Przejdź do zawartości

Tal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tal
rtęć ← tal → ołów
Wygląd
szary
Tal
Widmo emisyjne talu
Widmo emisyjne talu
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

tal, Tl, 81
(łac. thallium)

Grupa, okres, blok

13, 6, p

Stopień utlenienia

I, III

Właściwości metaliczne

metal

Właściwości tlenków

średnio zasadowe

Masa atomowa

204,38 ± 0,01[a][4]

Stan skupienia

stały

Gęstość

11850 kg/m³

Temperatura topnienia

304 °C[1]

Temperatura wrzenia

1473 °C[1]

Numer CAS

7440-28-0

PubChem

5359464

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Tal (Tl, łac. thallium) – pierwiastek chemiczny, metal występujący w bloku p układu okresowego. Nazwa pochodzi od greckiego słowa thallos, oznaczającego zieloną gałązkę[6].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Jest miękkim, srebrzystym metalem, z wyglądu podobnym do ołowiu. Jego powierzchnia szybko matowieje na powietrzu na skutek utleniania. Reaguje z rozcieńczonymi mocnymi kwasami nieorganicznymi, wypierając z nich wodór. Wyjątkiem jest kwas solny powodujący pasywację warstwą nie­rozpuszczalnego chlorku talu(I) TlCl. Potencjał standardowy Tl+
/Tl wynosi −0,34. Tal występuje w związkach na I i III stopniu utlenienia. Kationy Tl+
są bezbarwne, wodorotlenek talu(I) TlOH jest mocną zasadą rozpuszczalną w wodzie. Jony Tl3+
występują w roztworze tylko przy pH bliskim 0, w wyższym wytrąca się Tl(OH)
3
, który nie ma właściwości amfoterycznych.

Toksyczność

[edytuj | edytuj kod]

Tal w formie pyłu oraz związki talu są silnie toksyczne. Do zatruć może dojść drogą pokarmową lub oddechową. Charakterystycznym objawem zatrucia jest łysienie, poprzedzone czernieniem mieszków włosowych. Ponadto dochodzi do zaburzeń trawienia, bóli neuralgicznych, zmian psychicznych i uszkodzeń układu sercowo-naczyniowego. Dawniej sole talu często były składnikiem trucizn przeciw gryzoniom. Antidotum na zatrucia związkami talu(III) jest błękit pruski, który tworzy trwałe, nieprzyswajalne związki kompleksowe z tym pierwiastkiem.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Tal występuje w skorupie ziemskiej w ilości 0,6 ppm.

Najważniejszymi minerałami talu są lorandyt TlAsS
2
i huthinsonit (Pb,Tl)
2
As
5
S
9
.

Tal jest również częstą domieszką w rudach cynku.

Odkrycie

[edytuj | edytuj kod]

Tal został odkryty dzięki analizie widmowej (zielony prążek) przez Williama Crookesa (1861) w odpadach poprodukcyjnych kwasu siarkowego[6].

  1. Podana wartość stanowi przybliżoną standardową względną masę atomową (ang. abridged standard atomic weight) publikowaną wraz ze standardową względną masą atomową, która wynosi [204,382; 204,385]. Z uwagi na zmienność abundancji izotopów pierwiastka w naturze, wartości w nawiasach klamrowych stanowią zakres wartości względnej masy atomowej dla naturalnych źródeł tego pierwiastka. Zob. Prohaska i in. 2021 ↓, s. 584.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-36, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. thallium, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-10] (ang.).
  3. Thallium (nr 277932) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-10-02]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. Thomas Prohaska i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI10.1515/pac-2019-0603 (ang.).
  5. Tal (nr 277932) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-10-02]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. a b Ignacy Eichstaedt: Księga pierwiastków. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1973, s. 396. OCLC 839118859.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]