La Vita È Bella (1997)

Holocaust en concentratiekampen lenen zich niet voor grappen. Ik kan best inzien dat mensen dit een leuke, optimistische film vinden waarin familie, liefde en optimisme alles overwint. Op zich boeit de film van begin tot eind, maar kan me de bedenkingen van velen ook voorstellen. De IMDB waardering is met 8.6 wel wat aan de hoge kant. Dat zie ik echt niet.

Dacht dat ik naar een toneelstuk zat te kijken, wat een druktemakers.

Wat een onzinnig gedrocht, met een Benigni die altijd alleen maar in staat is om een ADHD type uit te beelden.

Zelfs al zijn ze matig tot slecht, dan nog exploderen de gemiddeldes voor holocaust-films. Wie wil cashen in de filmindustrie moet absoluut verder doen met zo'n films. La Vita e Bella vond ik uiteindelijk niet echt een film die helemaal naar mijn smaak was. Allereerst : spraakwaterval Benigni bezorgde me vrij vlug koppijn, zeker in de eerste helft. De acteur ligt me niet en dat is al een redelijke afknapper.

Het eerste deel van de film (**) is daarbovenop een wat vervelende romcom, waarin Guido op alle mogelijke en kleurrijke manieren het hart wil winnen van de lerares Dora. Het tweede deel (****) is vervolgens heel erg sterk, hoe Guido van het hele kampleven een spelletje maakt voor zijn zoontje. Daar zaten ook de beste momenten van de film. Het kamp wordt op belachelijke wijze voorgesteld. Alsof men zomaar eens onbestraft de radio kon gebruiken, of niet-begeleide wandelingetjes kon doen, ... Overgewaardeerde film, maar ik kon dan toch nog het tweede uur van de film op prijs stellen.