na kontakt met organische oplosmiddelen was onvoorspelbaar. De samenhang tussen deze factoren is ook voor soortgelijke polymeren niet bekend.

840 32 9 5 ft 35 8-CB-10.222 -6-

Bepaling deeltjesgrootte.

Met deeltjesgrootte van polymeer (c) wordt voor zover niet nader aangegeven in deze aanvraag en in de conclusies steeds de als volgt, bepaalde afmeting 5 bedoeld. Bij de bereiding van polymeer (c) wordt een latex verkregen waaruit polymeer (c) wordt gewonnen. Voor de bepaling van de deeltjesgrootte wordt uitgegaan van deze latex. Deze latex wordt in zeer verdunde vorm gecentrifugeerd met een analytische centrifuge (type 10 CAPA 500 van Horiba, Japan). De grootte van de sedimen-terende deeltjes wordt bepaald volgens de methode beschreven door W. Scholtan, Kolloid Zeitschrift 250, 782—96, 1972. Bepaald is steeds de volume gemiddelde deeltjesgrootte en wel de gemiddelde deeltjesdiameter 15 als het. Dv50 getal.

Deze methode was niet geschikt voor het bepalen van de deeltjesgrootte van het in de handel verkrijgbare product Acryloid KM 330, omdat de deeltjes 20 enige vorm van agglomeratie vertoonden. Daarom is de deeltjesgrootte ook bepaald in gevormde voorwerpen uit het polymeermengsel volgens de uitvinding en in gevormde voorwerpen uit een polymeermengsel, dat het commerciële produkt Acryloid KM 330. bevat. Polymeermengsels 25 met 8.5 gewichtsdelen polymeer (c), 40'gewichtsdelen polybutyleentereftalaat, 50 gewichtsdelen bisphenol-A-polycarbonaat, 0.5 gewichtsdelen titaandioxide, 0.05 gewichtsdelen roet en stabilisatoren werden bij 265eC in een extruder gemengd. Het extrudaat werd gegranu-30 leerd. Het granulaat werd gespuitgiet. De verkregen voorwerpen werden bij -196eC gebroken. Met een scanning electronen microscoop werden in het breukvlak de deeltjes uit polymeer (c) zichtbaar gemaakt. De gemiddelde diameter van 100 deeltjes is hieronder aangegeven als 35 "s.e.m. waarde". Over het algemeen vindt men met deze methode een kleinere waarde voor de diameter in vergelijking met de bovenbeschreven methode.

8403295 * * 8-CB-10.222 -7-

Een polymeer (c) met een deeltjesgrootte van minder dan 0.2 micrometer kan volgens op zich bekende wijze bereid worden. Een geschikte bereidingswijze is aangegeven (1e polymeer c).

5

De uitvinding berust op de ontdekking dat polymeermengsels/ die een aromatisch polycarbonaat, een aromatische polyester en een polymeer (c) met een deeltjesgrootte van minder dan 0.2 micrometer bevatten geen 10 parelmoerglans bezitten en geen witte vlekken vertonen bij kontakt met organische oplosmiddelen. Polymeermengsels, die een aromatisch polycarbonaat en een polymeer (c) met een deeltjesgrootte van minder dan 0.2 micrometer bevatten en polymeermengsels, die een aroma— 15 tische polyester en een polymeer (c) met een deeltjesgrootte van minder dan 0.2 micrometer bevatten, zullen-een soortgelijke verbetering van eigenschappen vertonen in vergelijking met-soortgelijke polymeermengsels, die het bekende Acryloid KM 330 met een deeltjesgrootte van 20 0.46 micrometer (s.e.m waarde) bevatten.

In het polymeermengsel volgens de uitvinding wordt bij voorkeur een polymeer (c) toegepast met een betrekkelijk grote verknopingsgraad (cross linking 25 degree), overeenkomend met een zwelgraad van minder dan 7 gram per gram (bepaald op de hieronder aangegeven wijze).

Het in de handel verkrijgbare polymeer (c) (KM 30 330) bezit een zwelgraad van 5 gram per gram. Toepas sing van een polymeer (c) met een zwelgraad van minder dan 7 gram per gram leidt tot een polymeermengsel met een verminderde parelmoerglans (bij gelijke deeltjesgrootte) .

8403295 35 * · 8-CB-10.222 -8-

Het polymeermengsel volgens de uitvinding bevat behalve het polymeer (c), een aromatisch polycar-bonaat en een aromatische polyester.

5 Aromatische polycarbonaten zijn op zich bekende verbindingen. Geschikte aromatische polycarbonaten vindt men bijvoorbeeld beschreven in het Amerikaans octrooischrift 4,034,016. Bijzonder geschikt zijn de polycarbonaten, die eenheden afgeleid van bisphenol 10 A en/of tetramethyl-bisphenol A bevatten. Het is eveneens mogelijk zogenaamde vertakte (branched) polycarbonaten toe te passen.

Aromatische polyesters zijn eveneens op zich 15 bekende verbindingen. In het bijzonder zijn geschikt de zogenaamde polyalkyleentereftalaten, zoals polyethy-leen-tereftalaat en polybutyleentereftalaat. De aromatische polyesters worden bereid door reactie van een of meer aromatische dicarbonzuren zoals tereftaalzuur, 20 esters of ester vormende derivaten daarvan met een of meer verschillende diolverbindingen. Geschikte diolver-bindingen zijn ethyleenglycol, 1,4-butaandiol en 1,6-hexaandiol. Een gedeelte van het aromatisch dicarbon-zuur kan door een alifatisch dicarbonzuur worden 25 vervangen. Mengsels van een of meer verschillende polyesters zijn eveneens geschikt.

De polymeermengsels volgens de uitvinding kunnen volgens de gebruikelijke werkwijze voor het berei-30 den van polymeermengsels worden verkregen. Gewoonlijk worden de polymeermengsels volgens de uitvinding bereid door de bestanddelen a), b) en c) met elkaar in een extrusiemachine te mengen en te extruderen. Het extru-daat wordt daarna gegranuleerd.

3403293 35 • * 8-CB-10.222 -9-

De polymeermengsels volgens de uitvinding kunnen door middel van de vormgevingstechnieken voor thermoplastische materialen, in het bijzonder door spuitgieten, tot voorwerpen worden gevormd.

5

De polymeermengsels kunnen verder nog gebruikelijke toeslagstoffen zoals vulmaterialen bijvoorbeeld in de vorm van versterkende vezels, stabilisatoren, kleurstoffen, vlamvertragende middelen, weekmakers, 10 vormlossingsmiddelen, kiemvormende middelen en dergelijke bevatten.

De bereiding van 10 polymeer (c).

1.0 Polymeer (c) met een deeltjesgrootte van minder 15 dan 0.2 micrometer.

1.1 De volgende oplossingen werden bereid: A. 506.9 gewichtsdelen n-butylacrylaat 2.6 gewichtsdelen allylmethacrylaat 20 2.6 gewichtsdelen tris(2-acrylyloxy-ethyl) isocyanuraat (FA 731 A van Hitachi) B. 6.4 gewichtsdelen natrium (n-dodecyl ben- zeensulfonaat) 25 530 gewichtsdelen gedemineraliseerd water C. 1.6 gewichtsdelen K2S2O8 (kaliumperoxy- disulfaat) 120 gewichtsdelen gedemineralisserd water 30 D. 1.6 gewichtsdelen Na2S205 natriumdisul- fiet) 120 gewichtsdelen gedemineraliseerd water

35 Een glazen 2 liter reactor werd gevuld met A

en B, gekoeld tot 10° C en zuurstofvrij gemaakt door vijfmaal spoelen/evacueren met stikstof. Het mengsel van A en B werd door roeren geëmulgeerd. De temperatuur 84 0 32 S 5 8-CB-1Q.222 -10- .· werd vervolgens op 40eC gebracht. Vervolgens werden 60 gewichtsdelen van oplossing C (ontlucht) geïnjecteerd, gevolgd door 60 gewichtsdelen oplossing D (ontlucht).

De polymerisatiereactie kwam direct op gang, hetgeen 5 resulteerde in een temperatuurstijging tot 70 - 75eC in 10 minuten: de temperatuur werd vervolgens op 60eC. ingesteld en de druk op 1.5 atmosfeer. De restanten van oplossingen C en D (ontlucht) werden met doseerpompen in een periode van 2 uren geleidelijk toegevoegd.

10 Daarna werd bij 60eC nogmaals een uur geroerd om de reactie te voltooien.

1.2 De volgende oplossingen werden bereid en ontlucht: 15 E. 127.4 gewichtsdelen methylmethacrylaat 0.6 gewichtsdelen allylmethacrylaat F. 1.6 gewichtsdelen natrium (n-dodecyl ben- zeensulfonaat) 20 0.4 gewichtsdelen K2S20g (kaliumperoxy- disulfaat) 100 gewichtsdelen gedemineraliseerd water G. 0.4 gewichtsdelen Na2S205 (natriumdisul- 25 fiet) 100 gewichtsdelen gedemineraliseerd water I , f

Aan het onder 1.1 verkregen reactiemengsel werden de oplossingen E, F en G over een periode van 1 30 uur onder roeren geleidelijk toegevoegd. Vervolgens werd de reactie gedurende % uur bij 85eC voortgezet.

Van de zo verkregen latex werd de deeltjesgrootte bepaald als hierboven aangegeven.

35 1.3 De verkregen latex werd gedestabiliseerd door de inhoud van de reactor door een filter uit te gieten in - een snel geroerde waterige oplossing met 1 gew.% CaCl2· 8403295 8-CB-10.222 -11-

Het neergeslagen polymeer (c) werd door filtreren geïsoleerd, werd met water uitgewassen en werd bij 60°C in vacuüm gedroogd.

5 De deeltjesgrootte bedroeg 0.17 micrometer.

2°. Polymeer (c) met een deeltjesgrootte van meer dan 0.2 micrometer (0.32 micrometer).

Een 2 liter glazen reactor werd onder roeren 10 gevuld met 500 gewichtsdelen water, waarna 160 gewiciitsdelen van een latex bereid als aangegeven onder 1.1 werden toegevoegd. De reactor met inhoud werd zuurstofvrij gemaakt door vijf maal spoelen/evacueren met stikstof. Het geheel werd op een temperatuur van 15 60 eC en onder een druk van 1.5 atmosfeer gebracht.

Ontluchte oplossingen A t/m D als beschreven onder 1.1 werden over een periode van drie uren geleidelijk toegevoegd. Daarbij-steeg de temperatuur tot 62 - 63*C. Tenslotte werd gedurende een verdere 1.5 uren, bij 60*C 20 geroerd.

2.2 Als aangegeven onder 1.2.

2.3 Als aangegeven onder 1.3.

25 3". Polymeer (c) met een deeltjesgrootte van meer dan 0.2 micrometer (0.61 micrometer).

3.1. De werkwijze volgens 2,1 werd herhaald waarbij 30 echter uitgegaan werd van een begin charge van 400 gewichtsdelen water en 30 gewichtsdelen latex verkregen volgens 1.1.

a 35 8403295 * * 8-CB-10.222 -12- 3.2 Als aangegeven onder 1.2.

3.3 Als aangegeven .onder 1.3.

5 4% 59, 6° Polymeer (c)

De werkwijzen als beschreven voor respectievelijk het 1®, 2® en 3® polymeer (c) werden herhaald waarbij echter een oplossing A werd toegepast bestaande uit 499.2 gewichtsdelen n-butylacrylaat, 2.56 gewichts-10 delen allylmethacrylaat en 10.24 gewichtsdelen tris (2-acrylyloxy-ethyl) isocyanuraat.

7®, 8®, 9® Polymeer (c)

De werkwijzen als beschreven voor respectieve-15 lijk het 1®, 2® en 3® polymeer (c) werden herhaald, waarbij echter een oplossing A werd toegepast bestaande uit 488,96 gewichtsdelen n-butylacrylaat, 2.56 gewichtsdelen allylmethacrylaat en 20.48 gewichtsdelen tris(2-acrylyloxy-ethyl) isocyanuraat.

20

Van de verkregen polymeren (c) 1 t/m 9 werd de gemiddelde deeltjesdiameter (Dv50) bepaald, evenals de zwelgraad en het gehalte gel (gelfractie). Voor het bepalen van de zwelgraad en de gelfractie werd een 25 bepaalde hoeveelheid polymeer (c) afgewogen (A). Deze hoeveelheid werd bij kamertemperatuur in een hoeveelheid van 1,5% gesuspendeerd in tolueen en werd gedurende 4 uren in suspensie gehouden. De suspensie werd vervolgens gecentrifugeerd (28000 G), de bovenstaande 30 heldere vloeistof werd afgegoten, het verkregen gel werd met vers tolueen vermengd en opnieuw gecentrifugeerd. De bovenstaande heldere vloeistof werd opnieuw afgegoten. Het gewicht van het achtergebleven gel werd bepaald (B). Het achtergebleven gel werd vervolgens 35 840 32 9 5 8-CB-10.222 -13-

gedroogd tot constant gewicht (C). De zwelgraad is de verhouding tussen B en C; de gelfractie (GF)is berekend uit C

- x 100%

A

5

De verkregen resultaten zijn weergegeven in de hieronder volgende tabel A.

Tabel A

10

Polymeer (c) no. Gemiddelde ZG GF

deeltjesgrootte (g/g) (gew%)

Dv50 (micrometer) 15 1 0.17 11.7 94.3 2 0.32 9.5 95.5 3 ' 0.61 8.8 95.1 4 0.18 7.9 96.2 5 0.34 6.5 95.2 20 6 0.57 5.5 95.0 7 0.16 5.7 94.9 8 0.30 5.4 96.6 9 0.52 5.2 96.1 25 De polymeren (c) no. 1, 4 en 7 zijn geschikt voor de polymeermengsels volgens de uitvinding; de polymeren (c) no. 2, 3, 5, 6, 8 en 9 zijn gebruikt voor vergelijkende voorbeelden.

30 Voorbeeld I

8,5 Gewichtsdelen van steeds één van de polymeren (c) 1 t/m 9 werden in een extruder bij 265°C gemengd met 40 gewichtsdelen polybutyleentereftaiaat (smeltindex volgens ISO 1133 bij 250aC, 50 N = 24 g per 35 10 minuten), 50 gewichtsdelen polycarbonaat afgeleid 8403235 '·* b 8-CB-10.222 -14- van bisphenol A (smeltindex volgens ISO 1133 bij 300°C, 12 N * 11 g per 10 minuten), 0.5 gewichtsdelen titaandioxide, 0.05 gewichtsdelen roet en stabilisatoren. Het extrudaat werd gegranuleerd. Het granulaat werd door 5 spuitgieten tot proefsstaafjes gevormd. Er werden tevens twee verdere polyraeermengsels bereid: één zonder polymeer (c) en een met 8.5 gewichtsdelen van het in de handel verkrijgbare Acryloid KM 330.

10 Van het verkregen granulaat werd evenals van de uitgangspolymeren de smeltindex (MFI) bepaald volgens ISO 1133. Volgens ASTM D 256 werd de kerfslag-sterkte bij -15eC bepaald (staafdikte 3,2 mm). De verkleuring (wit worden) van het oppervlak en parelmoer-15 glanseffecten werden bepaald aan plaatjes met een afmeting van 6 x 6 cm.

Het wit worden werd als volgt gemeten. De plaatjes werden 6 minuten ondergedompeld in een mengsel 20 van 85 vol% "Fuel C" (volgens ISO 1817) en 15 vol% methanol. Daarna werden de plaatjes gedurende 24 uren aan de lucht gedroogd. De verkleuring werd gemeten met een Zeiss RFC 3 spectrofotometer en berekend volgens DIN 6174. Het wit worden wordt gekwantificeerd door de 25 Ak*ab bijdrage, uitgedrukt in zgn. Cielab eenheden. Een lage absolute AL*^ waarde wijst op een geringe mate van wit worden, een hoge AL*ab waarde op een sterke mate van wit worden. De parelmoerglanseffecten zijn visueel beoordeeld door de plaatjes onder verschillende 30 hoeken en onder verschillende lichtbronnen te bekijken en door op kleurveranderingen te letten. Wanneer geen kleurveranderingen optraden (dwz. geen parelmoerglans) ' werd een beoordeling 5 gegeven? sterke kleurveranderingen zijn beoordeeld met het cijfer 1.

840 3 2 S3 35 8—CB—10.222 -15-

De deeltjesgrootte van polymeer (c) in het polymeermengsel is bepaald op de wijze als hierboven aangegeven met een scanning electronen microscoop.

5 De resultaten zijn samengevat in de hieronder volgende tabel B.

10 15 20 25 ‘ 30 35 84 0 3 2 S 5 4 j u 4 8-CB-l0.222 -16- k

CD

0 e H (0 φβ ^ cn h Tt cn cn m <3· cn inn

k nJ

flj H

ft O' 1 £ £ 0) «3 Ό £ H <ü ui Φ ,β jHOin Hincr» co η h cn r- £ £j * · · -·-#· ··· · 4

jrjfl) o <n W O' H co O' O O CN

^ W φ HiH Η Η Ή •ΡΊ ^ e 1 ^ cn Ό 1-3 (0 Ή

r—I φ o Ά' ci co O cn cn in O O O

cn r; n co co H I1 Γ~~ CN CO O CO

cwSo r**vö\o vo m m min'?)· ι-ιιη k cn m Φ (0 Η

« > I

flj w Φ Η Ό —* φ C G o o cn t" o O' r" ο* o CO cn Π φ *»· »·· ··· ·· (0 +j o +j cn cn ι-t nod η μ η ο n C* HhS HHH HHH η η h hh Φ 'v. c

S O' -H

W ^ S

Η Ο) 1ft Φ +J Φ Φ+j+j <n co cn o r·* cn ΐώ co ό ΌΟΟ) η cn cn η cn cn h cn <n "d* 0 g . . . «.♦ .·· I· . S-l 0 ooo ooo ooo o g d k • cn o <d <d v-t . -n g cn +> w h o Φ — cn O' k _ £ <d 2 <d <d -2 S S G cn k >1 h cn cn ^ in io r^cocTi ®

φ η <d S

φ 0 O » S ft >1 H +) 0 <D 0 ft s s + i? 8-CB-1Ö.222 -17-

Uit tabel B kan men zien dat de polymeer-mengseis, die de polymeren (c) no's 1, 4 en 7 bevatten de gunstigste combinatie van weinig wit worden en geen of weinig parelmoereffect vertonen. Vergelijking van de 5 polymeersamenstelling met polymeer (c) no. 7 met de samenstellingen, die polymeer (c) no. 4 en no. 1 bevatten, laat zien dat polymeer (c) no. 7 tot een geringer parelmoereffect leidt. Het belangrijkste verschil tussen polymeren (c) no's 1, 4 en 7 is de zwelgraad 10 (zie tabel A)? polymeer (c) no. 7 heeft de laagste zwelgraad. Op grond van dit resultaat wordt de voorkeur gegeven aan een polymeer (c) met een lage zwelgraad van minder dan 7 gram per gram. Het effect van de zwelgraad op de parelmoergians blijkt nog duidelijker wanneer men 15 de polymeermengsels met een polymeer (c) ho. 9, 6 en 3 onderling vergelijkt. Toepassing van polymeer (c) met de laagste zwelgraad leidt tot de beste beoordeling van de parelmoergians. *

20 Voorbeeld II

Op vergelijkbare wijze als hierboven beschreven voor het 4° polymeer (c) werd een polymeer (c) bereid, waarbij in plaats van n-butylacrylaat 2-ethyl-hexylacrylaat werd toegepast.

25

De gemiddelde deeltjesgrootte (s.e.m. diameter waarde) van dit polymeer (c) in het breukvlak van een poiymeermengsel volgens de uitvinding (bereid als' aangegeven in voorbeeld X met het hierboven bedoelde 30 polymeer (c) op basis van ethylhexylacrylaat) bedroeg 0.14 micrometer. De smeltindex van het poiymeermengsel bedroeg 14.0 g/min. De kerfslagsterkte bij -15®C: 605 J/m. De parelmoergians werd beoordeeld met cijfer 4 en de AL*ak waarde bedroeg slechts 0.5 Cielab eenheden.

3403295 35 ' w * 8-CB-10.222 „ -18-

Voorbeeld III

Er werd een polymeer (c) bereid op soortgelijke wijze als beschreven in voorbeeld II (dwz. elas-tomere fase uit 2-ethylhexylacrylaat) waarbij de 5 laatste fase niet uit methylmethacrylaat, maar uit een mengsel van styreen en acrylonitril (gewichtsverhouding respectievelijk 71:29) werd gecopolymeriseerd.

De gemiddelde deeltjesgrootte (s.e.m. diameter 10 waarde) van het zo verkregen polymeer (c) in een poly-meermengsel volgens voorbeeld I met dit polymeer (c) bedroeg 0.12 micrometer. Het polymeermengsel bezat een smeltindex van 16 g per 10 minuten, een kerfslagsterkte bij -15°G van 580 J/m een parelmoerglans waarde 4 en 15 een &L*at, waarde van 1.0 Cielab eenheden.

20 « 25 30 840 32 §5 % 35

Claims (6)

1. 8-CB-10.222 -19- Conclusies.
2. 1. Polymeermengsel, dat de volgende bestanddelen bevat: (a) 30 - 70 gew.% aromatisch polycarbonaat? 5 (b) 20 - 60 gew.% aromatische polyester? .. (c) 5-15 gew.% van een polymeer met een elastomere kern uit een of meer alkyl- of aralkylacrylaten, een verknopingsmiddel en een entmiddel en een stijve thermoplastische omhulling, 10 met het kenmerk, dat het polymeer (c) een gemiddelde deeltjesgrootte van minder dan 0.2 micrometer bezit.
3. 2. Polymeermengsel volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het polymeer (c) een zwelgraad van minder dan 7 gram per gram bezit.
4. 3. Polymeermengsel volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het polymeermengsel (a) 40 - 60 gew.% aromatisch polycarbonaat? (b) 30 - 50 gew.% aromatisch polyester? (c) 8-12 gew.% van het polymeer (c) bevat. 20 .4. Polymeermengsel volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het polymeer (c) een elastomere kern bezit, die ethylhexylacrylaat bevat.
5. 5. Polymeermengsel, dat a) 85 - 99,5 gew.% aromatisch polycarbonaat en 25 b) 0.5 - 15 gew.% van een polymeer (c) volgens conclusie 1 bevat.
6. 6. Polymeermengsel, dat a) 85 - 99.5 gew.% aromatische polyester en b) 0,5 - 15 gew.% van een polymeer (c) volgens conclu-30 sie 1 bevat. 8403235 35