The Spy Who Loved Me (1977)

Ik ben maar meteen verder gegaan met de Roger Moore James Bond blu-ray collectie want ik wilde toch uitvinden welke nou de minste is, is dat deze of The Man with the Golden Gun (Film, 1974) .

Aldus Wiki slaat de titel op de vriend van Triple X en niet op Bond of Triple X. Barbara Bach speelt ook in Force 10 from Navarone (Film, 1978)

De film begint met gevrij en daarna volgt een ski-achtervolging waarbij de vriend van Triple X gedood wordt.

Sadistische schurk Stromberg steelt twee onderzeeërs een Russische en een Amerikaanse en wil een nieuwe onderwaterwereld creëren. De Amerikanen en Russen zijn genoodzaakt samen te werken.

Jürgens is geen slechte schurk maar ook weer niet heel bijzondere. De film biedt vaak prachtige locatie-opnamen o.a. van Egypte en de zee, ook het interieur van Stromberg ziet er leuk uit. En aan knappe vrouwen geen gebrek.

Na een uitvoerig intro volgt lang een soort van romantische komedie tussen twee tegenwerkende/samenwerkende spionnen. Er zijn een aantal gevechten tussen Jaws (Richard Kiel) en Bond, En als je niet oppast gooi je alle Bondfilms door elkaar. In Moonraker volgen soortgelijke scènes. Vaak amusant, al maakt Moore misschien net iets teveel grapjes waardoor niet alle humor werkt. Het gedeelte met bestelbus is erg grappig. Vervolgens brengen Bond en Triple X een bezoek aan Stromberg. Als ze hier weer afscheid van hebben genomen volgt een lange achtervolgingsscène met goede stunts want de twee spionnen dienen uit de weg geruimd te worden. Daarna volgt nog auto die onder water kan. Vervolgens verandert de toon naar serieus en volgt lang een soort oorlogsachtig gedeelte. Jammer dit niet alleen is het verre van Bond origineel maar ook wel erg uitvoerig. Wel wordt het nog een klein beetje spannend. Het slot is dan wel weer komisch. Ik heb me er wel weer grotendeels prima mee vermaakt.

Baserend op welke zou ik weer eerder gaan bekijken deze of Man with a golden gun, scoort deze beter. Zoals het er nu uitziet is mijn top 7 Roger Moore Bondfilms als volgt:

1 A View to a Kill (1985)

2 Octopussy (1983)

3 For Your Eyes Only (1981)

4 Live and Let Die (1973)

5 Moonraker (1979)

6 The Spy Who Loved Me (1977)

7 The Man with the Golden Gun (1974)

Mijn eerste en tot nu toe enige titel met Roger Moore en dit is precies hoe ik me een Bondfilm voorstel. Misschien ook omdat ik enkele films met Pierce Brosnan als eerste zag in de reeks, dat lijkt hier toch het meeste op. Moore doet het als charmeur echt beter dan Connery. De één op één gevechten zien er barslecht uit, maar de auto-achtervolging vond ik dan weer wel mooi ogen, zo ook de sets. En over mooi ogen gesproken: Triple X is een leuke en zelfbewuste Bondgirl met een paar heerlijke outfits. De rolpatroongrapjes die men erin stopt maken het allemaal wat minder archaïsch dan de eerste titels met Connery. Leuke film. Nu nog ééntje bekijken met Timothy Dalton.

Voor mij een bovengemiddelde film uit de Bond-reeks, maar zeker niet tot de top 5 behorend. De lovende kritieken op Barbara Bach vind ik erg overdreven. Een mooie meid (alhoewel smaken verschillen) maakt nog geen goede actrice. Ik kan me vergissen maar kan me haar niet van andere rollen herinneren. Het is een goede actiefilm, mogelijk de beste uit de reeks met Roger Moore. Richard Kiel als Jaws is ook gedenkwaardig.

De minste Bond die ik tot nu toe gezien heb. Suffe bad guy en saaie locaties, alleen de scènes met Jaws waren aardig

James Bond marathon gehouden; het betrof slechts 1 film aangezien een marathon toch in 2 uur gelopen kan worden.
Spectaculaire en misschien wel de beste openingsscène: James Bond op zijn ski's die na een achtervolging een vrije val maakt; even denk je nog die valt te pletter, maar hij blijft maar vallen en vallen tot opeens zijn parachute opengaat en je de Engelse vlag ziet.
Zelfs als anglofiel vond ik dit een tikkeltje patriottisch.
De spanning is inmiddels wat achterhaald, de gevechten zien er vrij kolderiek uit (behalve Jaws in die kast, dat was wel echt even een schrikmomentje) maar het blijft allemaal net zo goed als toen: de geinige gadgets van Q, het vrouwelijk schoon, de schitterende locaties: het ene moment sta je voor de Sfinx van Gizeh, het andere moment in de sneeuw van de Zwitserse Alpen. Door de vele tongue-in-cheek grapjes van Roger Moore werden de films een stuk grappiger.
Roger Moore is toch wel de James Bond van mijn generatie.
Wat opvalt is hoe echt alles eruitziet zonder gebruik van computer, afgezien van af en toe een neppe achtergrond.
Een heerlijke sadistische villain, in zijn insectachtige onderwaterpaleis genaamd Liparus, een keversoort, met dommekracht Jaws als zijn handlanger.

Na deze terug gezien te hebben gezien, is dit niet de sterkste James Bond film met Roger Moore.

Deze film is enigszins gedateerd.

Wel is het nog steeds een prima avontuurlijke film.