PL89455B1

PL89455B1 -

Info

Publication number: PL89455B1
Application number: PL1973165751A
Authority: PL
Priority date: 1972-10-10
Filing date: 1973-10-10
Publication date: 1976-11-30
Also published as: CH591462A5; YU261373A; ZA737483B; GB1437208A; NL178254C; DE2350875B2; DK142457C; IE38266B1; AU471441B2; AT326119B; BG25795A3; DK142457B; JPS4980065A; DE2350875C3; IE38266L; CS168048B2; DE2350875A1; ES419450A1; CA1007645A; JPS5756475B2

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia 2-hydrazynobenzotiazoli na drodze wymiany grupy aminowej.Okreslenie vwymiana grupy aminowej" odnosi sie do reakcji wymiany jednej grupy aminowej na dru¬ ga, a w tym przypadku wymiany grupy aminowej na grupe hydrazynowa. Patrz Houben-Weyl, Me- thoden Der Organischen Chemie, Band 10/2, 278 (Georg Thieme Yerlag, Stuttgart, 1967); Ann. 686, 134 (1965); J. Amer. Chem. Soc, 74, 1648 (1952); Amer. Chem. Soc, 82, 3971 (1960) i J. Gen. Chem., ZSRR (tlum. ang.) 29, 2036 (1959).W ostatniej z tych publikacji opisano otrzymy¬ wanie i próby otrzymywania wielu pochodnych 2- -hydrazynobenzotiazolu na drodze reakcji hydrazy¬ ny z 2-aminobenzotiazolem i róznymi pochodnymi podstawionego w pierscieniu 2-aminobenzotiazolu, Nie uzyskano jednak calkowicie zadowalajacych wyników. Pewne reakcje nie prowadza do hydra- zynobenzotiazolu. W reakcji niepodstawionego 2- aminobenzotiazolu otrzymywano pozadany produkt ale lacznie ze znaczna iloscia o-aminotiofenotlu po¬ wstajacego przez otwarcie pierscienia i wydzielaja¬ cego sie w postaci dwusiarczku. Jedynie reakcje kar¬ boksylowe pochodnych aminobenzotiazoli przebie¬ galy z dobrymi wydajnosciami.Sposobem wedlug wynalazku wytwarza sie 2-hy- drazynobenzotiazole o ogólnym wzorze 1, w którym R oznacza atom wodoru, chlorowca, nizsza grupe alkilowa o Ido 3 atomach wegla, grupe alkoksylo- wa o 1 do 3 atomach wegla lub tioalkilowa o 1 do 3 atomach wegla, a n oznacza liczbe 0, 1 lub 2, przez reakcje, odpowiedniej pochodnej 2-aminobenzotia- zolu o ogólnym wzorze 2, w którym R1 oznacza atom wodoru lub grupe metylowa, z hydrazyna w obec¬ nosci co najmniej katalitycznej ilosci kwasu. Stoso¬ wane w tym opisie okreslenie „atom chlorowca" oznacza atom bromu, chloru lub fluoru.Otrzymywane 2-hydrazynobenzotiazole sa sub¬ stancjami wyjsciowymi wykorzystywanymi do wy¬ twarzania pochodnych s-triazolo(3,4-b)-benzotiazolu o ogólnym wzorze 3, w którym R2 oznacza atom wo¬ doru lub wiele innych grup. Zwiazki te sa stosowa¬ ne do zwalczania organizmów wywolujacych choro¬ by roslin.W sposobie wedlug wynalazku zasadnicze znacze¬ nie ma zastosowanie kwasu (w sensie definicji Lo- wry-Bronsteda). Korzystnie stosuje sie kwas mine¬ ralny, taki jak kwas solny, bromowodorowy lub siarkowy. Zadowalajace wyniki uzyskuje sie stosu¬ jac kwas organiczny, taki jak kwas octowy, benzoe¬ sowy, mrówkowy, malonowy, szczawiowy, p-tolue- nosulfonowy, fenylooctowy lub cytrynowy. Do mie¬ szaniny reakcyjnej wprowadza sie kwas róznymi me¬ todami. Mozna go dodawac oddzielnie albo w po¬ staci soli pochodnej 2-aminobenzotiazolu lub hydra¬ zyny.Ilosc stosowanego kwasu nie ma zasadniczego zna¬ czenia i dodanie go w ilosci katalitycznej zwieksza wyraznie wydajnosc produktu w stosunku do reakcji 89 45589 4a5 przebiegajacej bez kwasu. Wieksza ilosc kwasu nie wplywa ujemnie. W sposobie wedlug wynalazku sto¬ suje sie 0,1 do 1,0 mola kwasu na mol hydrazyny.Najlepsza wartosc molowego stosiinku kwasu do hydrazyny wynosi od 0,33 do 0,5.W dotychczasowych metodach stosowano nadmiar hydrazyny, której czesc spelniala role rozpuszczalni¬ ka. Obecnie stwierdzono, ze korzystne jest stosowa¬ nie rozpuszczalnika obojetnego. Powinien to byc roz¬ puszczalnik mieszajacy sie z hydrazyna i wykazuja¬ cy po zmieszaniu z innymi reagentami temperature wrzenia co najmniej 100°C, a korzystnie 120—150°C.Jako odpowiednie rozpuszczalniki stosuje sie alki- lenodiole o 2 do 4 atomach wegla, takie jak glikol etJHenS^J.' gl^T^CApylenowy, butanodiol-1,4 i bu- tanodiof-2,3; glikole dwu- i trójetylenowe i propyle- nowe, ria przyklad glikol dwuetylenowy, trójetyle- nowy^dii^ippopylenowy i trójpropylenowy; mono/ (Cj-C^alkiloetery *glikpli etylenowych i propylenom wych, takie" jSK eter monometylowy glikolu etyle¬ nowego, eter monoetylowy glikolu etylenowego i eter monometylowy glikolu propylenowego; mono (C!-C4) alkiloetery glikoli dwu- i trójetylenowych i propy- lenowych, takie jak eter monometylowy glikolu dwuetylenowego, eter monoetylowy glikolu dwu- etylenowego i eter mono-n-butylowy glikolu dwue¬ tylenowego ;trójetanoloamina; sulfolan i sulfotlenek dwumetylu. Okreslenie „alkilenodiole o 2 do 4 ato¬ mach wegla" odnosi sie tylko do dioli posiadajacych podstawniki przy róznych atomach wegla. Chociaz woda nie jest dobrym rozpuszczalnikiem, niewielkie iiosci wody nie wplywaja ujemnie na przebieg reak¬ cji. Dopuszczalne jest zatem zastosowanie hydrazy¬ ny w formie jednego z wielu produktów handlowych zawierajacych wode.Uzycie 2-aminobenzotiazolu i hydrazyny w jakims okreslonym stosunku nie ma zasadniczego znacze¬ nia. Dotychczas czesto stosowano nadmiar hydrazy¬ ny. Obecnie stwierdzono jednak, ze w przypadku niektórych pochodnych 2-aminobenzotiazolu, wiek¬ sze stezenie hydrazyny sprzyja powstawaniu pro¬ duktów ubocznych. Zastosowanie nadmiaru hydra¬ zyny jest równiez nieefektywne z tego wzgledu, ze reagenty wchodza w reakcje tylko w ilosciach rów- nomolowych. Zgodnie ze sposobem wedlug wynalaz¬ ku, dobre wyniki uzyskuje sie, stosujac od 1 do nie wiecej niz 10 moli hydrazyny na 1 mol 2-amino¬ benzotiazolu. Lepsze wyniki uzyskuje sie stosujac od okolo 3 do okolo 5 moli hydrazyny na 1 mol 2- -aminobenzotiazolu.Temperatura nie jest tak istotna dla reakcji i re¬ akcja przebiega zazwyczaj w temperaturze 100°C i wyzszej. Stwierdzono, ze dobre wyniki osiaga sie prowadzac reakcje w temperaturze 100—150°C, a jeszcze lepsze wyniki uzyskuje sie prowadzac re¬ akcje w temperaturze 120—150°C.Gotowy produkt wydziela sie przez przesaczenie mieszaniny reakcyjnej z wytraconym osadem. Moz¬ na jednak stosowac tez inne typowe sposoby wydzie¬ lania. Produkt otrzymywany wedlug sposobu tego wynalazku odznacza sie duza czystoscia, w pewnych przypadkach az do 98%. Ewentualnie gotowy pro- ¦ dukt oczyszcza sie typowymi metodami.Ponizsze przyklady ilustruja przedmiot wynalaz¬ ku.Przyklad I. 2-hydrazynobenzotiazol Do 30 g, papki 0,2 mola 2-aminobenzotiazolu w 150 ml glikolu etylenowego dodaje sie 23,7 g tj. 0,4 mola, 85%-owego wodzianu hydrazyny i 13,7 g, tj. 0,2 mola monochlorowodorku hydrazyny. Mieszanine miesza sie w atmosferze azotu i w ciagu 2 godzin ogrzewa sie w temperaturze 140°C. Produkt krysta¬ lizuje po ochlodzeniu. Dodaje sie 50 ml wody, mie¬ sza sie i osad odsacza sie. Po przemyciu 3 porcjami io wody o lacznej objetosci 100 ml, osad suszy sie pod zmniejszonym cisnieniem w temperaturze 60°C.Otrzymuje sie 29,9 g z wydajnoscia 90,6%, 2-hydra- zynóbenzotiazolu o temperaturze topnienia 194— 198°C. Miareczkowanie — 97,0%. W wyniku krysta- lizacji z etanolu uzyskuje sie 20 g produktu o tem¬ peraturze topnienia 198—199°C. (Temperatura top¬ nienia wedlug danych literaturowych wynosi 199 do 200°C, I. A. Solov'eva i A. G. Guseva, J. Gen. Chem.ZSRR, 29, 2036 (1959). Z drugiego rzutu dodatkowo otrzymuje sie 4 g produktu o temperaturze topnie¬ nia 196,5—198,5°C.Przyklad II. 5,6-dwumetylo-2-hydrazynoben- zotiazol 2{J Sposobem opisanym w przykladzie I poddaje sie reakcji 5,0 g, 0,028 mola 5,6-dwumetylo-2-aminoben- zotiazolu, 3,49 g, 0,056 mola 85%-owego wodzianu hydrazyny i 1,99 g, 0,028 mola monochlorowodorku hydrazyny. Otrzymuje sie 82% 5,6-dwumetylo-2-hy- drazynobenzotiazolu o temperaturze topnienia 223 do 228°C. Miareczkowanie — 97,2%. Po krystalizacji z etanolu uzyskuje sie substancje o temperaturze topnienia 235—237°C (rozklad).Wyniki analizy: obliczono dla CjjHnNgS: C-55,93, H-5,74, N-21,74, S-16,59%. znaleziono: C-55,96, H-5,78, N-21,55 i S-16,72%.Przyklad III. 4-chloro-2-hydrazynobenzotiazol Sposobem opisanym w przykladzie I poddaje sie reakcji 10,09 g 0,0543 mola 4-chloro-2<-aminobenzo- 40 tiaizolu, 6,45 g, 0,109 mola 85%-owego wodzianu hy¬ drazyny i 3,72 g 0,109 mola monochlorowodorku hy¬ drazyny.Otrzymuje sie 9,77 g, z wydajnoscia 90%, 4-chlo- ro-2-hydrazynobenzotiazolu o temperaturze topnie- « nia 226—229°C. Miareczkowanie — 96,2%. Po krysta¬ lizacji z izopropanolu uzyskuje sie 7,2 g substancji o temperaturze topnienia 239—241°C.Wyniki analizy: obliczono dla C7H6N8C1S: C-42,11, H-3,03, N-21,05, S-16,06 i Cl-17,76%. znaleziono: 60 C-42,07, H-2,94, N-20,82, S-16,11, Cl-17,81%.Przyklad IV. 4-metoksy-2-hydrazynobenzotia- zol Sposobem opisanym w przykladzie I poddaje sie 55 reakcji 5,0 g, 0,028 mola 4-metoksy-2-aminobenzo- tiazolu, 3,3 g, 0,057 mola 85%-owego wodzianu hy¬ drazyny i 1,9 g, 0,028 mola monochlorowodorku hy¬ drazyny. Otrzymuje sie 4,85 g 4-metoksy-2-hydrazy- nobenzotiazolu o temperaturze topnienia 215—220°C. 6o Miareczkowanie — 97,1%. Analityczna próbka wy¬ kazuje temperature topnienia 224—226,5°C (po kry¬ stalizacji z metanolu).Wyniki analizy: obliczono dla C8H9N8OS: C-49,21, H-4,65, N-21,52 i S-16,42%, znaleziono: C-49j25, 65 H-4,54, N-21,67 i S-16,40%.89 455 Przyklad V. 4-metylo-2-hydrazynobenzotiazol Mieszanine 11,95 g, 0,049 mola bromowodorku 4- -metylo-2-aminobenzotiazolu i 8,60 g, 0,15 mola 85%-owego wodzianu hydrazyny w 40 ml glikolu ety¬ lenowego ogrzewa sie w ciagu 2 godzin w atmosfe¬ rze azotu w temperaturze 140°C. Mieszanine oziebia Przyklady VIII—XIV. Sposobem wedlug wy¬ nalazku bromowodorek 4-metylo-2-aminobenzotia- zolu poddaje sie reakcji z wodzianem hydrazyny.Reakcje prowadzi sie w róznych rozpuszczalnikach, które wraz z czasem reakcji, temperatura reakcji i wydajnoscia produktu, przedstawiono w tablicy.Tablica Rozpuszczalnik glikol dwuetylenowy glikol propylenowy butanodiol-2,3 trójetanoloamina sulfolan DMSO eter monometylowy glikolu etylenowego Czas reak¬ cji, godzi¬ ny, 80 mi¬ nut 2 3 3 ,5 4 ,5 Temperatura reakcji °C 140 140 125 134—140 129 125 110 Wydaj¬ nosc pro¬ duktu % ¦ 91 93 88 91 85 95 85 sie do temperatury pokojowej i dodaje sie 40 ml wo¬ dy. Produkt, który zaczyna wytracac sie w czasie chlodzenia, odsacza sie, przemywa woda i suszy sie pod zmniejszonym cisnieniem w temperaturze 60°C.Otrzymuje sie 8,30 g, z wydajnoscia 93%, 4-metylo- -2-hydrazynobenzotiazolu o temperaturze topnienia 165 do 168°C. Cienkowarstwowy chromatogram su¬ rowego produktu wskazuje, ze nie zawiera on sub¬ stancji wyjsciowej i jest w zasadzie czysty. Tempe¬ ratura topnienia analitycznej próbki, po krystali¬ zacji z etanolu, wynosi 167—169°C.Wyniki analizy: obliczono dla C8H9N8S: C-53,61, H-5,06 ,N-23,44 i S-17,89%, znaleziono: C-53,84, H-4,98, N-23,44 i S-17,68%.Przyklad VI. 6-metoksy-2-hydrazynobenzotia- zol Sposobem opisanym w przykladzie I podaje sie reakcji 2,70 g, 0,015 mola 6-metoksy-2-aminobenzo- tiazolu 1,77 g, 0,03 mola 85%-owego wodzianu hyd¬ razyny i 1,03 g, 0,015 mola monochlowodorku hyd¬ razyny. Otrzymuje sie 2,63 g, z wydajnoscia 90%, 6- -metoksy-2-hydrazynobenizotiazolu o temperaturze topnienia 172—175°C. Miareczkowanie — 97,0%.Temperatura topnienia wedlug danych literaturo¬ wych wynosi 168—169°C (O. Bayer, E. Herdiecker- hoff i H. Schindhelm,) I.G. Farbenid. A.G., Patent Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 2 073 600 z }6 marca 1937.Przyklad VII. 6-tiometylo-2-hydrazynobenzo- tiazol Sposobem opisanym w przykladzie I poddaje sie reakcji 10,0 g, 0,05 mola 6-tiometylo-2-aminobenzo- tiazolu 6,05 g, 0,10 mola 85%-owego wodzianu hydra¬ zyny i 3,5 g, 0,05 mola monochlowodorku hydrazyny.Otrzymuje sie 9,95 g, z wydajnoscia 92,5%, 6-tiome- tylo-2-hydrazynobenzótiazolu o temperaturze topnie¬ nia 173—176°C. Miareczkowanie — 98,0%. Tempera¬ tura topnienia analitycznej próbki, po krystalizacji z etanolu, wynosi 178—180°C.Wyniki analizy: obliczono dla C8H9N8S2: C-45,47, H-4,29, N-19,89 i S-30,30%, znaleziono: C-45,69, H-4,30, N-19,67 i S-30,63%. 40 45 50 55 Przyklad XV. 4-metylo-2-hydrazynobenzotia- zol ,95 g, tj. 0,04 mola bromowodorku 4-metylo-2- -dwumetyloaminobenzotiazolu, 8,01 g, tj. 0,12 mola 85%-owego wodzianu hydrazyny i 33 ml glikolu ety¬ lenowego miesza sie w temperaturze pokojowej i mieszanine ogrzewa sie w atmosferze azotu do temperatury 140°C.Mieszanine reakcyjna utrzymuje sie w ciagu no¬ cy w tej temperaturze. W sumie reakcje prowadzi sie w ciagu 39 godzin, po czym mieszanine chlodzi sie, rozciencza 33 ml i odsacza w celu oddzielenia 4-metylo-2-hydrazynobenzotiazolu. Po przemyciu woda i wysuszeniu w ciagu 2 godzin pod zmniej¬ szonym cisnieniem w temperaturze 65°C otrzymuje sie 5,43 g, z wydajnoscia 79%, produktu, temperatu¬ ra topnienia 161—166^C. Widmo NMR produktu wskazuje zawartosc okolo 5—10% substancji wyjs¬ ciowej.Przyklad XVI. 4-metylo-2-hydrazynobenzotia- zol , " ¦ 8,21 g, 0,05 mola 4-metylo-2-aminobenzotiazQhif 1,14 g, 0,017 mola monochlowodorku hydrazyn, 1,96 g, 0,033 mola 85%-owego wodzianu hydrazyny i 41 ml glikolu etylenowego miesza sie i ogrzewa,w atmosferze azotu do temperatury 140°C. Mieszanine reakcyjna utrzymuje sie w ciagu 15 godzin w tych warunkach i pozostawia sie do powolnego ochlo¬ dzenia do temperatury pokojowej, przy czym tylko dla ulatwienia przechowuje sie ja w ciagu nocy w atmosferze azotu. Nad ranem dodaje sie 45 ml wody w celu wywolania krystalizacji. Mieszanine przesa¬ cza sie w celu oddzielenia pozadanego produktu, któ¬ ry suszy sie nastepnie pod zmniejszonym cisnieniem w temperaturze 60°C w ciagu nocy. Otrzymuje sie 8,00 g, z wydajnoscia 89%, 4-metylo-2-hydrazynoben- zotiazolu o temperaturze topnienia 143—151°C. Mia¬ reczkowanie w bezwodnym roztworze wskazuje na czystosc produktu wynoszaca 85,8%.Przyklad XVII. 4-chloro-2-hydrazynobenzo- tiazol 2,0 g, tj. 0,0108 mola 4-chloro-2-aminobenzotiazolu rozpuszcza sie w 10 ml eteru monometylowego gliko¬ lu dwuetylenowego i mieszajac dodaje sie 0,9 ml ste-89 455 8 zonego kwasu solnego. Nastepnie dodaje sie 1,92 g, 85%-owego wodzianu hydrazyny i mieszanine reak¬ cyjna ogrzewa sie; w atmosferze azotu na lazni ole¬ jowej do temperatury HO^C. Reakcje prowadzi sie jeszcze w ciagu 22 godzin, przy czym koncowa tem¬ peratura mieszaniny reakcyjnej wynosi 120°C. Do¬ daje sie wody i po odsaczeniu otrzymuje sie 1,69 g, tj. z wydajnoscia 78%, 4-chloro-2-hydrazynobenzo- tiazolu o temperaturze topnienia 232—235°C.Przyklad XVIII. 4-metylo-2-hydrazynobenzo- tiazol Do zawiesiny 5,0 g, tj. 0,03 mola 4-metylo-2-amino- benzotiazolu w 2Q ml glikolu etylenowego dodaje sie ,4 g, 0,09 mola 85%-owego wodizianu hydrazyny i 2,75 g, 0,046 mola kwasu octowego. Mieszanine ogrzewa sie w ciagu 3 godzin w atmosferze azotu w .temperaturze 126°C. Produkt krystalizuje po ozie¬ bieniu i rozcienczeniu okolo 0,5 objetoscia wody.Otrzymuje sie. 4,73 g, 4-metylo-2-hydrazynobenzotia- zolu z wydajnoscia 87%. Produkt identyfikuje sie metoda chromatografii cienkowarstwowej, przy czym stwierdza sie, ze jest on w zasadzie czysty.Przyklad XIX. 4-metylo-2-hydrazynobenzo- tiazol 443 g, tj. 1,71 mola bromowodorku 4-metylo-2-me- tyloaminobenzotiazolu dodaje sie mieszajac do 1,7 litra glikolu etylenowego. W kilku porcjach dodaje sie 400 g, tj. 6,75 mola 85%rowego wodzianu hydra¬ zyny. Mieszanine reakcyjna ogrzewa sie w atmosfe¬ rze azotu do temperatury 130—135°C, utrzymuje sie w tych warunkach w ciagu okolo 4 godzin i miesza¬ jac oziebia sie powoli. Produkt wytraca sie dodajac wody i wydziela sie przez odsaczenie. Po wysusze¬ niu w ciagu nocy w piecu prózniowym otrzymuje sie 275,5 g, tj. z wydajnoscia 90%, 4-metylo-2-hydrazy- nobenzótiazolu. Widmo NMR zgodne jest z widmem wzorcowym i nie wykazuje obecnosci substancji wyjsciowej lub innych zanieczyszczen. Miareczko¬ wanie produktu w srodowisku niewodnym wskazu¬ je czystosc produktu 97,5%.Produkty otrzymywane sposobem tego wynalazku, zwiazki o ogólnym wzorze 1, sa substancjami wyjs¬ ciowymi do wytwarzania pochodnych s-triazolo(3,4-b) -benzotiazolu o ogólnym wzorze 3, w którym R2 oznacza atom wodoru, lub mniejsza grupe alkilowa, taka jak grupa metylowa. Konwersje 2-hydrazyno- benzotiazoli do is-triazolo(3,4-b)benzotiazoli mozna przeprowadzac kilkoma metodami. Konwersje prze¬ prowadza sie na przyklad bezposrednio na drodze reakcji 2-hydrazynobenzotiazolu z orto-estrem, tj.RVC(0-alkil)8.Wedlug drugiej metody, 2-hydrazynobenzotiazol acyluje sie i uzyskany 2-(2-acylohydrazyno)benzo- tiazol cyklizuje sie ogrzewajac go z fenolem w tem¬ peraturze wrzenia. Zgodnie z trzecia metoda, 2-hy¬ drazynobenzotiazol poddaje sie bezposredniej reakcji z kwasem, tj. R2COOH.Pochodne s-triazolo(3,4-b)benzotiazolu otrzymy¬ wane syntetycznie jakimkolwiek sposobem stosuje sie do zwalczania patogennych organizmów roslin, zwlaszcza grzybów i organizmów powodujacych zwazenie ryzu (Piricularia oryzae). Stosowane w tym celu produkty te dzialaja skutecznie przy na¬ kladaniu ich dowolnym z wielu sposobów, na uli- stnienie, nasiona, na powierzchnie gleby lub wody, w której rosna przeznaczone do potraktowania ros¬ liny, przez namoczenie korzeni przy przesadzaniu 8 itp.Produkty te stosuje sie dogodniej po zmieszaniu z typowymi dodatkami, takimi jak srodki powie- rzchniowo-czynne itp. Skutecznie dzialajaca ilosc zwiazku nie jest scisle okreslona i zalezy czescio- io wo od sposobu nakladania i organizmu, który ma byc zniszczony. Dawki zwiazku, przy których na¬ stepuje wystarczajace zahamowanie wazenia ryzu sa nastepujace: od okolo 0,001 do 0,2% wagowych w mieszankach cieklych przeznaczonych do trakto- wania nasion, przesadzanych korzeni lub natryski¬ wania ulistnienia oraz od okolo 0,24 do 0,9 kilogra¬ ma na akr przy nakladaniu na cala powierzchnie upraw.Zwiazki stosowane w sposobie wedlug wynalazku, to jest zwiazki o ogólnym wzorze 2, sa dostepne.Wiele z nich mozna dostac na rynku, a wszystkie mozna syntetyzowac znanymi w chemii metodami.Dogodnym sposobem jest reakcja Hugerschoffa, (patrz Heterocyclic Compounds, Vol. 5, wydana przez Elderfield) John Wiley and Sons, Inc. New York, 1957, (strona 506). 55 60 PL PL

Claims

1. Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania 2-hydrazynobenzotiazoli o ogólnym wzorze 1, w którym R oznacza atom wo¬ doru, atom chlorowca, nizsza grupe alkilowa o 1 do 3 atomach wegla, nizsza grupe alkoksylowa o 1 do 3 atomach wegla lub nizsza grupe alkilotio o 1 do 3 atomach wegla oraz n oznacza liczbe 0, 1 lub 2, znamienny tym, ze odpowiednia pochodna 2-amino- benzotiazolu o ogólnym wzorze 2, w którym kazdy z symboli R1 niezaleznie oznacza atom wodoru lub grupe metylowa, poddaje sie reakcji z hydrazyna w obecnosci co najmniej katalitycznej ilosci kwasu. 2. .

2. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze reakcje przeprowadza sie w rozpuszczalniku, takim jak alkilenodiol o 2 do 4 atomach wegla, glikole 45 dwu- i trójetylenowe i propylenowe, mono(Ci-C4) alkiloetery glikoli etylenowych i propylenowych, mono(C1-C4)alkiloetery dwu- i trój- glikoli etyleno¬ wych i propylenowych, trójetanoloamina, sulfolan i dwumetylo sulfotlenek. 5a

3. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jako pochodna 2-aminobenzotiazolu stosuje sie 2- -aminobenzotiazol.

4. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jako pochodna 2-aminobenzotiazolu stosuje sie 4- -metylo-2-aminobenzotiazol.

5. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jako pochodna 2-aminobenzotiazolu stosuje sie 4- -chloro-2-aminobenzotiazol.

6. Sposób wedlug kazdego z zastrz. 2, znamienny tym, ze jako rozpuszczalnik stosuje sie glikol pro^ pylenowy.

7. Sposób wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze 65 jako rozpuszczalnik stosuje sie glikol etylenowy.89 455 Rf NH-NH2 N lAIzdr l Rn -nM* tf izor :r 2 N tf-G—N Wzór 3 PL PL