Dichter Quotes

“Het gedicht, die bescheiden poging van de dichter
om niet nu maar pas later uiteen te vallen.”
― Miroslav Holub

“Du entfernst dich von mir, du Stunde.
Wunden schlägt mir dein Flügelschlag.
Allein: was soll ich mit meinem Munde?
mit meiner Nacht? mit meinem Tag?
Ich habe keine Geliebte, kein Haus,
keine Stelle auf der ich lebe.
Alle Dinge, an die ich mich gebe,
werden reich und geben mich aus.
[Der Dichter]”
― Rainer Maria Rilke, 88 Gedichte

“Mystisch wird der Herbst,
wenn Worte leise die Sterne berühren
und wir die Nacht zurückfordern.

Der Tag verblast,
die Nacht kehrt heim,
Mondgeflüster.

Der wahrhaftige Dichter,
zu seinen Lesern spricht,
Montag um sieben, so steht es geschrieben.”
― Terence Horn

“Dat er ook 'schrijvers schrijvers' en 'dichters dichters' bestaan betekent eigenlijk maar één ding: dat de verkeerde mensen in de schijnwerpers staan, want laten we even wel wezen, het idee dat een schrijver bij schrijvers populair is en niet bij het publiek heeft bar weinig met zijn werk te maken.”
― Martijn Benders

“Vielleicht will ich aber kein Dichter mehr sein.
Vielleicht will ich dir nur dichter sein.”
― Faten El-Dabbas, Keine Märchen aus 1001 Nacht

“Sätze sind Schätze
die wir in Glanz servieren
mal in blau und mal in schwarz
doch immer von goldenem Wert,
für diejenigen
die mit dem Herzen sehen
und lieben.”
― Faten El-Dabbas

“Es ist bezeichnend, dass der älteste überlieferte Name einem Buchhalter gehört, und nicht einem Propheten, Dichter oder Eroberer.”
― Yuval Noah Harari

“Poet (n.)
Eine Person, die seine/ihre Seele liest.”
― Dahi Tamara Koch, Wanderherzen

“Schreiben ist für mich ein Weg der Katharsis. Läuterung. Das Zur-Ruhe-Kommen, wenn die Welt zu laut ist. Oder zu schön, um wahr zu sein. Oder zu wahr, um schön zu sein.”
― Dahi Tamara Koch, Wanderherzen

“Was glaubst du, wer du bist? Dies ist ein Ort der Dichter und Denker. Und was bist du?" Jack runzelte die Stirn. "Ich bin Träumer", sagte er.”
― Alexander Koslowski

“Ik klom vanuit Seuna omhoog naar de hoofdweg. Tijdens dat soort wandelingen schrijf ik altijd. Schrijven zoals ik het bedoel. Ik strijk mijn geest glad als een leeg vel papier waarop allerlei gedachten en beelden zich omzetten in tekens en maten. Een stem die altijd met me meegaat leest ze aan me voor: ze is streng , ze neemt geen genoegen met goedkope oplossingen. Ze herhaalt voor me wat ik al heb geschreven en ze praat me na, gekscherend, wanneer ik niet de juiste woorden vind, wanneer een geur, een smaak, een plant, een ochtendhemel, zich niet wil omzetten in beeldenmuziek. Sommigen zouden wellicht zeggen dat het mijn innerlijke stem is. Ik zeg alleen dat ze er is, en dat ze misschien wel de enige persoon is die me nooit in de steek heeft gelaten.
De vloek van dichters: ze houden nooit op met schrijven. En het laatste wat ze nodig hebben is wel pen en papier…”
― Marcello Fois